"ចូលទៅ...ប្រូសសស៎!!"ជុងហ្គុកនាយអូសថេយ៌មកដល់បន្ទប់ក៏បានរុញគេដួលប្រូសតែម្ដង មើលទៅនាយហាក់ដូចជាគ្មានចិត្តអាណិតថេយ៌បន្តិចសោះហើយ៎
"អូយយយ៎..អ្ហឹក៎ជុង..តើបងមានបញ្ហាអីហេតុអីបងធ្វើបែបនេះដាក់អូន!??"ថេយ៉ុងបានសួរទៅនាយទាំងទឹកភ្នែកស្រក់ចុះ
"ហ្ហឺស៎..ចង់ដឹងហេស៎? បើចង់ដឹងមិចមិនទៅសួរអាប្រុសស្នេហ៍ចាស់របស់ឯងទៅ!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយទាំងចាប់ច្របាច់ថ្ពាល់របស់ថេយ៌យ៉ាងងខ្លាំងថេយ៌គេឈឺឡើងនិយាយមិនចង់ចេញទៅហើយ
"ហ្ហឹកក៎..តើយ៉ុងហ្គីគាត់បានធ្វើអ្វីចំពោះបងទៅបានជាបងត្រូវបងធ្វើបាបអូនបែបនេះ?!"ថេយ៉ុង
"វាធ្វើអីហេស៎? មែនហើយវាបញ្ឈឺរយើងឯងដឹងទេវាហ៊ានអោបជីមីននៅចំពោះមុខរបស់យើង!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយទាំងសំឡេងខ្លាំងៗដាក់ថេយ៌
"គ្រាន់...ហ្ហឹកកក៎គ្រាន់តែរឿងពិននឹងបងបែរជាចង់ធ្វើបាបអូនឬ!??"ថេយ៉ុងបានសួរទៅនាយទាំងសំឡេងញ័រៗព្រោះគេអួលដើមក៎ខ្លាំងមែនទែនពេលនេះ
"ផាចចច៎...ឯងគិតថាវាតូចតាច? ឯងដឹងទេថាវាជារឿងដ៏គួរឲ្យស្អប់បំផុតដែលយើងមិនចង់ឃើញ!!"ជុងហ្គុកនាយបានទះថេយ៌មួយកំភ្លៀងហើយក៏បាននិយាយឡើងទាំងកំហឹង
"បងកាន់តែមែនទែនហើយជុង...ក្រែងបងដឹងហើយមែនទេថាពួកគេទាំងពីរបានរៀបការរួចហើយទោះគេធ្វើអ្វីក៏បងគ្មានសិទ្ធិទៅខឹងចំពោះពួកគេដែរ!!"ថេយ៉ុងបាននិយាយទៅកាន់នាយផាំងៗដោយមិនខ្លាចញញើត..តែថាដូចដែរដឹងហើយថាពេលនាយខឹងនរណាដែលហ៊ានសម្ដីធំដាក់នាយនោះច្បាស់ជាមិនសុខខ្លួនទេ
"ផាចចច៎..ហ៊ានតសម្ដីយើងផង..ផាច់..មួយនេះសម្រាប់ឯងហ៊ានសម្ដីធំដាក់យើងផាចច៎..មួយនេះសម្រាប់ឯងហ៊ានសម្លឹងមើលមុខយើងផាចចច់..ចុងក្រោយនេះគឺទះលេងព្រោះមុខឯងវាគួរឲ្យចង់ទះខ្លាំងណាស់!!"ជុងហ្គុក
"អ្ហឹកក៎..!!"ថេយ៉ុងត្រូវដួលផ្កាប់មុខទៅនឹងឥដ្ឋហើយមាត់ក៏បែកឈាមទៀតព្រោះកម្លាំងដៃរបស់នាយមិនមែនស្រាលឯណាលោក
"កុំទាន់ធ្វើទឹកមុខបែបនេះព្រោះថានេះគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្ដើមបន្តិចប៉ុណ្ណោះ!!"ជុងហ្គុកនាយក៏បាននិយាយឡើងទាំងចាប់ចង្ការរបស់ថេយ៌ឡើងរួចក៏បានក្រវាសចេញវិញបន្ទាប់មកនាយក៏បានដើរទៅយកខ្សែតីមួយចេញមមិនប្រាប់ក៏ដឹងថានាយយកមកធ្វើអីដែរ
