ពេលដែរដឹងថាលោកប៉ានិងម៉ាក់ចុងរបស់ខ្លួនចេញទៅ
ធ្វេីការងារនៅខាងក្រៅប្រទេសភ្លាម ក្នុងចិត្តរបស់រុយភឹងហាក់សប្បាយចិត្តជាខ្លាំង ព្រោះតែនេះជាអកាស
របស់នាយហេីយក្នុងការធ្វេីបាប ហុងអុីបានតាមចិត្តចង់
ទេីបជាហេតុធ្វេីអោយនាយញញឹមយ៉ាងសមចិត្ត រួចក៏
ញាំអាហារពេលព្រឹករបស់នាយបន្តទៀតទៅ...
ពេលដែររុយភឹងនិយាយទៅកាន់លោកម្ចាស់អរ
រួច ទេីបហុងអុីនិយាយម្តង...
«ប៉ាម៉ាក់ទៅធ្វេីការយូរយ៉ាងនេះកូនច្បាស់ជានឹកអ្នកទាំង2ស្លាប់ហេីយ..»ហុងអុីនិយាយទៅកាន់ប៉ាម៉ាក់ដោយសម្លេងស្រាលបំផុត បេីពួកគាត់ទាំងពីរទៅយូយ៉ាងនេះប្រាកដណាស់ថាគេនឹកស្លាប់ មិនខាន...
«ដូចដែរប៉ាបាននិយាយមុននេះអញ្ចឹង ពេលកាងារចប់អស់ហេីយប៉ានិងត្រឡប់មកវិញភ្លាមលឺទេកូនសម្លាញ់
»លោកម្ចាស់អរនិយាយទាំងញញឹមនិងបានឈោង
ដៃទៅអង្អែលក្បាលអ្នកជាកូនថ្នមៗពោពេញទៅ
ដោយក្តីស្រឡាញ់...
ទង្វេីរបស់ឪពុកកូនទាំងពីរ បានធ្វេីអោយរុយភឹង
ជ្រេញជាខ្លាំង តែក៏មិនទាន់មាត់ក៏អ្វីដែរបានត្រឹមតែគិតក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណោះ «...មាយាដល់ហេីយសូម្បីតែ
នៅចំពោះមុខលោកប៉ា ក៏ឯងបញ្ចេញចរឹក ម្ញិក
ម្ញក់បានដែរ ចរឹកកាត់ទៅរកម៉ែរបស់វាគ្មានខុសតែម្តង
ពិតជាគួរអោយខ្ពេីមមែន...» ពេលដែរគិតរួចរុយភឹងក៏
បាននិយាយឡេីង...
«អ្នកទាំង3នៅញាំបន្តចុះ ខ្ញុំលេបលែងចូលហេីយ»
រុយភឹងបានក្រោកចេញពីតុកអាហារនិងបាននិយាយ
ទៅកាន់អ្នកទាំងបីទាំងគ្រោតគ្រាត់ ព្រមទាំងភ្នែកសម្លឹ
ងទៅកាន់ហុងអុីមិនដាក់ ហេីយក៏ឡេីងទៅជាន់ខាងលេីបាត់ ដោយមនខ្វល់ពីទឹកមុខរបស់លោកម្ចាស់អរនោះឡេីយ...
«អេ៎ ..រុយភឹង នេះកូនញាំបាយទេីបតែបានបន្តិចទេ..»
ក្រោយពីឃេីញរុយភឹងឈប់ញាំបាយហេីយដេីរចេញ
ទៅអ្នកស្រីលីក៏ប្រញាប់សួរទាំងបារម្ម ខ្លាចថាកូនប្រុស
អាចនិងគ្រុនឈឺ...
«មិនបាច់សួរគេទេអូន ប្រហែលគេឆ្អែតហេីយទេីប
ងេីបចេញបែប ពួកយេីងបន្តញាំបាយទៅ..»ពេល
ដែរឃេីញប្រពន្ធសួរទៅអររុយភឹងទេីបលោក ប្រញាប់
ប្រាប់អោយញាំបាយបន្ត លោកដឹងច្បាស់ណាស់
ពីចិត្តរុយភឹងមុននេះ បានជាមិនចង់អោយប្រពន្ធសួរ
ទៀត...
