ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ - ΣΟΦΙΑ

2

Στη μέση της νύχτας τη μετέφερε από το καράβι στα ισόγεια διαμερίσματα της Μεγάλης Βίλας γιατί το περιστατικό ήταν πιο δύσκολο από την αρχική εκτίμησή του. Οι μυτεροί ύφαλοι συγκρούστηκαν ανελέητα με το λεπτό κορμί της κατά την πτώση της στο νερό και το σημάδεψαν.

Πέρασαν τρεις μέρες αγωνίας και επαγρύπνησης για να επιτευχθεί το πρώτο ήρεμο πρωινό. Τα παράθυρα ήταν ορθάνοικτα. Αέρας και Ήλιος σάρωναν το άρρωστο περιβάλλον στην κάμαρα.

Η Λίλιαν έστεκε στο άνοιγμα της πόρτας και παρατηρούσε με προσοχή τους δυο νέους ανθρώπους.

Αν τους κοίταζε κάποιος που δεν γνώριζε τι είχε προηγηθεί, θα υπέθετε πως υπάρχει κάτι παραπάνω από ιατρικό ενδιαφέρον, σκέφτηκε.

Μα όχι θα ήταν λαθεμένη αυτή η υπόθεση.

Ο Τζίνο είχε αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν πως όταν ασκούσε τις ιατρικές του γνώσεις περιέβαλε με μια υπέρ προστατευτικότητα και συνεχή φροντίδα τους ασθενείς του. Ο Ντομ, γιατρός του Σιρόκου και μέντοράς του, τον συμβούλευε να είναι πιο σκληρός. Να κρατά αποστάσεις από τη θλίψη και τους συναισθηματισμούς των ασθενών και των συγγενών τους γιατί δεν θα ήταν κερδοφόρες όλες οι μάχες που θα έδινε με τις αρρώστιες και τον θάνατο.

Ωστόσο το νεαρό της ηλικίας τους πιθανών να πρόσταζε διαφορετική αντιμετώπιση.
Βρισκόταν ξαπλωμένος δίπλα της και χάιδευε απαλά το κεφάλι της στο μέρος που της είχε ξυρίσει τα μαλλάκια και παρότι ήταν ζαλισμένη ακόμη, τής εξηγούσε χαμηλόφωνα και με γλυκύτητα στη φωνή τι είχε συμβεί.

Είχε τρία βαθιά κοψίματα που ράφτηκαν, με πιο σοβαρά εκείνα που αφορούσαν το κεφάλι. Το ένα στο πίσω μέρος του χαμηλά στον αυχένα και το άλλο στο αριστερό της μάγουλο δίπλα από το αυτί.

Είδε το χέρι της να αγγίζει με δισταγμό το πονεμένο σημείο στο πρόσωπό της, όσο αναρωτιόταν αν παραμορφώθηκε. Η διαπίστωση του μεγέθους του έκανε το ντελικάτο προσωπάκι της να ζαρώσει από βουβό κλάμα. Αμέσως η προσέγγισή του, τα λόγια και το χάδι του έγιναν πιο τρυφερά και καθησυχαστικά.

Τις προηγούμενες μέρες η πορεία της υγείας της ήταν ανησυχητική έως και απαισιόδοξη.
Τα βρώμικα νερά του λιμανιού είχαν μολύνει τις πληγές της που καθαρίστηκαν με ιδιαίτερη προσοχή και επιμονή. Τη δεύτερη και τρίτη μέρα ακολούθησαν υψηλοί πυρετοί και τρεμούλες. Κάθισε μαζί της, για ώρα, μέσα στο δροσερό νερό της μπανιέρας έχοντάς την στην αγκαλιά του προκειμένου να ρίξει τη θερμοκρασία της και για να την κρατήσει σε θεμιτό ύψος ώστε να μη βραχούν τα φρέσκα ράμματα. Στη συνέχεια ξαγρυπνούσε στο πλευρό της για να ελέγχει τον πυρετό της και να κατευνάζει τους εφιάλτες της.

Η αφοσίωση του ήταν εκπληκτική. Θα γινόταν υπέροχος γιατρός και αν ανέλυε περισσότερο την εικόνα, στοργικός σύζυγος για τη μελλοντική γυναίκα του.