SOKAK KIZI

SK~2

Yaşadığım dünyada, kahramanlar sadece çizgi romanlarda yer alırlar. Sanırım kötü adamlar da hayal ürünü olsalardı hiç fena olmazdı. Ama değillerdi.

Kendime geldiğimde bir an afalladım. İşte bunu beklemiyordum. En son hatırladığıma göre boynuma bıçak dayanmıştı ve sarsak adımlarımdan dolayı denizi boylamıştım. Ve eğer bir hikaye veya bir hayal bulutunda değilsek şuanda hastanenin soğuk yataklarından birinde olmam gerekirdi. Her ne olursa olsun soğuk bir depoda yüzüme atılan kova dolusu su ve oldukça sert bir tokatla uyandırılmam alışılmadıktı. Asıl tuhaf olan "Dokunma lan kıza!..onun benimle alakası yok lan! " diye bağıran o kadife sesli adamdı. Hani derler ya bazen canın çıkar da sesin çıkmaz. Yaşadıklarım kolay şeyler değildi ki bende de travma etkisi yarattığını düşünürsek uyanmam zordu. Fakat bu ses bir anlık yaşadığım sanal alemden gerçeğe gelmeme neden olmuştu. Nedeni fazla kurcalamayıp sesin yüksek olmasına verdim. Düşünecek halim yoktu da zaten.

Bir tokat daha yememle irkildim ve gözlerimi açtım. Karşımda takım elbiseli, geceden kalma gibi bir hali olan ve muhtemelen daraldığı için kravatını gevşetmiş bir adam duruyordu. Mafya filmlerini andıran bir hali vardı. Bileklerimin acısıyla yüzümü buruşturarak adamı incelemeyi kesip göz ucuyla yanimdaki kadife sesin sahibine baktım. İstemsizce sesli bir şekilde yutkunarak hemen kafamı ellerime çevirdim. Hani biri size bakar da siz ona bakmasanız bile size baktığını anlarsınız ya. O türdendi işte. Bir süre yüzümü tuhaf bir şekilde inceledikten sonra yüzünü buruşturup mafya kılıklı adama döndü ve

"Ne istiyorsun lan bizden? Hadi beni anladım, bu kızın benle ne alakası vardı da getirdiniz!"

"Seni almaya adamlarımı gönderdiğimde ikiniz de sırılsıklam arabada arka koltuktaydınız. Adamlarım da sizi öyle sarmaş dolaş görünce işin tuhaflığını farkedip beni aradılar. Ee nede olsa koskoca Çınar Balkanlı bu, kızlarla görmek pek mümkün olmuyor."

Mafya kılıklı adam bir süre cevap beklercesine adının ÇINAR olduğunu öğrendiğim adama baktı. Çınar ise adamı umursamazca düşüncelere dalmış gibiydi. Çınar. Ne de güzel bir isimdi öyle. İç sesimin daha fazla konuşmasına izin vermeyerek tekrar konuşan mafya kılıklı! adama diktim gözlerimi.

"Neyse, konumuz senin aşk hayatın değil Çınar Balkanlı. Asıl meselemize gelelim. Sana ne dedim ben? Geçmişi kurcalama dedim. Başına dert açarsın dedim. Peki sen ne yaptın ha? O aptal beyninle annenin babanın yaşayabileceği umuduna kapıldın!"

Bu konuşmanın sonunun yanımdaki adam için kötü sonuçlanacağı hissi buruk bir iç çekmeme neden oldu. İç sesim devreye girmeden aklımı devreye soktum ne de olsa bir insandı sonuçta kötü şeyler olmasını her kim olursa olsun istemezdim. Düşüncelerim yanımdaki adamın tıslayarak bağırışıyla bölündü. Nereye gitmişti o kadife ses?

"Annemin!babamın! Adını ! Ağzına alma lan!!"

Yanımdaki adamın kükreyişine karşılık histerik bir kahkaha attı mafya kılıklı adam ve ceketini hafif sıyırıp belindeki silahı belli ederek

"Ahh Çınar hiç anlamayacaksın değilmi? Bak. Güç bende. Küçüklüğümüzden beri de bendeydi ama sen hep babana güvenirdin. Dünya bir şans fabrikası değil Çınar Balkanlı ve ben sana son bir şans daha sunuyorum. Annen de baban da kabul etmesen de öldü bunu o kafana iyice sok. Bir dahaki sefere böyle nazik olmam alırım şunun namlusunu -silahı elinde sallayarak- , dayarım şakaklarına çekerim tetiği. Anladın mı lan!"