"មួយនេះយើងមិនដែលប្រើចំពោះនរណាទេ..តែថាយើងសាកវាជាមួយឯងមុនគេចុះ!!"ជុងហ្គុក
"ឆ្វាចចចច៎..ឆ្វាចចចច៎..អូ៎សំឡេងខ្សឺតីនេះពិតជាពិរោះមែនហើយ!!"ជុងហ្គុកនាយបានវាយថេយ៌នឹងខ្សែតីនោះខ្លាំងៗចំនួនពីរដង..វាទើបតែពីរដងប៉ុណ្ណើតែថាស្បែកសៗរបស់ថេយ៌វាបានឡើងក្រហមហើយបែកឈាមទៅហើយ
"អា៎ៗៗ...អ្ហឹកកក៎វា..វាឈឺណាស់!!"ថេយ៉ុងនិយយាឡើងទាំងយំសួរថាអ្នកណាអាចទ្រាំបានទៅបើនាយវាយខ្លាំងយ៉ាងនេះ
"សូចច៎..កុំទាន់ថាឈឺអីព្រោះនេះទើបតែរបស់ដំបូងដែរឯងជួបប៉ុណ្ណោះ!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយហើយក៏
"ឆ្វាចចចចចច៎...ឆ្វាចចចច៎ៗៗៗ!!"ជុងហ្គុកនាយបានបន្តវាយថេយ៌នឹងខ្សែតីនោះជាច្រើនលើកខ្នងរបស់ថេយ៌ពេលនេះវាយពោរពេញទៅដោយស្នាមក្រហមៗនឹងឈាមប្រឡាក់អាវ
"អាយយយយ៎...អ្ហឹកកកកក៎ៗៗៗ..អូនទ្រាំលែងបានហើយជុងហ្ហឹកកកក៎ៗៗវាឈឺខ្លាំងណាស់សូម..សូមឈប់ទៅអ្ហឹកកកក៎ៗៗៗៗ!!!"ថេយ៉ុងគេយំស្ទើរគាំងទៅហើយព្រោះថាវាឈឺខ្លាំងណាស់គេបានអង្វរនាយតែថានាយធ្វើដូចជាមិនបានលឺគេ
សោះអញ្ចឹង នេះនាយជាមនុស្សគ្មានចិត្តទេឬបានជាធ្វើទង្វើបែបនេះទៅរួច
"ថាមិច..ចង់សាករបស់ផ្សេងឬ?? មានអីបានតើ!!"ជុងហ្គុកនាយទម្លាក់ខ្សែតីចុះហើយក៏បានដើរទៅយកកាំភ្លើងចេញមកថេយ៌វិញគ្រាន់តែឃើញបេះដូងគេលោតចង់ធ្លាយចេញក្រៅ
"ជុ..ជុងនេះបង..បងចង់ធ្វើអីហេតុអីក៏បងយករបស់នេះចេញមក!??!"ថេយ៉ុងសួរទៅនាយទាំងភ័យជាខ្លាំង មិនឲ្យភ័យយ៉ាងមិចបើកាំភ្លើងនៅនឹងមុខស្រស់ៗនៀកអ្វីដែលសំខាន់ឲ្យតែឃើញកាំភ្លើងខ្លីនេះណាថេយ៌គេនឹងឃើញដល់ថ្ងៃដែលជុងហ្គុកខ្ចីដៃគេបាញ់សម្លាប់មនុស្សកាលពីលើកមុន
"ក៏សាកកាំភ្លើងថ្មីជាមួយឯងនឹងហើយ!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយឡើងទាំងលើកកាំភ្លើងតម្រង់ទៅរកថេយ៌
"បង..បងកុំណា..អ្ហឹកកក៎ៗអូនសុំអង្វរឈប់ទៅ..ហឹកក៎ៗអូនទ្រាំលែងបានហើយអូនមិនអាចទទួលយកទារុណកម្មដ៏អាក្រក់បែបនេះតទៀតទេ..អ្ហឹកកក៎ៗៗៗអាណិតអូនផងជុង!!"ថេយ៉ុង គេឡើងចង់កើតរោគចិត្តហើយយំផងអង្វរនាយផងខ្លួនរបស់គេញ័រដូចកូនសត្វអញ្ចឹងព្រោះតែភ័យខ្លាចពេក
