Lovely Allergen

18.UYUMAK İÇİN BİRBİRİNE YASLANMAK

Evde kimse yoktu. Görünen ve onları sıcak bir şekilde karşılayan ilk kişi Pamuk Şekerdi, o sırada da Orange kanepenin köşesinde dururken, sesi duyduğunda sadece başını kaldırmıştı. Eve gelenlerin onlar olduğundan emin olduktan sonra, kafasını eğdi ve uykusuna devam etmek için arkasını döndü.

Song Yu okul ceketini çıkardı. Yue Zhishi'ye kanepeye oturmasını söyledi ve ne yemek istediğini sordu. Yue Zhishi kollarında köpekle beraber kafasını kaldırmıştı ki, Song Yu'nun sorusunu duyduğunda dondu- köpeği yere bıraktı ve Song Yu'yu mutfağa kadar arkasından takip etti. ''Song Yu gege, yemek mi yapacaksın?''

Song Yu mutfak duvarında asılı olan önlüğü aldı ve beline bağladı. ''Yemek yapmam garip bir şey mi?''

Yue Zhishi kafasını salladı, ve mutfak masasının yanına oturdu. Küçük Pomeranian köpek de onun bacaklarına tırmandı ve kollarına sokuldu.

''Senin yemeğini yemeyeli uzun bir zaman oldu.''

Geçmişte, Song Jin'in işleri şimdi olduğundan daha yoğundu. Lin Rong'un da onun şirketle ilgilenmesine yardım etmesi gerekiyordu ve bu yüzden ikisi de sık sık evde olmuyorlardı. O zamanlar Song Yu ve Yue Zhishi hala çocuktu. Bir bakıcı almayı denemişlerdi, ama aldıkları kişi yaptığı yemeklere dikkat etmiyordu ve Yue Zhishi'nin hastanede kalmasını gerektirecek kadar ağır bir alerji krizi geçirmesine sebep olmuştu. O zamandan beri, bir daha bakıcı almaya cesaret edememişlerdi. Eğer Lin Rong çok meşgulse, yemek yapacak kişi de Song Yu olurdu. Çocukluğundan beri yemeklerle çevrelenmiş olan Song Yu, bunda oldukça becerikliydi.

İki küçük çocuk, küçük bir yemek masası ve birkaç ev yemeği- Bunlar Yue Zhishi'nin gözlerini kapatmasıyla anımsadığı anılardı.

''Maocai istiyorum.'' Pomeranian'ın kafası mutfak masasına dayanmıştı, Yue Zhishi de onun tüylü kafasını okşuyordu. ''Ve pasta.''

Song Yu kapağı açık buzdolabının önünde dururken kafasını çevirip ona baktı, bir kaşını kaldırırken, Yue Zhishi'nin ağzının kenarını işaret etti.

Yue Zhishi ancak o zaman hatırladı. Ağzına dokundu ve biraz canı acıdı. ''Ama yemek istiyorum.''

Song Yu hiçbir şey söylemedi, sadece malzemeleri hazırlamaya başladı. Yue Zhishi onun yalnız çalışmasını istemiyordu, bu yüzden yemek yapmayı gerçekten bilmemesine rağmen ona yardım etmeye gitti. Sadece sebzeleri yıkayarak yardım edebilirdi. Su, elindeki çiziği biraz acıtmıştı. Yue Zhishi ses çıkarmadı, sadece hareketleri hafifçe duraksadı, ama musluktan akan su aniden durdu.

''Yeterince iyi yıkayamıyorsun.'' Song Yu bir mutfak havlusu çıkardı ve ona verdi.

Yue Zhishi ellerindeki ıslaklığı sildi. ''O zaman...''

Song Yu, kafası eğik ve sebzeleri kesmeye odaklanmışken ''Orada dur.'' dedi. ''Sadece izlesen de olur.''

Pamuk Şeker mutlu bir şekilde Song Yu'nun ayaklarının etrafında dönmeye başladı. Yue Zhishi eğildi ve patilerini sıkıca tutarak onu kucağına aldı. ''Gege'yı rahatsız etme.''

Song Yu, Lin Rong'un daha önce hazırlamış olduğu sığır donyağı güveç tabanından bir parça kesti. Onları tavaya koyduktan sonra, kızarmanın çıkardığı o tıslama sesi ve buharla beraber tüm mutfak canlanmış gibiydi. Zencefil ve sarımsak da erimiş biber yağına atıldı, aroması her yere yayıldı. Tava hala sıcakken, sıcak su da koyuldu, ve kırmızı çorba kaynadıkça kabarcıkları bir yukarı bir aşağı süzüldü.

Song Yu birkaç baharat ekledikten sonra tadına baktı ve biraz tuzlu olduğunu düşündü. Daha sonra da birkaç çeşit kesilmiş sebze ekledi.

Bir yandan tavaya dikkat ederken, Song Yu bir yandan da iki adet yumurta sarısını ayırdı ve içinde buğday olmayan unla karıştırdı. Daha sonra da Yue Zhishi'ye yumurta aklarını ve bir el mikseri vererek, ona bakarak işaret etti.