Robbie's perspectief
We hebben een meisje geadopteerd, Lauren. Ze is net 6 jaar oud en super schattig. We, Matthy en ik, lopen nu hand in hand met haar naar de auto. Ze is een beetje verlegen en bang maar dat hoeft ze niet te zijn. Ze zit helemaal onder de blauwe plekken en wondjes. Ik denk dat de directrice dat gedaan heeft, aangezien ze haar sloeg. Ik vind het echt een stom wijf. Je gaat toch niet een kindje van net 6 slaan?! Dan ben je echt zielig. We zijn ook meteen boos weggelopen. Ik vind het echt niet kunnen. Ik zet Lauren in de auto en ze kijkt me een beetje bang aan. 'Rustig maar Lieffie, wij doen je echt niets. We zijn nu je vaders, en zullen goed voor je zorgen.' zeg ik gerustellend. Ze kinkt een beetje en gaat dan een beetje goed zitten. (Ze wonen nog in Casa Del Huts!)
Ik ga naast Matthy in het midden zitten, ook naast Lauren. Ze pakt bang mijn hand vast en kijkt me ook bang aan. Ik geef haar zo makkelijk mogelijk een knuffel te geven. Ze gaat weer goed zitten en kijkt dan voor haar uit. Ik hoop echt dat het een leuke paar, heel veel jaren worden. Want ze is nu onze dochter en dat blijft ze echt wel. Raoul rijdt in deze auto en Koen is met zijn eigen auto. Dus zitten wij met zn vijven met Lauren erbij en Koen alleen. We hebben nog aan geboden dat iemand daar ging zitten, maar dat maakte Koen niet uit.
Haar ogen sluiten een beetje na een kwartiertje en ze valt in slaap. Ik kijk hoe ze ligt te slapen en ze slaapt echt schattig. Ik maak een foto en post die op mijn insta verhaal. Ik klets met de jongens en al snel komen we thuis aan. We stappen de auto uit en Matthy tilt Lauren naar binnen aangezien ze nog steeds slaapt. Ik maak de deur open en stap naar binnen. Matthy volgt me naar de Kamer van Lauren en legt haat in bed. Ik stop haar goed in en dan loop ik met Matthy naar beneden. We gaan op de bank zitten en pakken allemaal een biertje. 'Proost op ons lieve knappe kindje.' zegt Raoul. 'Proost.' zegt iedereen door elkaar.
Ik drink wat van mijn biertje en zet hem dan op de tafel. Ik pak de afstand bediening en zet de tv aan. PSV-Excelcior. Ik hoop op een goed potje. (Simons voetbalt nog bij PSV!) Simons pakt de bal en dribbelt naar voren
Hij passt de bal, en die passt weet terug en Simons schiet 'm in het doel. Ik spring op en juich. Ik ga weet terug zitten. Een huilende Lauren komt binnen gelopen. Ik sta op en pak haar op. 'Wat is er, lieverd.' vraag ik lief. 'M-monsters.' huilt ze. Ik kijk naar de rest en ga met haar op mijn schoot op de bank zitten. 'Wil je bij ons blijven zitten?' vraag ik. Ze knikt. Ze nestelt haar hoofdje tegen mijn borst en glimlacht liefjes naar me. Ik glimlach terug. Ze sluit haar oogjes en ik kijk naar de tv. PSV maakt nog een doel en ik juich zachtjes in mijn hoofd. Ik hoor zachtjes gesnurk en glimlach. Zo schattig. Ik maak, alweer, een foto. Ik kijk naar de jongens en die glimlachen ook.We kijken PSV nog tot de wedstrijd is afgelopen en dan gaat Roel naar de keuken. 'Eten.' roept Roel. Lauren wordt wakker en kijkt me aan. 'We gaan eten.' zeg ik lief. Ze knikt en ik sta op. Ze strekt haar armpjes naar me toe als teken dat ik haar moet optillen. Ik til haar op en ze nestelt haar hoofd tegen mijn borst. Ze is zo schattig. Ik loop naar de tafel en zet haar op een stoel. Ze kijkt naar het eten, pizza, en kijkt ons dan vragend aan. 'Wat is dit?' vraagt ze zacht. 'Dat is pizza.' zegt Milo lief. 'O, dat heb ik nog nooit op.' zegt ze. 'Eet dan een lekker hapje, het is super lekker.' zegt Raoul enthousiast. Ze pakt voorzichtig een punt pizza en stopt een stukje in haar mond. Ze legt haar stukje pizza weer terug. 'Lekker.' giechelt ze. Awh weer zo cute.
Matthy's perspectief
'Lekker.' giechelt ze. Zo schattig. Het is een meisje met blond golvend haar en blauwe ogen. Zoals mij. Maar dan een meisje en jonger, en lang haar. Maar ze is niet mijn familie dat weet ik zeker. Nou, nu is het mijn dochtertje, maar echt familie zeg maar zoals een broertje of zusje. Snap je?
Robbie gaat aan de andere kant van Lauren zitten en pakt ook een stuk pizza. Ik ook en stop het in mijn mond. Echt super super lekker. We eten allemaal onze pizza op, en ik lach zacht als ik zie dat de pizza op Lauren's voorhoofd zit. Ik til haar op en zet haar op het aanrecht. Ik pak een doekje en loop weer naar haar. 'Wat doe je.' vraagt ze. 'De pizza zit op je voorhoofd.' zeg ik. 'O.' zegt ze giechelend. Ik grinnik even. Ik doe het van haar gezicht af en zet haar dan op de bank. Ik ga naast haar zitten en kijk haar aan. 'Filmpje kijken?' vraagt ze. 'Telefoon.' 'Wil je op mijn telefoon een filmpje kijken?' vraag ik. Ze knikt. Ik pak mijn telefoon en zet wat aan. Ik geef mijn telefoon aan Lauren en sta dan op om naar de wc te gaan.
Als ik terug kom zie ik een huilende Lauren zitten en een Koen die haar probeert te sussen. 'Wat is er, lieverd.' vraag ik aan Lauren. Ze huild nog harder en wijst voorzichtig naar mijn telefoon. Er zit een barst in. 'Awh, lieverd dat maakt niet uit.' zeg ik en geef haar een knuffel. 'Was je bang dat ik boos zou worden?' vraag ik. Ze knikt. 'Tuurlijk niet.' zeg ik. 'Nooit.' ze knikt en kijkt me spijtig aan.
💕 x 💕
Hee, sorry dat het zo lang duurde was druk. Het spijt me.
JE LEEST
Een nieuw thuis? • Bankzitters •
FanficLauren is een meisje van net 6. Haar ouders zijn overleden toen ze 2 was, en nu zit zij dus in een weeshuis midden in Utrecht. Haar geboorte stad. Ze heeft geen vrienden en wordt mishandeld door de directrice. Volgens haar is ze een mormel een mislu...