"ជុជុ៎ៗៗ...កុំទាន់យំអង្វរមើលចាំលេងមួយនេះចប់សិនទៅចាំអង្វរ!!!"ជុងហ្គុកនាយបានកេះកៃកាំភ្លើងហើយក៏បានបាញ់តែម្ដង
"ផាំងងងងង៎...អាយយយ៎..អ្ហឹកកក៎ជុងបងធ្វើឲ្យអូនស្ទើគាំងបេះដូងហើយហ្ហឹកកក៎ៗ..អូនអង្វរបង..បងឈប់ទៅ!!"ថេយ៉ុងមុននេះជុងហ្គុកនាយមានបំណងបាញ់មែនតែបាញ់ឲ្យខុសនោះទេ វាខុសក៏ពិតមែនតែបេះដូងរបស់ថេយ៌លោតញ៉ាប់ជាងពេលឃើញនាយដកកាំភ្លើងចេញមកដំបូងៗទៅទៀត
"លើកនេះប្រាកដជាមិនខុសទេយើងធានាជូន!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយហើយក៏បានលើកកាំភ្លើងតម្រង់ទៅរកថេយ៌
"ផាំងងងង៎..អូយយយ៎នេះ..នេះបង-"ថេយ៉ុងគេគាំងស្ទើរតែនិយាយមិនចេញនៅពេលដែលឃើញជើងរបស់ខ្លួនត្រូវបានបាញ់ដោយកាំភ្លើងរបស់នាយ អូ៎ទេឈាម..ឈាមកំពុងតែហូរចេញមកហើយភ្លាមៗថេយ៌គេប៉ិសតែបាត់បង់ស្មារតីទៅហើយព្រោះតែរន្ធត់ចិត្តពេកគេមិនគិតថានាយនឹងបាញ់គេនោះទេតែគ្រប់យ៉ាងផ្ទុយពីការគិតទាំងស្រុងនាយបានបាញ់គេទាំងមិនញញើតដៃទាល់តែសោះ
"អ្ហឹកកកកក៎ៗៗៗ..ហេតុអីបងធ្វើបែបនេះ..វាឈឺ..អ្ហឹក៎ឈឺខ្លាំងណាស់ជុងសូមជួយអូនផង!!"ថេយ៉ុង ភ្លឹកបានបន្តិចថេយ៌គេក៏បានយំអង្វរនាយឲ្យជួយសង្គ្រោះគេព្រោះថាមួយគ្រាន់នេះវាឈឺជាងអ្វីទៅទៀត..អ្នកណាមិនឈឺបើប្ដីដែលគោរពស្រឡាញ់អស់ពីបេះដូងជាអ្នកបាញ់នោះ
"អ្ហឹមម៎..ល្អយើងយកគ្រាប់ចេញឲ្យចុះ!!"ជុងហ្គុកនាយបានដើរទៅជិតថេយ៌ហើយក៏បានយកកាំបិតមួយចេញមក
"បង..បងចង់ធ្វើអី!??"ថេយ៉ុងគេសួរទៅនាយទាំងភ័យញ័រខ្លួនពេលឃើញនាយដកកាំបិតចេញមកបែបនេះ មិនភ័យយ៉ាងមិចបើមុននឹងទើបត្រូវមួយគ្រាប់នឹងលូវមកយកកាំបិតចេញមកអីណា៎
"ស៊ូចច៎..កុំមាត់ជាដំបូងយើងត្រូវដុតកម្ដៅកាំបិតឲ្យវាក្ដៅសិនមែនទេ!?"ជុងហ្គុកនាយនិយាយហើយក៏បានយកដែកកេសមករោលកាំបិតឲ្យក្ដៅ
"ជុង..អ្ហឹកក៎ៗ..កុំអីអូនខ្លាចហើយ..ហ្អឹកកកកក៎ៗៗៗ!!"ថេយ៉ុងបានព្យាយាមរំកិលខ្លួនថយឲ្យឆ្ងាយពីនាយតែថានៅតែគេចមិនផុតដដែលព្រោះនាយចាប់ជើងជាប់
