Ik wou opstaan.
Even een frisse neus ophalen.
Maar dan zou ik hem missen, en kon ik hem niet meer zien, al wist ik dat ik tegen me zelf loog.
Want om strikt acht uur zat hij met zijn vrienden te hangen.
En daar kon ik bij zijn, of tenminste vanaf een afstand.
Laten we het houden op een afstand van acht meter.
Ik zal hem zien, alweer.
Via mijn zolderraam.
Met een kopje thee.
En een cupcake, maar dat was op een uitzondering.
En die uitzondering gold als ik een goed humeur bij had.
Of dat vandaag was, weet ik niet.
Hij stond op.
Mijn hart ging te keer.
Hij ging weer zitten.
En mijn hartslag daalde.
Ik keek hem weer aan.
Hij pakte een blaadje.
Hij pakte een pen.
En hij begon zijn vingers te bewegen op het papier.
Na een minuut of tien wachten was hij klaar.
Hij stond op.
En ging weg, met het blaadje achter gelaten.
JE LEEST
The Note On The Cupcake
Historia Corta•Owen• Ze zat altijd in het cafeetje. Het ene cafeetje om de hoek. Dát was haar plekje. Elke dag om exact zeven uur zat ze er. Ze bestelde een kopje thee met een klontje suiker. Als ze honger had, wat vaak het geval was, nam ze ook een cupcake, een...
