Elizabeth Hermandez, Tom Riddle ile geçirdiği küçük anlar sonrası kafası karışmış bir şekilde kendini savaşın ortasında bulur, karanlık tarafın başında aşık olduğu adam vardır fakat vicdanı ve aklı bunun doğru olmadığını bilmektedir. Aşık olduğu ada...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gitmemiz gerek"
⋆༺𓆩𓆪༻⋆
Hogwarts'da hava iyice soğumaya başlarken, gökyüzünde uçuşan süpürgelerin yerini kar topları almıştı. Tom ile olan kavgamızın ardından haftalar geçmiş bu sırada da tartışıp durmuştuk. Kabullenemesem de içten içe benden soğuduğunu düşünmeye başlamıştım.
"Kırmızı mı siyah mı? " Laura önündeki ayna yansımasından bana baktı. Sol elindeki siyah elbiseyi tekrar üzerine ittim. "Fazla ciddi oldu, kırmızı daha iyi gibi" gülümseyerek beni onaylamasının ardından giyinmeye başladı. Gerçi makyajını bozmadan yapmak biraz zor olmuştu. Gryffindor Quidditch maçını kazanmasına karşı bir parti düzenliyordu. Laura'nın benimle içip dağıtmak istediğine emindim ama sadece Gryffindor binasına özel bir parti olduğundan katılamazdım. Üzerindeki elbiseyi düzeltti ve hafifçe dağılan rujunu temizleyip tekrar sürdü. "Partinin en güzel kızı olmaya doğuştan hazırmışım" kıkırdadığımda karşılık verdi. "Çok geç kalmam demeyeceğim büyük ihtimal sabahlar ve derste uyurum beni merak etme." gülümsedim ve kolyesini düzelttim. "Biliyorum, kendine sahip çıkabilen deli birisin falan filan" gülüşmeler ile biten vedalaşmanın ardından oda tekrar sessizliğe bürünmüştü. Oturduğum yatağımdan Laura'nın bıraktığı boşluğu seyrettim. Ona bir şey olması ihtimali yüzünden kendimi üzmemek için çok yakın değilmişiz gibi davranmaya çalışıyordum ama onu neredeyse kız kardeşim olarak gördüğümü biliyordum.
Derin bir nefes vererek ağır hareketlerle ayaklandım ve asamı alarak odadan çıktım. Temiz havaya ihtiyacım vardı fakat dışarıdaki soğuk hava çok cazip gelmemişti. Büyük salona gitmek için girdiğim boş koridorda Bella, birkaç kişi ve Tom ile karşılaştım. Aslında karşılaşma sayılmazdı koridorun ucunda fısıldaşıyorlardı ve Tom'un yüzündeki ifade hiç iyiye işaret değildi. Beni ilk fark eden Bella olmuştu. Göz göze geldiğimiz an dudakları düz bir çizgi halini aldı. Tom Bella'nın bakışlarını takip ederek bana baktı. Küçük bir hareketle yanındakileri gönderdi ve bana doğru yürüdü. Bella bir süre bizi izledikten sonra arkasını dönerek koridorun karanlığına karıştı. Kısa topuklularının sesi koridorda yankılanmıştı.
"Nerelerdeydin?" garip bir yüz ifadesi ile bana bakarak hafifçe saçımı omuzumun arkasına attı. Kaşlarımı çattım, bir tuhaflık vardı.
"Bir sorun mu var? " düşünmeden, sakince cevap verdi "hayır, sadece şu ikinci sınıflardaki kızla alakalı bir durumdu, ama hallettim" Yalan söyleyip söylemediğini anlamak zordu fakat içimde giderek büyüyen şüpheyi görmezden geldim, sonra da uğraşabilirdim. "Pekala"
𖤝✶𖤝
Büyük salonda geçirdiğimiz zamanın ardındam avluda oturan Malfoy ve Bella'ya katıldık. Tom sürekli etrafını kontrol ediyor, dişlerini sıkıyordu. Kesinlikle bir sıkıntı vardı. Bize yaklaşan çimen ezilme seslerinden sonra omuzumun üzerinden arkama baktım. Birkaç kez toplantılarda gördüğüm, isminin Dean olduğunu hatırladığım çocuk nefes nefese yanımıza geldi, ağzını açtı ama beni görünce söyleyeceklerini yutarak titreyen gözbebekleri ile Tom'a baktı. O ise açıklama yapmadan ayaklandı. Kaşlarımı çattım ve çocukla birlikte uzaklaşmasını izledim. Bir terslik olduğu çok belliydi, her planını benimle paylaşır ve planlardı. Bilmediğim bir şeyler olduğuna emin oldum. Düşüncelerimi dağıtarak önümü döndüğümde Malfoy ve Bella'nın bakışmasını yakalamıştım. Herkes biliyordu yani? Benim dışında. Sorsam da söylemeyeceklerini bildiğimden sustum, birkaç saniye sonra kendine engel olamayıp ayaklandığımda Malfoy kolumu tutmak için hareketlendi. Tam karşı çıkacakken Bella'nın siyah ojeli elin omzunda gördüm, onu yakalayarak geri çekti.
