មិនយូប៉ុន្មានភាពងងឹតក៏បានចូលមកគ្រប់គ្រង់នៅគ្រប់កន្លែង នៅវេលានេះមក10យប់បាត់ទៅហេីយចំណែកឯរាងតូចហុងអុីនិងតានឡានក៏បានសុំសិស្សច្បងមកមុនព្រោះនេះគឺវាយប់ណាស់ទៅហេីយ
«ហុងអុី..ឯងមុនមកមានបានប្រាប់បងប្រុសរបស់ឯងទេ..» តានឡានកំពិងបើកឡានបណ្ដើរក៏ឆ្លៀតសួរនាំ
« អត់បានប្រាប់ទេ ចុះឯងវិញមានប្រាប់បង
ប្រុសស៊ាវចាន់ទេ »
«ក៏ដូចគ្នាអត់បានប្រាប់គាត់ទេ តែក៏មិនបញ្ហាដែរ
ស្មេីនេះលួចចូលផ្ទះក៏គាត់មិនដឹងដែរ ប្រហែលគាត់កំពុងតែដេកផងក៏មិនដឹង..» តានឡាននិយាយទាំងញញឹមមានភាពជឿជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា នាយនិងមិនត្រូវបានស៊ាវចាន់រករឿងនោះឡេីយ
« អឺ! តែគ្នាមិនដឹងថាស្មេីនេះគាត់គេងហេីយឬក៏នៅទេ» ហុងអ៉ីនិយាយទាំងសម្លេងខ្សោះៗ ហ៊ានតែរួយភឹងដឹង គេងាប់មិនខាន
« ឯងកុំភ័យមេីល ពេលទៅដល់ផ្ទះឯង ក៏ដេីរលបៗទៅគាត់ធ្វើម៉េចនឹងដឹង?!»
«គិតទៅគំនិតថោកទាបចឹងឯងគិតឃេីញណាស់»
«ជារឿងធម្មតាទេសម្រាប់គ្នានោះ» និយាយហេី
យនាយក៏បានបន្ថែបលឿនឡានអោយកាន់តែលឿនជាងមុនទៅទៀត... រីឯរាងតូចមិនបានមាត់កអ្វីទៀតឡេីយគេបានត្រឹមតែផ្អែកក្បាលនិងកញ្ចក់សង្ងំបាត់មាត់ឆឹង
«គ្នាទៅវិញហេីយ វេីយសង្ឃឹមថានិងឯងនិងលួច
ចូលផ្ទះបានសម្រេច» មុននិងបេីកឡានចេញទៅតាន
ឡានក៏មិនភ្លេចជូនពរទៅកាន់ហុងអុីផងដែរ...
«អឹម..សំណាងល្អណាវេីយ» ហុងអុីរកតបនិងតានឡា
នមិនទាន់និងចប់ស្រួលបួលផងមហាមិត្តក៏បេីកឡានចេញទៅបាត
«អ្នកប្រុសតូចឆាប់ចូលមកខាងក្នុងមកទាន»
រវល់តែភ្លឹកនិងមេីលទៅតានឡាន រាងតូចមិនដឹង
ថាអ្នកបម្រេីមកបេីកទ្វាអោយតាំងពីពេលណា...
«បងស៊ូអានរឿងខ្ញុំមកផ្ទះយប់កុំប្រាប់អ្នកណា»រាងតូចដេីរចូលមកភូមិគ្រឹះនិយាយទៅកាន់ស៊ូអាន តិចៗ...
«បាទ ខ្ញុំនិងមិនប្រាប់អ្នកណាទេ»
«នៅទៀតចុះពេលនេះបងប្រុសសម្រាកហេីយនៅ»
