Büyümek güzel mi ? Diye bir soru gelse kesin olarak Hayır diyeceğimi biliyorum. İnsan büyüdükçe, yaşlandıkça öğrenir. En çok acı çekmeyi öğrenir.Kaybetmek, yada hiç sahip olmamak, aşk acısı, yalnızlık,korku. büyüdükçe değişir bunlar.
Küçük bir çocuk oyuncaklara,öğretmenine yada komşusu olan ondan yaşça büyük ağabeyine yada ablasına aşık olur o kadar. Ben de aşık olmuştum. Sarı dalgalı saçlı, kırmızı çerçevesi olan gözlüğü, mavi gözlerini kıskanan Merve abla. Beni küçükken çok severdi Yanaklarımdan öpüp "çabuk büyü de evlenelim. Yakışıklı " derdi. Çok hoşuma giderdi. Ben o zaman evlenmek denilen olayı aynı evde yaşamak olarak biliyordum. Bence çok güzeldi. Sabah akşam Yanaklarımdan öpecekti falan. Çocuk Olmak güzeldi. Şimdi sorsalar evlenmek ne diye sayfalar yetmez yazıp anlatmaya ama tek cümle deseler yine aynı evde yaşamak derim. Galiba ben fazla büyümedim. Yada hiç küçük olmadım. Ama tadına baktım. Aşk acısı, ölüm , platonik aşk, kaybetmek,bide sevilmek denilen şeyi tam anlamadım. Annem kadar seven olmadı beni. Yada ben farkına varmadım. Herkes seviyorum dedi ve gitti. Ailem de sevmedi belki beni ama gidebilecekleri bir yer yoktu. Ondan zorla sevdiler beni.
Sen beni dünya kadar sev. Ölmeden gideceğin hiç bir yer kalmasın....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Erik ve Tuz
JugendliteraturBazı güzel anılar yazılmaya değer ezbere bildiğim şiirler yada güzel cümleler içimden ne gelirse biraz amatör ama olsun okumak isteyen olur diye yazıyorum. hikaye değil deneme olarak yazıyorum. yorumları 4 gözle bekliyorum