"ចាំយើង..យកគ្រាប់ចេញឲ្យ!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយឡើងទាំងញញឹមគួរឲ្យខ្លាចដាក់ថេយ៌បន្ទាប់មកនាយក៏បានយកកាំបិតទៅទៅចាក់លើកន្លែងដែលនាយបានបាញ់ថេយ៌មុននេះ
"អាកកកក៎..វា..វាឈឺណាស់អ្ហឹកកក៎ៗ..ជុងបានហើយអូនអង្វរបងអូនមិនអាចទ្រាំបានទេ!!"ថេយ៉ុងស្រែកឡើងយ៉ាងខ្លាំងព្រោះតែការឈឺចាប់អ្នកណាមិនឈឺបើយកកាំបិតមកចាក់ចឹងៗនៀកលោកអើយ៎នេះនាយសមជាមនុស្សដែរទេ
"កុំទាន់មើលយើងកំពុងយកគ្រាប់ចេញឲ្យ!!"ជុងហ្គុកនាយបានយកកាំបិតនោះវះជើងថេយ៌ឆៅៗតែម្ដងរួចក៏បានឆ្កឹសយកគ្រាប់ចេញមកក្រៅបានសម្រេច..តែចំណែកថេយ៌វិញគឺគេបានសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងទៅហើយព្រោះតែឈឺខ្លាំងពេកគេខ្លាចសំឡេងកាំភ្លើងវាជារឿងមួយហើយត្រូវមកឈឺចាប់បែបនេះទៀតសួរថាអ្នកណាទ្រាំបានទៅបើនាយលែងយកកាំបិតមកវះឆៅៗបែបនេះនោះសាច់មនុស្សណាឈាមស្រស់សាច់ស្រស់
"អន់ណាស់!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយហើយក៏បានលើកបីថេយ៌ទៅបន្ទប់វិញរួចក៏បានហៅពេទ្យផ្ទាល់ខ្លួនមករំរបួសឲ្យថេយ៌..បាញ់ហើយបានមកព្យាបាលតាមក្រោយសួរថានាយធ្វើបែបនឹងបានអ្វីមកវិញ?? គ្រប់យ៉ាងគឺនាយបានបន្សល់ទុកនូវការឈឺចាប់នៅលើបេះដូងក្មេងដ៏កម្សត់នេះទៅវិញទេ!!
@ skip
"នេះសំណាងហើយដែលឈាមមិនហូរខ្លាំងតែយ៉ាងណាលោកប្រុសក៏មិនគួរយកកាំបិតវះយកគ្រាប់ចេញឆៅៗបែបនេះដែរព្រោះហានីភ័យនៃការដាច់សរសៃឈាមសំខាន់វាមានខ្ពស់ណាស់!!"គ្រូពេទ្យ
"មានអីទៀតឬអត់!?"ជុងហ្គុកក៏បានសួរទៅកាន់គ្រូពេទ្យដោយអោបដៃព្រមទាំងទឹកមុខរាបស្មើបំផុត
"បាទគឺ..គឺគ្មាននោះទេចឹងខ្ញុំសុំលាលោកប្រុសសិនហើយបើមានបញ្ហាអ្វីទៀតលោកប្រុសគ្រាន់តែចុចខលមកខ្ញុំនឹងរហ័សមកភ្លាម!!"គ្រូពេទ្យឃើញថាស្ថានការណ៍ហាក់បីដូចជាមិនអំណោយផងក្នុងការពន្យល់ដល់នាយដូចនេះគាត់គឺមានតែដកខ្លួនចេញនឹងហើយនៅធ្វើអីទៀតលោកទឹកមុខដូចចង់ស៉ីសាច់ចឹងហ៎
"អញ្ជើញ!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយតែពិននឹងហើយក៏បានដើរទៅអង្គុយជិតថេយ៌ចំណែកគ្រូពេទ្យវិញប្រុចចេញទៅបាត់
