Ik durfde het niet op te pakken.
Toch pakte ik het op.
Ik drukte de bloemen tegen me neus, om zogenaamd detective sporen op te sporen, wat totaal niet lukte.
Ik pakte het pakketje en de bloemen en deed de deur met mijn
voet dicht.
Ik liep naar boven.
Ik legde de bloemen neer en opende het pakketje.
Ik zag een prachtige cupcake.
Ik pakte hem op.
Opeten?
Nee.
Bewaren?
Ja.
Mijn maag begon te happen en wou het cupcakeje in zijn maag.
Een glimlach vormde me lippen.
Ik moest iets terug sturen.
Maar wat?
JE LEEST
The Note On The Cupcake
Historia Corta•Owen• Ze zat altijd in het cafeetje. Het ene cafeetje om de hoek. Dát was haar plekje. Elke dag om exact zeven uur zat ze er. Ze bestelde een kopje thee met een klontje suiker. Als ze honger had, wat vaak het geval was, nam ze ook een cupcake, een...
