Ik was naar huis gegaan.
Met een krimp in mijn maag.
Een pijnlijk gevoel.
Van wat?
De thee die ik had gedronken?
Het koekje?
Ik weet het niet.
Maar toch, ik zou buiten gaan chillen met mijn vrienden.
En waarom?
Omdat ik weet dat Eleanor naar mij kijkt.
Oké, ik zal toe geven; Ik sloof me af en toe een beetje uit.
Elke keer wanneer ik om strikt zeven uur ga hangen met me vrienden en voetballen zie ik haar gluren via het zolderraam.
Eerst had ik het niet echt door, maar naar mate van realiteiten en consequenties van wortels eten, die er voor zorgden betere ogen te krijgen, kwam ik er achter. Al weet ik dat wortels er niks mee te maken hadden.
Jay, was mijn beste vriend.
Ja, logisch. Maar het was niet logisch dat je dat al wist! Hij vond Eleanor maar een raar type.
Ik niet.
Dat is wel duidelijk.
Ik vind haar lief, of mooi zou ik moeten zeggen, aangezien ik niet weet of ze echt lief is, de rede is: Omdat ik haar nooit heb gesproken. Wie weet is ze wel een serie moordenaar. Maar dan ben je wel een serie moordenaar met een prachtige uitstraling.
Nu zul je vast denken hoe ik aan haar naam kom als ik haar nooit heb gesproken?
Juist.
Uhm.
Dat is een lang verhaal.
JE LEEST
The Note On The Cupcake
Cerita Pendek•Owen• Ze zat altijd in het cafeetje. Het ene cafeetje om de hoek. Dát was haar plekje. Elke dag om exact zeven uur zat ze er. Ze bestelde een kopje thee met een klontje suiker. Als ze honger had, wat vaak het geval was, nam ze ook een cupcake, een...
