Een nieuw thuis? • Bankzitters •

{10}

Lauren's perspectief

Ik sla mijn hand voor mijn mond. Ik zei dat heel erg hard. Papa Robbie komt lachend naar me toe lopen. 'Lau, kom je we moeten ergens heen voor een video?' vraagt papa Robbie. Ik knik, en papa Robbie loopt naar de juf. Papa vraagt wat en de juf knikt dan. Papa tilt me uit mijn stoel en geeft me een kus voordat hij me over zijn schouder heen gooit.

We, of nou ja papa, lopen het school gebouw uit. Papa zet me in de auto en legt mijn tas en jas naast me. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' vraag ik. 'Dat zie je straks wel.' zegt papa speels. Ik zucht geïrriteerd, maar richt me dan wel op de weg.

Al snel komen we bij, waarschijnlijk, het kantoor van mijn papa's. Papa helpt me uit de auto en pakt dan mijn jas en tas.

We lopen naar de deur en papa maakt de deur open met de sleutel. We lopen naar de lift en ik kijk mijn ogen uit. Het is mooi hier. Al snel komen we op de bovenste verdieping en lopen we de lift uit. Papa doet de deur open en we lopen het kantoor binnen.

Er zitten allemaal mensen aan bureau's achter computers. Ik word er een beetje verlegen van en loop snel achter papa aan. Ik zie papa Matthy zitten en ren naar papa. Hij ziet me naar hem toe rennen en spreid zijn armen. Ik spring in zijn armen en tilt me op zijn schoot. Iedereen kijkt naar mij, en papa Matthy, dus ik kijk bang naar hun. Een lange blonde man komt naar me toe lopen. 'Dus jij bent Lauren?' vraagt de man. Ik knik lichtjes en kijk hem bang aan. 'Rustig maar lieverd, ik doe je niks.' Ik knik lichtjes en hij steekt zijn hand uit. Ik pak zijn hand voorzichtig aan, en schud hem zachtjes. 'Anton.' zegt hij en ik knik. Zachtjes zeg ik mijn naam, en laat dan zijn hand los. Ik loop naar papa Milo en spring ook in zijn armen. 'Hoi lieverd.' zegt papa. 'Hoi papa.' zeg ik. Papa geeft me nog een kus op mijn wang en dan geef ik mijn andere papa's ook nog een knuffel.

Ik ga bij Anton op schoot zitten als mijn papa's weg zijn. Ik kijk op het beeldscherm en lach als Anton van papa Koens gezicht hele grote ogen maakt. Anton grinnikt ook, en ik ga goed op zijn schoot zitten. Ik leg mijn hoofd op zijn borst, en sluit mijn ogen even. 'Anton, mag ik even daar zitten?' vraag ik en wijs naar de rand bij de ramen. Anton knikt en ik spring van zijn schoot, en ga op de rand zitten. Ik pak een kussen van de rand af, en knuffel me tegen het kussen aan. 

Ik sluit mijn ogen weer even, en open ze dan weer. Ik kijk om me heen en de hele tijd vallen mijn ogen weer een stukje dicht. Als ze helemaal dicht zitten val ik langzaam in slaap en verdwijnt het geluid langzaam.

'Lauren, wordt je wakker we moeten gaan.' zegt een stem, en ik open langzaam mijn ogen. Ik zie het gezicht van papa Robbie voor me, en wrijf in mijn ogen. 'Waarheen?' vraag ik schor. 'We moeten naar Bratislava voor een video.' zegt papa Matthy nu. Ik knik. Ik weet wel wat Bratislava is. Bratislava is een land! Ik spring van de rand, en voel dan een steek in mijn rug. Ik kreun een beetje pijnlijk. Papa Raoul draait zich bezorgt om en kijkt me vragend en bezorgt aan. 'Wat is er lieverd?' 'Mijn rug doet pijn.' mompel ik. 'Dat komt waarschijnlijk doordat je recht op hebt geslapen.' zegt papa Raoul. Ik knik lichtjes, en loop dan met de steken in mijn rug achter mijn papa's aan. Ik loop naar papa Robbie toe, en kijk hem aan. Als hij ziet dat ik pijnlijk kijk bij elke stap die ik zet. Stopt hij met lopen en loopt naar mij toe. 'Wat is er lief?' 'Mijn rug doet pijn van het slapen.' mompel ik weer. 'Oh ja, je hebt natuurlijk recht op geslapen dat is niet goed voor je rug.' zegt papa Robbie. Papa Robbie tilt me op en loopt verder naar de auto. Als we eindelijk in de bus zitten naar Schiphol. Koen zit tegen een camera te praten, en mijn andere papa's ook. Ik zit er maar een beetje bij, en voel me een beetje ongemakkelijk. Papa Milo slaat een arm om heen, en we kletsen een beetje. 

Al snel zijn we op Schiphol en vliegen we naar Bratislava.