Küçük yaşlarından beri bildiği tek şey tanımadığı insanları verdiği , içinde ne olduğunu bilmediği paketleri , tanımadığı insanlara ulaştırmak olan bir genç kız.
Maskesini yüzünden indirmeyen , indiremeyen kimsesiz bir genç kızın , bir aile bulma hi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 9
*Savaşın izi...*
Kayra'dan
Vücudumdaki ağrı ve halsizlikle gözlerimi aralamıştım. Gözlerim ağladığımdan dolayı yanıyor kendime gelmemi engelliyordu. Yavaş yavaş ayılırken dün gece odamda olanları algılamaya başlamıştım.
Her şey için çok mu geçti?
Öyleydi. Her zaman yaptığım o aptallığı yeniden yapmış ve fevri hareket etmiştim. Beni o şekilde görmüştü Kartal Bey. Ondan sonra ağlama krizi geçirmiş ve sızmış olmalıydım.
Artık ona Kartal Bey desem daha iyi olurdu. Benim gibi biriyle samimi olmak isteyeceğini sanmıyordum.
Elimden geldiğince hızlı bir şekilde yataktan kalkmış ve yüzüme komodindeki maskemi geçirip bir sırt çantasına kenara köşeye attığım iki üç parça eşyamı tıkıştırmıştım.
Onun acıyan bakışlarını görmeden buradan gitmem en iyisiydi. Yüzüme her baktığında o izi görecekti.
Tam son eşyamı da atarken odanın kapısı tıklatılmış ve birkaç saniye sonra açılmıştı. Ulaz elinde bir kahvaltı tepsisiyle içeri girmişti.
İkimiz de birbirimize şaşkınlıkla bakarken ilk tepki veren o olmuştu.
"Napıyorsun sen? Bugün okula gitmiyoruz ikimiz de. Boşuna çanta hazırlama."
Ona ne diyeceğimi bilmiyordum. Doğruyu söyleyemezdim. O da benden tiksinsin istemiyordum. O benim ilk ve tek arkadaşımdı. Kartal Bey'in söyleyeceğini de sanmıyordum zaten. Umarım bu iyiliği yapardı bana.
Ben cevap vermezken o bana yaklaşmış ve çantamı görmüştü.
"Nereye gidiyorsun Kayra?" diye sormuştu kaşlarını çatarak.
"Gidiyorum. Ben gittikten sonra Kartal Bey açıklar zaten size." Diyerek yanından çantamla geçmeye çalışırken önüme geçmişti.
"Hiçbir yere gitmiyorsun. Geç otur ben Kartal Abimle konuşup geliyorum. Sakın Kayra! Sakın ayrılma buradan."
Diyerek tepsiyi kenara koymuş ve koşar adımlarla odadan çıkmıştı.
Onun için bir şeyleri zorlaştırmak istemiyordum. Kalırsam ayrılmamız daha zor olacaktı.
Çantamla beraber odadan çıkarken hızlı davranıyordum. Ulaz ile karşılaşmamalıydım.
Merdivenlerden inmiş ve dış kapıya yönelmiştim. Tam elimi kapının üzerine koymak için uzatmıştım ama duyduğum bağırma sesiyle neredeyse yerimde titremiştim.
"Kayra!"
Kartal Bey öyle bir bağırmıştı ki resmen yerimden sıçramıştım.
Ben arkamı dönerken o koşar adımlarla merdivenlerden inip yanıma doğru gelmeye başlamıştı. Ulaz da kıpkırmızı bir şekilde onun peşinden geliyordu.