"ហ្ហឹសស៎..មនុស្សអីក៏អន់យ៉ាងនេះឆាប់ភ័យឆាប់តក់ស្លុតហួសហេតុគ្រាន់តែរឿងតូចតាចពិននឹងសោះក៏សន្លប់ដែរ!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយឡើងទាំងអោបដៃមើលទៅថេយ៌ដែលកំពុងសន្លប់មិនដឹងខ្លួននោះ..នាយនិយយថារឿងតូចតាចតែសម្រាប់ថេយ៌វាមិនមែនរឿងតូចឡើងវាគឺជារឿងមួយដែលឃោរឃៅនឹងអាក្រក់បំផុតហើយសួរថាមានមនុស្សឯណាមកស៊ូទ្រាំជាមួយនឹងគ្រាប់កាំភ្លើងបាននោះអ្វីដែលសំខាន់នាយនៅយកកាំបិតមកចាក់លើរបួសបន្ថែមទៀតដែលមិនហូរឈាមដល់ស្លាប់នេះវាសំណាងពេកទៅហើយ
"ដរាបណាឯងនៅតែមានឈ្មោះជាប្រពន្ធយើងឯងនឹងជួបតែក្ដីវេទនាបែបនេះគ្មានលួសថ្ងៃនោះទេ..ម៉ាក់ស្រឡាញ់អាក្មេងនេះណាស់មែនទេម៉ាក់មើលពេលនេះចុះគេកំពុងតែវេទនាហើយ..ហ្ហឹសសស៎ៗៗ!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយឡើងហើយក៏សើចយ៉ាងសមចិត្តបំផុត..ដូចដែលនាយបាននិយាយពីមុនមកអញ្ចឹងថានាយនឹងមិនឲ្យថេយ៌បានសុខទេម៉ាក់នាយស្រឡាញ់ថេយ៌ខ្លាំងពិនណាថេយ៌ក៏នឹងរងទុក្ខពិននឹងអាចនឹងលើសនឹងក៏ថាបាន
"យ៉ាងណាក៏យើងមិនឲ្យឯងស្លាប់ងាយៗដែរកុំបារម្ភអីអាក្មេងសំរាម..ហ្ហឺស៎!!"ជុងហ្គុកនាយនិយាយហើយក៏បានដើរចេញទៅបាត់ទៅគឺនាយទៅគេងនៅខន់ដូរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាយនោះអី!!!!
@ ព្រឹកឡើង
"អ្ហឹមម៎..នេះព្រឹកហើយឬ..អួយយ៎!!"ថេយ៉ុងគេបានបើកភ្នែកងាកមើលទៅមាត់បង្អួចហើយក៏បានយកដៃញីភ្នែកគេបានក្រោកអង្គុយតែលោកអើយរបួសជើងគេឈឺណាស់ដោយសារតែមុននេះគេក្រោយអង្គុយលឿនពេក
"វា..វាឈឺណាស់..ហ្ហឹកក៎ៗអូនមិនគិតថាបង..ឃោរឃៅយ៉ាងនេះទេជុង!!"ថេយ៉ុង មើលរបួសជើងគេពេលនេះចុះវាមានឈាមទៀតហើយដោយសារតែរបួសវាថ្មីៗបែបនេះហើយពេលថេយ៌ធ្វើចលនាមិនប្រយ័ត្នវាក៏មានឈាម
"មិនអីទេខ្ញុំ..ខ្ញុំអាចទ្រាំបាន!!"ថេយ៉ុងគេនិយាយហើយក៏បានព្យាយាមក្រោកឈរហើយក៏ដើរចូលបន្ទប់ទឹកដោយដំណើរមួយៗយឺតៗព្រោះគេមិនអាចធ្វើចលនាខ្លាំងបានទេ...បន្ទាប់ពីលុបមុខដុសធ្មេញហើយថេយ៌ក៏បានដើរចុះទៅជាន់ខាងក្រោមដើម្បីចម្អិនម្ហូបថេយ៌គេបានងាកមើលជុំវិញខ្លួនឃើញថាជុងហ្គុកនាយមិនបាននៅនោះទេរាល់ដងគេឃើញនាយនៅចាំគេចម្អិនអាហារព្រឹកឲ្យតែថ្ងៃនេះបាត់មិនឃើញសោះ..
