ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ - ΣΟΦΙΑ

6

Δυο ώρες κάθε μεσημέρι έπρεπε να ξαπλώνει και να κοιμάται για την επίσπευση της ανάρρωσης της, όπως την είχε συμβουλεύσει ο Βίκτορας. Όμως αυτό το μεσημέρι εξελισσόταν διαφορετικά. Οι φωνές από το γραφείο του καπετάνιου κατάφερναν να τρυπήσουν τους χοντρούς πέτρινους τοίχους της Βίλας.

Οι σπασμένες συλλαβές, οι ασύνδετες λέξεις και οι λειψές προτάσεις που έφταναν μέχρι τα αυτιά της, δήλωναν πως η έντονη αντιπαράθεση πατέρα - γιου είχε ως κέντρο εκείνην. Οι Κοχέιν λογομαχούσαν εξαιτίας της.

- ...την έσωσες από πνιγμό, τη θεράπευσες, τη βοήθησες να επανέλθει, δεν αρκούν αυτά; Που σταματά η ιατρική φροντίδα;

Η απάντηση του Βίκτορα χάθηκε στο βάθος του διαδρόμου.

- Θα έρθει η στιγμή που θα επιστρέψει στον προστάτη της, τα οικογενειακά της δράματα δεν μας αφορούν. Δεν δέχομαι ούτε μια λέξη παραπάνω, άστραψε και βρόντηξε ο καπετάνιος.

Και μετά κάτι σαν λυγμός, μια γυναικεία παράκληση προσπάθησε να εξομαλύνει τη σκληρή αντιπαράθεση των δυο αντρών και οι υψηλοί τόνοι τους έγιναν χαμηλή βοή για το χατήρι της...

Η ηρεμία επικράτησε για ελάχιστο χρόνο.

Η ένταση στη φωνή του Βίκτορα έδειξε την κορύφωση του εκνευρισμού του,
- ... Δεν πρόκειται να το επιτρέψω αυτό. Πόσο παράλογο θα ήταν εκ μέρους μου να τη σώσω και μετά να την αφήσω να βασανιστεί, να καταστραφεί στο πλάι του χειριστικού, μισογύνη, μεσήλικα Κρος επειδή απλώς ξεπλήρωσε παραπανίσια το χρέος της ανατροφής της, με πρόσχημα την ανάληψη της προστασίας της; Ο Κρος δεν προστάτεψε ποτέ καμία γυναίκα. Θα τη συντρίψει. Η προστασία είναι η κάλυψη.... 

Ξανά η γυναικεία φωνή μεσολάβησε για να καταπραΰνει τα ταραγμένα νεύρα και η συζήτηση εξακολούθησε χαμηλόφωνα.

Σύντομα οι πόρτες του γραφείου άνοιξαν θέτοντας τον επίλογο στην αδιέξοδη διαφωνία.
Οι τελευταίες φράσεις του καπετάνιου ειπώθηκαν με βιασύνη για να προλάβουν την εσπευσμένη έξοδο του Βίκτορα. Ακούστηκαν ξεκάθαρα.

- ...Οι Κραφτ επένδυσαν οικονομικά πάνω στην ανατροφή της και περιμένουν να αποδώσει αυτή η επένδυση με έναν καλό γάμο, μια προστασία ή μια κηδεμονία για να αυξήσουν την περιουσία τους... 

Την προετοίμαζαν χρόνια γι αυτήν τη στιγμή... 

Θα έχει σημαντικά οφέλη από τη συμφωνία που τόσο σθεναρά μάχεσαι να αποτρέψεις... 

Τη ρώτησες αν επιθυμεί να σπάσει το συμβόλαιό της; Εαν όχι, να το κάνεις. Η απάντηση ίσως σε αιφνιδιάσει...

Και μετά ακούστηκαν οι ίδιες πόρτες να κλείνουν με πάταγο και βήματα να απομακρύνονται.

Ήταν τόσο ακριβής και σωστή η αναφορά του καπετάνιου για τη ζωή της και το μέλλον της, ώστε την εξέπληξε μόλις αντιλήφθηκε το πόσο καθορισμένη και ανελεύθερη πορεία είχε εξαρχής.
Μια πορεία επιδέξια καλυμμένη από ένα μανδύα λιγοστών παροχών που την έκαναν να νομίζει πως όλο αυτό που ζούσε ήταν φυσιολογικό, μια κανονικότητα.
Ένα τρέμουλο κατέβαλε το σώμα της...
Τη στιγμή του κλονισμού της μια δεύτερη φωνούλα επιβλήθηκε στην επαναστατημένη λογική της. Είχε εκκολαφθεί μέσα της από τον πρώτο χρόνο εγκατάστασής της στους Κραφτ, για να συνδράμει στην υπομονή της απέναντι στις αδικαιολόγητες εξάρσεις της επιθετικής και αυστηρής συμπεριφοράς τους.
Την προειδοποίησε πως δεν θα έπρεπε να υποτιμά όσα της χαρίστηκαν και πως αν δεν είχε συμφωνήσει, θα βρισκόταν πίσω από τα ψηλά τείχη του ιδρύματος μέχρι να ενηλικιωθεί. Μετά θα την πετούσαν στον δρόμο μαζί με την αδερφή της και θα βίωναν την απόλυτη φτώχεια και κακομοιριά.
Το τελευταίο εφιαλτικό σενάριο ανέκαθεν την καθησύχαζε πως είχε επιλέξει σωστά.