Ze keek me aan.
Heel even maar, en toen keek ze weg.
Wat was ze toch mooi.
Haar ogen waren net gaten in haar ogen, zo donker waren ze.
Haar haren vloekte met haar ogen. Haar lange bruine hare zwierde heen en weer door de lichtelijke wind die zich plaats vond via de deur.
Ik glimlachte.
Zij glimlachte ook, maar niet zoals normaal.
Ik keek haar aan. Nog langer.
Ik keek naar haar vrouwelijke rondingen.
Ik schudde de gedachte van mij af.
Ik wou haar zien en spreken.
Ik opende mijn mond.
En sloot hem weer.
JE LEEST
The Note On The Cupcake
Povídky•Owen• Ze zat altijd in het cafeetje. Het ene cafeetje om de hoek. Dát was haar plekje. Elke dag om exact zeven uur zat ze er. Ze bestelde een kopje thee met een klontje suiker. Als ze honger had, wat vaak het geval was, nam ze ook een cupcake, een...
