İYİ OKUMALARRRRR
Laya'dan
Yeni gelen ailenin masasını toplarken hepsinin bakışları beni rahatsız etmişti.
O yüzden hızımı arttırıp hemen toplamıştım. Tam başka bir şey isteyip istemediklerini soracaktım ki bir sesim olmadığını unuttum... Lanet olsun!
Aleyna yanıma gelip yine beni bu durumdan kurtardığında boş tabak ve kaşıklarla dolu yemek arabasını garsona verip götürmesini istemiştim.
Selma ablanın yanıma geldiğini görünce gülümsedim gamzelerimin ortaya çıkmasıyla gülümsememi sildim insanların içinde gülümsemeyi sevmiyordum.
"Kızım silme şu güzel gülümsemeni yüzünden kimseden esirgeme yahu!" dedi kızarcasına.
Üzgünce "Ama Selma Abla ben insanların arasında gülümsemeyi sevmiyorum ki..." dedim.
Selma Abla yüzümü ellerinin arasına alarak alnıma bir öpücük kondurmuştu. Bunu herkesin prtasında yapması beni birazcık utandırsa da hoşuma gitmedi diyemem.
En son içten bir şekilde gülümsediğimde aklıma esli anılarım doldu. Sesim, ailem ve kardeşlerim vardı onlar öldükten sonra ne ben bir kere daha içten bir şekilde gülümseyebildim, ne de içimdeki burukluk geçti...
Geçmiş (Laya Konuşabiliyorken)
"Baba! Abime bir şey söyle bana çiçek vermiyor!" Babama doğru koşarken bir yandan şikayet ediyordum.
"Berat ver oğlum kardeşine çiçeği." Babam, Berat abime çiçeği vermesini söylediğinde bende minik ellerimi uzatıp beklemeye başladım.
Berat abim oflayarak elime çiçeği koymuştu. Koyduğu beyaz zambak çiçeğine hayranlıkla bakıyordum.
Çiçekleri çok severdim.
Hemen Berat abimin omuzlarından tutunup parmak uçlarımda yükseldim yanağına sulu sulu öpücüklerimi bırakırken o beni uzaklaştırmaya çalışıyordu gülerek.
Bende kahkahalarla gülerken Annem, Babam, kardeşim ve ikinci abim bizi izliyordu keyifle.
Onların arasına sonradan gelmeme rağmen bana sanki biyolojik kardeşleriymişim gibi davranıyorlardı.
Babamın bir sürü düşmanı vardı ve beni her şart altında koruyacağına söz vermişti ama tutamamıştı.
O keyifli dakikaları bozan şey silah sesleriydi ben daha ne olduğunu anlamadan Yiğit abim beni kucakladığı gibi eve götürmüştü, ardı arkası kesilmeyen silah seslerinin yanı sıra ben ağlarken abim beni bodrum katımızdaki gizli odalardan birine getirmişti ve bana gitmeden önce söylediği son söz seni seviyorum olmuştu.
Bazen seni seviyorum demek;
Sevmek istemektir.
Ailem dediğim insanlar beni koşulsuz şartsız sevmişti.
Bazen seni seviyorum demek;
Yanında kalacağım demektir.
Kimse yanımda kalmamıştı yapayalnızdım.
Bazen seni seviyorum demek;
Gitmeyi bilememektir. Yiğit abim, Berat abim, Kardeşim, Annem ve Babam gitmişti...
Ve bazen de seni seviyorum demek;
Senden başka kimsem yok demektir.
Benim ailemden başka kimsem yoktu onlar beni evlat edinmişti ben mutluluktan havalara uçmuştum ama bu mutluluğum sadece 1 yıl 6 ay sürmüştü...
Polis sirenleri, Ambulans sesleri, Bağırışlar, silahlar ve ailesinin cesetlerini gören ben.
O gün polis abiler beni dışarıya çıkarttığında konuşamıyordum konuşmak istesem bile sesim çıkmamıştı korkudan dilimi yutmuştum. Cennet gibi başlayan günüm Cehennem gibi bitmişti. Kanla kaplı bedenler aileme aitti. Tek fark şuydu... Yiğit Abimi göremiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Laya|| Gerçek Ailem (DÜZENLENİYOR)
Chick-Lit~~ Konuşamıyordum... Konuşamıyorum diye canımı daha fazla yaktılar. Kimse anlamadı suskunluğumu, herkes sadece konuşamadığım için yargıladı beni. Neden demediler? Laya, ne bu suskunluğun? Neden konuşamıyorsun demediler! Sormadılar kimse sorma...
