Hebben we elkaar echt nodig? // Bankzitters fanfiction

Ziekenhuis

Pov Milo:
Het is vandaag weer maandag dus dat betekent weer naar kantoor. Het is vandaag een normale dag behalve dat ik vandaag eerder weg ga om mijn vader te bezoeken in het ziekenhuis. Mijn ouders zijn allebei precies een week geleden in een heftig auto ongeluk terecht gekomen. Ik weet niet precies hoe het is gebeurd maar ik wil het ook niet weten eigenlijk. Mijn moeder is overleden door het auto ongeluk. Mijn vader en ik zijn er kapot van. Vooral mijn vader, hij denkt dat het allemaal zijn schuld is omdat hij achter het stuur zat.

Ik rij met mijn auto naar kantoor. Ik kom eraan en zeg gedag tegen de jongens ( en onze productie natuurlijk). Het is gewoon een normale dag. Ik beantwoord wat mailtjes en ik brainstorm met matthy over video ideeën. Ik probeer weinig aan mijn moeder te denken want dan ga ik huilen. Dat heb ik ook tegen de jongens gezegd zodat hun er ook rekening mee kunnen houden. Ik hou echt van de jongens, allemaal stuk voor stuk. Ze staan altijd voor me klaar, als ik ergens mee zit kan ik het kwijt en we maken natuurlijk plezier.

Om 12:30 loop ik het kantoor uit. Ik stap in de auto opweg naar het ziekenhuis. Ik zet nog even wat muziek aan om me wat op te vrolijken zoals vida la vida, als het avond is en het nieuwe album van Olivia rodrigo (guts). Eenmaal aangekomen loop ik naar de receptie. "Ik kom voor meneer ter reegen". "Ja, ga maar naar de vijfde verdieping kamer 7" zegt de mevrouw achter de receptie. Ik neem de lift naar de vijfde verdieping. Ik loop naar kamer 7. Ik sta op het punt om de deur open te doen maar dan wacht ik even....

300 woorden

Omg cliffhanger!!
Waarom wacht Milo?

Het volgend deel ga ik proberen langer te schrijven ( hou me er niet aan)

Oké ik kan echt slecht schrijven 💀💀
Maar ja, ik ga toch door omdat ik het leuk vindt!!