Love Sketch! Hyunmin

7. Alışveriş

Seungmin'den;

"Changbin hyung çok teşekkür ederim! Sayende daha rahatlamış hissediyorum."

Hyunjin'in arabasına yaklaştığımızda konuşmuştum. Changbin hyung gülerek kolunu omuzuma attı ve beni cevapsız bırakmadı.

"Bahsetme bile. Hyung'luğumu yapıyorum sadece." Yüzündeki kendini beğenmiş sırıtmayla göz devirdim. Ama arabasına yaslanmış deri ceketli Hyunjin'i görmemle heyecanla ciddileşmem bir olmuştu.

Changbin hyung'un dikleştiğini hissettim. Hyunjin'in bakışları ikimize kaymıştı.

"Cidden geldin ha?" Changbin hyung'a bakmadan direkt bana bakıp gülümsediğinde kafamı salladım.

"Evet, gel demiştin." Hyunjin daha da geniş gülümsediğinde Changbin hyung öksürdü ve elini omzumdan indirip ileri uzattı.

"Ben Seo Changbin."

Hyunjin bakışlarını Changbin hyung'a çevirdi. Gülümsemesi yüzünden silindiğinde gözlerini ondan çekmeden elini uzattı.

"Hwang Hyunjin."

"Namını çok duydum." Changbin hyung'un kaşı saniyelik olarak havaya kalkıp inmişti. İkisinin eli hala bir birinden ayrılmamışken büyük dikkatle bir birlerine bakıyorlardı. Neden bu kadar kilitlendiklerini anlayamamıştım.

"Bunu iltifat olarak alıyorum." Dedi sesi boğuklaşan Hyunjin.

"Nasıl anlarsan." Sırıtarak söyledi Changbin.

"Sen arabaya geç Seungmin. Ben de şimdi geleceğim."

"Sanırım buna gerek olmayacak?" Dedi Changbin hyung gülüşünü silerken.

"Arabaya geç lütfen." Hyunjin'in sert çıkan sesiyle yapacağım şeye karar verdim ve elimi ikisinin eline atıp sakince ayırdım.

"Sadece konuşun." Kaşlarımı çatıp ikiliye baktığımda arabanın yolcu koktuğunun kapısını açtım ve Changbin hyung'a baktım.

"Sorun yok hyung." Ona gülümseyip arabaya bindim ve emniyet kemerimi taktım.

İkisi bir süre dışarda kalmış ve konuşmuşlardı. Yüz ifadeleri stabil olduğundan ne konuştuklarını anlayamamıştım ama çok geçmeden Hyunjin arabaya binmişti.

"Eveet! Hazır mıyız?"

"Hala ne yapacağımızı bilmiyorum?" Dedim ona dönerek. O da kendi emniyet kemerini takmış ve aniden bana yaklaşmıştı.

"Sana çok yakışacağını düşündüğüm şeyler almaya gidiyoruz güzelim."

Ben dona kalırken o emniyet kemerine uzanmış ve çekerek yuvasına sokmuştu. Ben yutkunduğumda gülümseyerek benden uzaklaşmış ve arabayı çalıştırmıştı.

"Alışveriş mi yani?"

"Evet." Dedi yüzündeki gülümseme silinmeden. Zaten bundan sonra da konuşmamıştık. Yol çok uzun sürmemişti. Hızlı geldiğimiz sokağa baktım. Burası merkezden bir sokaktı ve pek kalabalık durmuyordu.

"Gel hadi." Dedi emniyet kemerini çıkartıp arabadan inerken. Çatık kaşlarımla bende aynısını yaptım ve arabadan indim. Etrafa bakmaya devam ederken Hyunjin arabayı kilitlemiş ve elimi tutmuştu.

"Ne alışverişi yapacağız?" Diye sordum merakla.

"Şimdi görürsün." Kocaman gülümsemesiyle ilerlerken onu takip ediyordum.