"Çok yakıştı benim güzelime,hey! Utandın mı sen?"Diyip yanıma yaklaşıp sarılarak yanağımdan öptü. Uzaklaştırmaya çalışıyordum tabiki yalandan. Onun gibi birinin yanımda olması o zamanlar olağanüstü bir şanstı.
Bir kostüm mağazasına girmiştik. "Sevgilim, bu sana bence çok yakışır!" Diyip elimdeki palyaço kostümünü göstermiştim. Yanıma yavaş adımlarlarla gelip "Sen yakıştırırsan ne yakışmaz ki bana güzelim" demiştin. Bak yıllar geçti halen daha unutamadım ne o gözlerini ne de sözlerini. "O zaman hadi, git de dene!" Demiştim heyecanla. Sen de kısa zamanda giyinmiştin ne kadar komik olmuştun hatırlar mısın acaba? Seninleyken zaman her zamankinden hızlı geçiyordu.
"Günaydınlar hanımefendi!" Diyip odama dalmıştın. Yorganı üzerime daha da çekip uyumaya devam etmeye çalışmıştım. Yatakta yanıma yatmıştın. Sen benim yanımdayken nasıl uyumaya devam edeyim sevdiğim? Yorganı yavaşça sana bakmak için indirmiştim ki zaten bana bakan gözlerinle karşılaştım. O kadar güzel bakıyordu ki gözlerin, sanki... sanki, tarifi edilemez fakat kabaca yuvanmışım gibi bakıyordun.
Bir anda yorganı asıldın buna hazırlıksız olduğumdan kolayca arayı kapatıp bana sarıldın. "Bir şey mi oldu? Neden öyle bakıyorsun?" "Nasıl bakıyor muşum?"
"Bilmem şey gibi... her şeyinmişim gibi." O güzel kahkahalarından birini attı ardından mırıldandı fakat ben duymuştum "Her şeyim ha?" Ardından bana daha sıkı bir şekilde sarıldı. "O zaman her şeyime sıkıca satılayım değil mi?" Bu bir soru değildi daha çok hatırlatma cümlesiydi.
Yağmur yağıyordu babamı ziyarete gitmiştim. Tabii hastaneden atılır gibi dışarı çıkarıldığım için sinirliydim. "Hayır yani ben sanki çok meraklıyım senin o sıfatını görmeye!" Diye söylene söylene gidiyordum. Anneme sözüm olmasa yüzüne bile bakmam. Şifa bulacağım adama gidiyordum. Yağmur şiddetini arttırmıştı o sırada bir şemsiye üzerime uzatıldı. Arkamı döndüm ve şifamı gördüm, ben ona giderken o beni bulmuştu. "Ben de sana geliyordum, sevgilim" "Babana mı gittin?"
"O kadar mı belli?" Derin bir iç çekerek sarf ettiğim sözler eve giderkenki muhabbetimizin sonuydu.
Kapıyı açtıktan sonra içeri girmiştim. "Aç mısın?" Diye sormuştu. "Değilim" Tek soru tek cevap.
Derin bir nefes alıp arkamdan sarıldı bana nefesi boynuma geliyordu, bir çeşit huzur yayıyordu. En azından ben böyle nitelendiriyordum. "Sevgilim neler oldu, anlatmak ister misin?" Kibar olmasını seviyordum. "Hastaneye gitmiştim annem için söz vermiştim biliyorsun" "Sözlerin ve sen ayrılmaz ikililer" bu olayı sevmiyordu tıpkı benim gibi ama bir kere vermiştim sözümü.
"Hasteneden kovulurcasına dışarı çıkartıldım!" Elleriyle ellerim üzerinde daireler çiziyordu bunu yaptığında sakinleştiğimi biliyordu. "Düşüne biliyor musun? Ben olmasam kimse gelmeyecek ne dirisine ne ölüsüne!" "Sakin ol, güzelim sen yanlış bir şey yapmadın yapmazsın" "Böyle işte saçma sapan olaylarım ve ben nasıldı o heh ayrılmaz ikililer!" Aklımı başımdan alan küçük bir kahkaha ardından "Sen bugün çok yorulmuşsun hadi bir güzel uyuyalım" dedi şevfkat kokan bir sesle.
"İyi geceler sevdiğim"
"İyi geceler güzelim"
Evettt bir bölümün daha sonuna geldik. Okunma sayıları artıyor evet belki size göre az olabilir/olmayabilir ama benim için gerçekten çok güzell🙃
Bu bölüm aslında Mavera'nın aşkı tanımladığı bir kaç anıydı. Bu bölüm bu yüzden diğerlerinden daha kısa oldu 👍🏻 ama bence gayet de olması gereken bir bölümdü.
Bölümler genellikle 500-600 bazen 700 yapabilirim günlük geldiği için böyle...
Tabiki de bazen günlük atamayabilirim çünkü ben elimde hazır bölüm tutmuyorum. 🫥-tutamıyorum- çünkü direkt yayınlarım üzgünüm o yüzden günlük yazıyorumm.
Neyse Lütfen yıldıza basınız -basmıyorsunuz üzülüyom he- ama olsun okumanız bile benim için gerrçekten aşırı derecede mutlu eden bir şey.
Bir de Gerçek aile kitabı yazmayı düşünüyorum- hatta bir bölümü hazır- onu da yayınlayıp bu kitap bittikten sonra yayınlamaya devam edebilirim-büyük ihtimalle- ona da bakabilir misiniz? Tam bir tarih belirtemem ama bu kitap bittiğinde yayınlanmaya başlar.~> yıldıza basar mısın?
Sormayı en sona bıraktım ama
İyi misiniz? Nasıl gidiyor hayatınız?
Kelime sayısı~>600
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalp Kırılınca Toplanmaz
Novela Juvenil"Bir şeyin kalp kırması için kötü olması gerekmez ki." Öylece kalakaldım, ben bu cümleyi bi yerden hatırlıyordum. ...
