The Overdrive

chapter twelve: jungkook's nightmare

medya; pretty boy - the neighbourhood

geçiş bölümü olduğu için biirrazcık durağan ve kısa bir bölüm haberiniz olsun💗

The Overdrive

Jungkook

"Jungkook." Tanıdık, içimi ısıtacak bir ses kulağımı doldurdu. Huzurlu hissetmeye başladım.

"Jungkook." dedi yeniden aynı ses. Bu sefer gitgide sesindeki mutluluk gidiyor, telaşlı bir ses alıyordu. Kaşlarım çatıldı. Ses, bana yeniden seslendi.

Boğuluyor gibi hissediyordum. Olduğum yerde koşmaya başladım. Yolun sonu yok gibiydi. "Jungkook!" diye bağırdı. Acı dolu bir sesti ve kendimi bok gibi hissettim.

"Jungkook!" dedi yeniden küçük kız sesi. Onu bulmak, kollarımın arasına almak istiyordum; fakat hiçbir yerde yoktu. Ses gitgide daha da yardım çağrısına benzemeye başlıyordu.

Koştum. Her yerde onu aradım.

Olduğum yer bir anda küçükken ailecek gittiğimiz Sidney'deki kışlık evimize döndü. Ses hala beni çağırıyordu.

Donmuş gölün üstünde koşmaya başladım. Buz yavaşça çatladı fakat beni durdurmadı. Tek amacım sesi bulmak, onu kurtarmaktı.

Buzun üstünden çıkan bir el gördüğümde hızlıca ona uzandım. Uzandım fakat yaklaşamadım. Ne kadar koşsam da ona ulaşamıyor, sanki her saniye daha da geriye gidiyordum.

"Jungkook!" dedi ses. Sesi korku doluydu. "Jungkook! Jungkook! Jungkook!"

Ve bir anda yatağımda korkuyla uyandım. Ne kadar denesem de nefes alamıyor gibiydim. Etraf karanlıktı ve tek bir ses bile yoktu.

Elimi kalbime götürdüm. Gözlerim dolmuştu ve hala nefes alamıyordum.

Dudaklarımın arasından sesli nefesler kaçıyordu fakat bu yeterli değildi. Ağlamam şiddetlediğinde elimle yüzümü kapadım.

Sonraysa kapımın hızlıca açıldığını duydum. Kim olduğuna bakmadım fakat gelen kişi bana bir anda sıkıca sarıldı.

"Jungkook..." diyerek saçımı okşamaya başlayınca onun Cath olduğunu anladım. Sarılmasına karşılık verdim ve omzunda ağlamaya devam ettim.

Bir süre daha öyle durduktan sonra nefeslerim düzelmiş ağlamam dinmişti.

Cath fısıltıyla "Yeniden kabus mu gördün?" diye sordu. Hala saçlarımı okşamaya devam ediyordum. Başımı sallamakla yetindim. Uzun zamandır görmemiştim.

En sonunda kafamı kaldırdığımda Cath bana iç ısıtacak türden gülümsedi. "Zor olacak biliyorum ama uykuya geri dönmen lazım." Yataktan kalkıp beni omuzlarımdan iterek yavaşça yatar pozisyona getirdi. Güven vermek istercesine yeniden gülümsedi ve "Uyuyana kadar yanında duracağım, tamam mı?" dedi.

Gözlerimi kırparak onu onayladım. Cath her zaman kabuslarımdan kurtulmam için yanımda durmuştu. Yanımda olduğunu bildiğimden huzurla gözlerimi kapadım.