"មែនហើយជុងគាត់ប្រហែលជាទៅក្រុមហ៊ុនបាត់យូរណាស់ហើយ..ហ្ហឹមម៎ខ្ញុំបែបមិនបានទៅក្រុមហ៊ុនមួយរយះធំហើយព្រោះតែរបួសជើងចង្រៃនេះ!!"ថេយ៉ុង បន្ទាប់ពីនិយាយហើយគេក៏បានធ្វើអាហារព្រឹកសម្រាប់ញ៉ាំខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីរួចរាល់ក៏បានយកទៅអង្គុយញ៉ាំនៅតុកអាហារ
"វីងវីង...វីងៗៗៗ!!!"អង្គុយញ៉ាំសុខៗក៏មានទូរស័ព្ទខលមករកគេថេយ៌គេបានមើលលេខបន្ទាប់ពីដឹងថានរណាខលមកហើយក៏រហ័សលើកឡើង
"ជម្រាបសួរម៉ាក់..!!"ថេយ៉ុង
(អា៎..កូនថេយ៌ម៉ាក់ខានខលទៅកូនមួយរយះហើយតើកូនសុខសប្បាយទេ!?)អ្នកស្រីចន
"បាទ..ម៉ាក់ខ្ញុំសុខសប្បាយធម្មតានោះទេចុះម៉ាក់វិញនោះ!!"ថេយ៉ុង បាទគឺសុខសប្បាយណាស់សឹងតែថាពេលខ្លះសន្លប់មួយថ្ងៃពីរដងហ៎
(ហ្ហឹមម៎..លឺកូននិយាយបែបនេះម៉ាក់សប្បាយចិត្តណាស់ម៉ាក់មានរឿងប្រាប់កូនណា៎!!)អ្នកស្រីចន
"បាទម៉ាក់មានអ្វីមែនទេនិយាយមកខ្ញុំចាំស្ដាប់!!"ថេយ៉ុង
(គឺថាដាច់ខែនេះម៉ាក់ត្រូវទៅបារាំងហើយ..ម៉ាក់អាចនឹងទៅនៅទីនោះយូរគ្រាន់បើដែរទើបមកវិញ!!)អ្នកស្រីចន
"ម៉ាក់ទៅបារាំង..អូ៎ចឹងជូនពរឲ្យម៉ាក់ធ្វើដំណើរដោយសុវត្តិភាពណា៎ខ្ញុំសុំទោសម៉ាក់ផងដែលមិនបានទៅជូនដំណើរម៉ាក់ព្រោះខ្ញុំជាប់រវល់!!"ថេយ៉ុង ទៅជូនដំណើរគាត់មិននឹងកើតទៅបើជើងគេឈឺអញ្ចឹងហើយនោះតែដើរមិនចង់កើតផងនេះបើគេទៅឲ្យគាត់ឃើញគេស្ថិតក្នុងសភាពបែបនេះគាត់ប្រហែលជាប្ដូរចិត្តមិនទៅក៏ថាបាន
(ចាស៎..មិនអីទេកូនម៉ាក់ទៅជាមួយនឹងប៉ាកូនច្បាស់ជាគ្មានអ្វីគួរឲ្យបារម្ភឡើយចឹងប៉ុណ្ណឹងចុះម៉ាក់មិនចង់រំខានកូនជាងនេះទេ!!)អ្នកស្រីចន
"បាទមិនអីទេម៉ាក់..ម៉ាក់មានអ្វីចង់និយាយក៏និយាយមកកុំក្រែងចិត្តខ្ញុំអី!!"ថេយ៉ុង
(ម៉ាក់គ្មាននោះទេត្រឹមនេះចុះណា៎ម៉ាក់ទៅដាស់ប៉ាកូនបន្តិចសិន..យប់មិញនេះណាប៉ាកូនផឹកជ្រុលក៏គេងដល់ថ្ងៃចាំងគូទតែម្ដង!!)អ្នកស្រីចន
"បាទម៉ាក់ជម្រាបលា!!"ថេយ៉ុង បន្ទាប់ពីបានដាក់ទូរស័ព្ទចុះហើយថេយ៌ក៏បានញ៉ាំអាហារពេលព្រឹករបស់គេរហូតដល់រួចរាល់
@ ក្រុមហ៊ុនចន ហ្វាវ៉ារី
កាត់មកមើលនៅក្រុមហ៊ុនវិញគឺថាជុងហ្គុកនាយបានមកដល់ក្រុមហ៊ុនយូរដែរហើយពេលនេះនាយកំពុងតែអង្គុយធ្វើការយ៉ាងធម្មតាហាក់ដូចជាកាលពីយប់មិញគ្មានរឿងអីកើតឡើងសោះអញ្ចឹង..
