Sarmaşık
Çocukken arkadaştılar büyüdüler birbirlerinin ilk sevdası oldular ama asla bir adım yol alıp sonuca ulaştıramadılar. Seneler geçti karşılaştılar, rastlaştılar oturup iki kelam laf etmediler edemediler. Ailesinin kaderini yaşayacağını düşün...
Sayın yolcularımız Türk Hava Yolları MT23000 sefer sayılı Boeing 730 tipi uçağımıza hoş geldiniz. Bizler daima sizleri sevdiklerinize ulaştırmak için varız. Yüzünüzden hüzün yerine gülücük görmek bizlere her zaman enerji depolar. Bugün sevgili pilot arkadaşım Sevgi Tüzün ile ben yardımcı pilotunuz Hande Saygı sizlere eşlik edeceğiz.
Size uçuşla ilgili kısa bilgiler vermek istiyorum: Şu anda Astana semalarından havalanalı yaklaşık 25 dakika oldu. Deniz seviyesinden 29.000 feet ve 8800 metre yükseklikte seyretmekteyiz. Saat 14.50 de İstanbul Havalimanı'na inmeyi planlıyoruz. İstanbul'da 28 derecelik güzel bir hava bizi bekliyor. Yolculuğumuz boyunca tavan istek butonlarını kullanarak bizlere ulaşabilirsiniz. Mutlu bir birlikteliğimizin başlangıcı olması dileğimizle...
Pilotun konuşmasına kulağıma dolarken dikkatimi elimdeki tabletten araştırma ekibinin son yolladığı makaleleri inceliyordum.
Bir buçuk senelik Orta Asya Türk Tarih çalışmalarımız nihayet sona ermişti. Bağlı bulunduğum devlet kurumun gönderdiği ekipte bulunan akademisyenlerden biriydim.
Türk Devletleri Teşkilatı adına yayınlanması beklenen kitap için kapsamlı bir araştırma yapılmıştı. Böyle bir çalışmada adımın anılması tabi ki de beni çok memnun ederdi.
Yaklaşık 2 sene önce bütünleşik doktora programını biterek ismimin başına Doktor unvanı gelerek Dr. Ahuşan Adal olarak akademik hayata giriş yapmıştım. Ankara'da üniversite de devam edeceğimi düşünürken Orta Asya'ya gönderilmiştim.
Hayatım çalışmak ve verilen işleri kusursuz halletmek üzerine olduğu için benim için bir sorun yoktu.
Dalgınca dağıttığım eşyalarımı çantama koyup ailemin maddi imkanlarını kullanarak bussines olan uçuşumdan keyif alma adına getirilen içeceğimi içip camdan uçsuz bucaksın ufka bakarak vakit geçirdim.
Havalimanında valizimi sürüklerken insan selinden ayrılmaya çalıştım. Sanki insanlar akın akın ülkeye geliyorlardı. Dışarı kendimi zor atmıştım şimdi ise taksi bulmam gerekliydi.
On beş dakika sonra taksi de yola çıktığımızda derin nefes almıştım. Taksici uğraştırmamış hemen arabanın ekranından söylediğim konumu açarak yola koyulmuştu.
Tanıdık gelen sokaklara ulaştığımızda boğazımı acıtan yumruyu yutkunarak geçirmeye çalıştım.
Doğduğum, büyüdüğüm, bahçesinde dedem gibi sarsılmaz koca ağaçları olan eve bakıp dertli dertli iç geçmiştim.
Orta Asya'da Rus zulmünden kaçıp gelen dedem Arhan Adal'ın kurduğu ailenin en temel köklerinin olduğu yer burasıydı. Bu evden ayrılmak öyle zordu ki.
14 yaşında beni büyüten kadının gerçek annem olmadığı öğrenmem ile en büyük sığınağım olan bu evden kaçarcasına ayrılmıştım. Artık evim Ankara'da bulunan okulumun yurduydu.
Duran taksinin ücretini kart ile ödeyip valizimi süre süre demir kapılara yaklaştım.
Sonbahar daha gelmemişti koca evi saran yeşilliklerden bahçesi pek görünmüyordu. Çocukken saklandığım ailenin her torunu için dikilen ağaçlar daha bir büyümüştü sanki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
