Laya|| Gerçek Ailem (DÜZENLENİYOR)

🎵~5. Bölüm~🎵

SELAMMMMS

İyi okumalar...

"Laya?" Başımda bana seslenen insanlar ailemdi, peki ben neden yabancıymış gibi hissediyordum?

Aile demek kolay değildi.

Aile demek benim için çok zordu...

"Konuşsana!" Dalgınlığımı bölen Bora'nın bağırmasıydı neden bu kadar kızmıştı?

Ve o bana konuşmadığım için mi bağırmıştı? konuşamadığımı unutmuş olmalı değil mi? Yoksa beni neden kanayan yaramdan vursun??

Gözlerim etrafta kalem kağıt aradı ne aradığımı fark eden Tunç abi -benden büyük sonuçta abi demeliyim- Telefonunu uzattı.

Açmasını beklerken odadaki ölüm sessizliği beni de germişti.

Tunç abi notlar kısmını açınca yazmaya başladım. Yazdım da yazdım.

"Güzel kelime 'Konuşsana!' hahaha unuttun sanırım ben konuşamıyorum  beni kanayan yaramdan vurmak istediğini fark ettim ve doğru yerden vurdun tebrik ederim. Bu büyük bir başarı!" Yüzümdeki sahte gülümsemeyle yatakta oturduğum yerden dikleştim. O sırada da Bora adadan çıkmıştı hızla. 

Dikleşir dikleşmez gelen öksürük krizi ile boğazım acımaya başlamıştı. Tunç abi bana komidinde duran şişe suyu uzatınca içtim.

"İyi misin küçüğüm?" dedi.

Gülümseyerek kafa salladığımda annem ve babam yanıma geldi saçımı öpüp kokladıktan sonra hiç konuşmadan saçımı okşamaya başlamışlardı.

Bana küçük bir kızmışım gibi davranıyorlardı hoşuma gitmedi desem yalan olur yani...

"Çocuklar siz odadan çıkabilirmisiniz? kardeşiniz ile konuşmamız gerekiyor." Aslı hanım konuşunca Bora hiddetle ayağa kalktı "Bu mu benim kardeşim gel sen onu benim külahıma anlat anne! Benim bir kız kardeşe ihtiyacım yok! Hele ki de konuşma engelli bir kız kardeşe hiç ihtiyacım yok!" O odadan çıkarken ben donup kalmıştım.

Çıt sesi duyuldu mu?

Engelli... ben engelliydim değil mi?

İster istemez gözlerim dolduğunda saklamak için başımı başka yöne çevirdim alışıktım ben bu sözlere neden doluyordu bu gözler?