Episode 8🍀

911 52 3
                                    

တစ်ပတ်ခန့်အကြာ....

"အဆိုးလေး ကျောင်းလာပြီဘဲ..ကွတကွတနဲ့"

မေ့ကိုပင် မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကျော်သွားလေသည်။

"ဒင်းလေးက သူစိတ်ဆိုးနေကြောင်းပြချင်တာကိုး...။ဒါမျိုးလာလုပ်လို့ရမလား။ဟင်းးဟင်းး‌ မေ တဲ့"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ကဲ ကလေးတို့ ဆရာမအရင်ပတ်က ပေးထားတဲ့ အိမ်စာတွေ စစ်မယ်ဝေ့"

ဟိုကလေးမက တုပ်တုပ်မှမလှုပ်ကွယ်...ကြောက်ရမှန်းကော သိသေးရဲ့လား...

"သမီးထိပ်ထား ပြီးသလောက် လာထပ်မယ်"

"ဆရာမ ကျွန်တော်မကူထားမိဘူး"

"ပျက်တဲ့စာမကူးထားဘူးလား ရှေ့ထွက်ခဲ့"

ခြေတောင်စောင့်လိုက်သေးသော မိထိပ်ထားရယ်....

"မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ကလေးမ။ဝတ်ရည်ဆီက ကူးထား။ညနေလာရင် ပြီးတာဘဲ လိုချင်တယ်။သွားထိုင်တော့"

စာသင်တာလဲ လိုက်ကိုမကြည့်ဘူး။စိတ်ရှိတိုင်းသာ လုပ်လိုက်ရရင် ဒီ‌ကလေးလေးတော့ နာတော့မယ်ကွယ်.......တကယ်ဘဲ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ဒေါက်~ဒေါက်"

"ဝင်ခဲ့ပါ"

"ဟင် ဆ..ဆ..ဆရာမ..ကြိမ်လုံးကြီးနဲ့"

"အေး မနက်က ဘာအချိုးချိုးသွားတာလဲ။ မင်းက ငါ့စိတ်ကို စမ်းနေတာလား"

"ဟွန့်..မကောင်းဘူး မကောင်းဘူး မေ လူဆိုးမကြီး"

ဟုဆိုကာ  ရုတ်တရက် ထငိုလေသည်လေ..

"ဟဲ့ ငါဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး ထိုင်ငိုမနေနဲ့"

"ကျွန်တော့်ကို လူနာလဲ လာမမေးဘူး။ချစ်တယ် ပြောတာလဲ ငြင်းတယ်။ငြင်းတာက ရပါတယ်။ကျွန်တော်က ချစ်ကြောင်းသိစေချင်တာပါ။ဒါမယ့် မေက တုတ်ကြီးနဲ့ ရောက်ချလာတာ ‌ချော့လဲမချော့ဘဲနဲ့။

"မင်းသိပ်ဆိုးတာဘဲ ကလေးမရယ်။တိတ်ကွယ်တိတ်တိတ်...."

တိတ်လို့ပြောမှဘဲ လူကိုလာဖတ်ငိုတော့တယ်...အဖြစ်သည်းချက်ကွယ် ကလေးမက

"ဒီမှာကြည့် ကလေးမ။"

လို့ဆိုကာ ပြောရင်း မျက်ရည်တို့အားသုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

အရိုးကွဲအောင်ရိုက် မှ အသဲစွဲအောင်ချစ်တာ"Where stories live. Discover now