~~
Konuşamıyordum... Konuşamıyorum diye canımı daha fazla yaktılar. Kimse anlamadı suskunluğumu, herkes sadece konuşamadığım için yargıladı beni. Neden demediler? Laya, ne bu suskunluğun? Neden konuşamıyorsun demediler! Sormadılar kimse sorma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar...
Konuşamıyordum... Konuşamıyorum diye canımı daha fazla yaktılar. Kimse anlamadı suskunluğumu, herkes sadece konuşamadığım için yargıladı beni. Neden demediler? Laya, ne bu suskunluğun? Neden konuşamıyorsun demediler! Sormadılar kimse sormadı...
Sahi, insanlar benim gibi durumu olan kişilere bu kadar acımasız olmayı nasıl başarıyordu? Biz onlar gibi değiliz diyemiydi? Biz acımasız değiliz diyemiydi?
Bu sözleri insanlara karşı haykıracak bir sesim bile yoktu!
Her zamanki gibi çalıştığım restorantta kendime en yakın bulduğum, bana her zaman bir abla gibi yaklaşan, Selma abla ile yemek hazırlanmasına yardım ediyordum. Bu gece özel müşteriler gelecekti bir günlüğüne Restorantı kapattırmışlardı.
Umarım engelim yine bana bir sorun çıkartmaz.
En son restoranta gelen özel müşteriler ile ben ilgilenmek zorundaydım diğerleri aşağıda yemeklerle ilgilenirken ben başlarında bekliyordum ve aralarında en büyüğü sanırım 38 yaşında falandı diğerleride en az 30 gibiydi saçları siyaha çalan çocuk engelimle her dakika dalga geçip beni küçük düşürmüştü işaret dili ile söylediklerimi anlamayıp daha fazla baskı uygulamıştı o gün eve gidene kadar dayanmıştım ağlamamak için 21 yaşındaydım ama ne kendimi bir şeyden koruyabiliyordum ne de kendimi anlatabiliyordum...
"Laya, kızım gel şunları taşımama yardım et gelirler birazdan." Selma ablayı başımla onaylayıp yanına gittim masanın üzerindeki çatal, kaşıklarla dolu tepsiyi alıp üst kata yani yemeklerin yendiği kata çıktım. Birleştirilmiş masaların üzerindeki tabakların yanına çatal ve kaşıkları düzgünce yerleştirdim.
Saate baktığımda misafirlerin gelmesine az kaldığını gördüm. Selma ablanın koluna dokunup ellerimi kaldırarak "Abla, başka ne yapacağım?" dedim.
"Yerleri süpürebilirsin Maviş." Bana Maviş diye seslenmesi çok hoşuma gidiyordu. Oda bunu bildiği için bana Maviş diyordu. Faraşı alıp yerleri süpürürken, Aleyna elinde paspas ile yanıma geldi. Beni seven sayılı kişilerden biriside oydu.
