Aşkın Ayrılığı

1.Bölüm

...

Oğuz'un eşek şakalarının biri yüzünden otobüsü kaçırmak üzereydim!
Peki Oğuz kim mi? Oğuz, biraz önce dediğim gibi eşek şakası yapmayı çok seven ve salak olan biricik kardeşim. Kendince komik bularak yaptığı şaka ise, alarmımı 20 dakika geç kurmak isterken yanlışıkla pilinin bir tanesini düşürüp geç kalmama neden olmuştu.

Uzaktan durağı ve yavaşça hareket etmeye başlayan otobüsü görmemle Oğuz'a olan sinirim kat be kat artmıştı. Koşsam bile yetişemezdim, tek çare başka bir otobüs bulmaktı ve yürüyemezdim de çünkü okula kadar yürümem bir saatten fazla sürerdi. Sallana sallana yürüyerek durağa ulaştım çantamı yan tarafıma koyup bende oturdum. Bekle anam bekle!

10 dk beklememin ardından uzaktan buraya doğru gelen bir taş olduğunu gördüm. Pardon meteor mu demeliyim.
Yaklaştıkça fark ettim ki gittiğim okulun formasını giyiyordu. Yani aynı okuldaydık.
"Merhaba, galiba otobüs bekliyorsun." o da benim yaptığım gibi çantasını koyduktan sonra oturdu. Çocuk fazla tanıdık geliyordu daha önce okulda görmüştüm herhalde.
"Merhaba, evet otobüs bekliyorum." dedim.
Önce üstümdekilere baktı ve "Aynı okula gidiyoruz." dedi. Kıskan bu bilgiyi senden önce buldum. 1:0 öndeyim.  "Evet aynı okuldayız." çaktırmayın ama çok resmi değil miyim?

"Bakılırsa otobüsü kaçırdın ve başka gelmesini bekliyorsun." dedi. Oha zekaya gel nereden anladı?
"Aynen de öyle oldu. Sende mi başka gelmesini bekliyorsun?" diyerekten sordum. Şaka maka da otobüs gelmeyecek gibi. 15 dk sonra gelmezse şansımı takside kullanacaktım.
"Yok ben taksiyle gideceğim." kulaklarım doğru mu duyuyor yoksa yakışıklı, akıllı ve zengin mi? Ben hariç herkes mi zengin olur.
"Geç kalma o zaman." taksiyle gidecekse neden durakta bekliyordu, yoksa artık taksiyle gidecek olanlar da mı durakta bekliyordu. Teknoloji ne çabuk gelişiyor be!

"Merak etme geç kalmam. Bu arada tanışmadık ben Arel." evet gerçekten de tanışmamıştık. "Bende Alena." dedim kısaca, resmi konuşmaya son gaz devam. Evet arkadaşlar ben Alena Soykan, memnun oldum:)
"Ne zamandır düşünüyordum şimdi buldum..." diyerek söze başladı. "Seninle aynı sınıftayız. 12/b sınıfın değil mi?" diye bitirdi. Lan! bir dakika nereden anladı?  "Kardeşim müneccim misin?" ne güzel sorudur böyle.

"Ne! Ne alaka? Neyse ileride taksi geliyor, istersen beklemek yerine benimle gelebilirsin. Sorunun cevabı ise hayır değilim." gözlerimden şok şok yazıları çıktığına emindim. Onunla aynı arabada, aynı koltukta olmamı mı istiyordu. Saate baktım 07:58 NEE! Dersin başlamasına nasıl 17 dk kaldı. Ne otobüs müş arkadaş gelmedi gitti. Ama normal günlerde 10 kere gelmişti şimdi, sırf bana lazım oldu ya gelmez tabii.

"Geliyor musun?" Arel bana beklentiyle bakarken bir yandan da arka kapıyı açıyordu. Bir Arel'e bir olmayan otobüsün yerine baktım. "Teşekkür ederim. Ben de başka bir taksiyle geleceğim." maalesef taksiyle gidecek kadar zengin değildim.
Ama benide anlayın, yeni tanıştığım biriyle bedavadan okula gidemezdim yalanım belli olnasın diye hafiften gülümsedim.
"İtiraz istemiyorum. Hadi." eliyle arabayı gösterip güldü. Onu tanımıyordum ya mafyaysa ve beni kaçırıp böbreklerimi satarsa! Bunu bilemezdim, ama binmezsem de okula geç kalacaktım bunu biliyordum. Ve devamsızlıklar kapıya şimdiden dayanmıştı, kapıyı açmak istemiyordum

"Biraz daha beklersen ikimiz de geç kalacağız." ben hâlâ alık alık ona bakıyordum. Kabul etmekten başka yapacağım bir şey kalmamıştı. Çünkü arakadaşımız biraz(!) inatçıydı.
"Off, tamam geliyorum." kaçırılırsam sorumlusu ben değilim, o. İçimden  Bismillahirrahmanirrahim diyerek
korka korka arabaya bindim, zaten bir adımlık mesafedeydi. Arel de yanıma oturduğunda sürücü abiye okulu tarif etti. İçime su serpildi resmen, bir an eski, kullanılmayan bir hastaneyi söyleyecek sandım. Çünkü mafya ya hani. "Niye diken üstündeymişsin gibi oturuyorsun?" dedi, çünkü diken  üstündeyim. "Gerginim biraz." tanımadığım arabanın içinde, tanımadığım, arabayı süren bir şoför ve onun deyimiyle 'sınıf arkadaşım' yanımda oturuyor, ben gergin olmayayım da kim olsun. Söyleyin kim olsun?