"ឯងចាប់អារម្មណ៍ទេ!?"បុគ្គលិកម្នាក់ក៏បានកេសអ្នកដែលអង្គុយជិតនោះហើយនិយាយឡើងដោយសំឡឹងខ្សឹបៗតិចៗ
"រឿងអីទៅ..ឯងធ្វើជានិយាយឲ្យច្បាស់មើល!!"
"ចុះមិនមើលទេហេស៎ថ្ងៃនេះដូចជាមិនឃើញជំនួយការរបស់លោកអគ្គនាយកមកធ្វើការ!!"
"អឺ..មែនហើយតែថាគាត់ដាក់ច្បាប់ទេដឹង!!"
"លោកអគ្គនាយកអនុញ្ញាតដែរហ៎បុគ្គលិកទើបតែចូលធ្វើការសោះនឹងហើយគាត់អនុញ្ញាតឲ្យដាក់ច្បាប់ដែរ!!"
"អ្ហេមម៎ៗ..និយាយអីនឹងពួកនាង!!"បងស្រីប្រធាន
"គឺថាខ្ញុំគ្រាន់តែមានចម្ងល់មិនបាននិយាយអ្វីឲ្យខុសនោះទេចាស៎បងស្រីប្រធាន!!"
"មានចម្ងល់រឿងអី!??"បងស្រីប្រធានក៏បានសួរទៅពួកនាង
"គឺថាថ្ងៃនេះចម្លែកព្រោះមិនឃើញជំនួយការរបស់លោកអគ្គនាយកមក..បើគាត់ដាក់ច្បាប់គឺមិនសមហេតុផលឡើងព្រោះលោកអគ្គនាយកមិនងាយឲ្យបុគ្គលិកទើបនឹងចូលថ្មីដាក់ច្បាប់ទេយ៉ាងណាក៏បានមួយខែសិនដែរទើបអនុញ្ញាតឲ្យដាក់ច្បាប់បានមិនអញ្ចឹង!!"
"ពួកឯងនេះពូកែណាស់អាខាងឆ្ងល់រឿងអត់ប្រយោជន៌អស់នឹង..បានហើយបំបែកគ្នាធ្វើការភ្លាមទៅ!!"បងស្រីប្រធាន
"ចាសស៎..អ្នកម៉ែហួយ៎ប្រដៅគេរហូតតែម្ដងហើយដូចម៉ែយ៉ែមចឹងបងស្រីប្រធានខ្ញុំ!!"
"ពួកអស់នេះ!!"បងស្រីប្រធានគាត់និយាយឡើងតិចៗទាំងក្រវីក្បាលហួសចិត្តហើយក៏បានដើរចេញទៅធ្វើការគាត់បាត់ទៅ
"បងជុងនៅដែរទេ??"ភ្លាមៗស៊ុងយូនាងក៏បានដើរចូលមកក្នុងក្រុមហ៊ុនហើយសួរទៅបុគ្គលិកទាំងនោះដោយឬកពារក្រអើតក្រទមជាខ្លាំង
"នៅចាស៎!!"បុគ្គលិកដែលនៅជិតនោះឆ្លើយទាំងមិនពេញចិត្តហើយក៏បានបន្តធ្វើការរបស់ពួកគេវិញទៅ
"ពួកឋានៈទាប!!"និយាយតែពិននឹងហើយស៊ុងយូនាងក៏បានដើរទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់ជុងហ្គុកទៅ
"នាងបិសាចនេះបើទៅហើយមិនប្រកាច់ទៅឲ្យផុតៗទៅនៅនិយាយផ្លែផ្កាឲ្យពួកយើងទៀតណា៎!!"
"ក្រាកកក៎!!"
"បងជុង..អាយយយ៎នេះបងកំពុងធ្វើអី!??!"
To be continued ✨
