HARÇANA

00.01

Bu bölümde olan tüm olay ve kurgular en ince ayrıntısına kadar hayal ürünüdür ve sadece bir kurgudan ibarettir

İyi okumalar♡

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Yüzbaşı/ Zeren Akıncı/ İzmir/ Görev başarı ile tamamlanmıştır komutanım!"

"Aferin asker!"

"Sağ ol!"

"Raporu al ve odama gel asker!" Dedi albay,

"Emredersiniz komutanım!" Dedim yüksek sesle. Emin, sert ve sağlam adımlarla karargaha girdim.
Vatan için atılan her adım göğsümü daha dik, daha özgüvenli kalmasını sağlıyordu.

Herşey vatanımın bir karış toprağı içindi.

Üzerimde ki gözlerde merak vardı, küçümseme yoktu, gurur vardı, kıskançlık yoktu, hayranlık vardı.

Bir bakan tekrar bakıyordu, hem kadın olmamdan kaynaklıydı bu durum hemde beni tanıyanlar beni en son iki buçuk yıl önce gördükleri için şaşırıyorlardı.

Hayır hayır şaşkın bakışlar bir kadının asker olduğu ve yapamayacağını sandıkları için değildi, bu şaşkın bakışların arasında gurur da vardı.

Odama girdim, ilk önce kendimi iğrendiğim paçavralardan kurtardıktan sonra banyoya girdim.
Banyo da bir süre sırf kan ve kir akmıştı. Üzerimde ki kalan kirleri çıkardıktan sonra yanıma aldığım havluya sarılarak çıktım.

Büyük bir hayranlık ile baktığım üniformamı sanki zarar verecekmişim korkusuyla özenerek giydim ve aynadan kendime gururla baktım.

İşte bu görüntü bu zamana kadar her şeyin değdiğini gösteriyordu. Bu üniformayı üzerimde gururla taşıyabiliyorsam ne mutluydu bana.

Görevde iken bir yandan hazırladığım raporu, kamptan aldığım tüm dosyaları, flaşları vb. Önemli şeyleri de yanıma alarak Albayın odasının oraya vardım albay potasına sordum,

"Albay içeride mi aslanım?"

"Evet komutanım sizi bekliyor" kafa salladım ve kapıyı tıklattım, "gel!" İçeriden gelen gür ses ile içeri girdim ve tekmil verdim,

"Yüzbaşı/ Zeren Akıncı/ İzmir/ emret komutanım!"

"Rahat asker" oturmadım, "Bu bir emirdir asker." Diyince oturdum ve tüm bilgileri rapor ile birlikte masaya bıraktım.