HARÇANA

00.04

Umarım seveceğiniz bir bölüm olmuştur, yıldızımızı parlatmayı ve yorum yapmayı unutmayın ✨️

İyi okumalar...♡

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Görev dönüşü

"Komutanım iyi misiniz?" Sıktığım dişlerimi serbest bıraktım, sonunda mermiyi kolumdan çıkarmayı başarmıştım. Dikmeye başladığımda "İyiyim aslanım, sen geç ben geliyorum." Dedim.

Kolumu dikmeye başladığımı gördüğünde gözlerini büyüttü, boğazını temizleyerek kendini toparlamaya çalışsa da hâla gözlerini kolumdan ayıramamıştı, "önüne dön dedim!"

Yerinde sıçrayarak helikoptere doğru hızlıca yol aldı. Dikmeyi bitirdiğimde yüzümü kapattığım peçe ile üstünü sardım.

Hızlıca yerimden kalkarak toparlandım helikoptere bindim.
Aslında yarama revirde de baktırabilirdim ama bir buçuk saate kadar anca varırdık karargaha ve yara dayanmazdı, zaten bu yara ile saatlerce durmuştum.

Helikopter harekete geçtiğinde geriye yaslanarak gözlerimi kapattım.

🔗🔗

"Geldik komutanım" Gözlerimi araladım ve duran helikopterden karargaha girdim. Kimseye bakmadan sert adımlarla odama ilerledim.

Yedek üniformamı üzerime giydikten sonra hazırladığım raporu ve sorguladığım adamın ses kaydının olduğu flaşı alarak Albayın odasına gittim.

"Albay içeride mi aslanım?"

Beni gördüğü anda tekmil verdim ve rahata geçmesini söylediğimde, "Bir dakika bekleyin komutanım" dedi ve albayın odasına girdi ve bir dakika sonra geri çıkarak,
"Albay sizi bekliyor komutanım." Dedi.

Boğazımı temizleyip kapıyı çaldım ve gelen komut ile içeriye girerek gür sesimle tekmil verdim,

"Yüzbaşı Zeren Akıncı görev başarıyla tamamlanmıştır komutanım!"

🔗🔗

Yalnızlık, her şeyden zordu. Yalnız olduğunu anlamak, bu yolda tek yürüyeceğini bilmek, acılarını kendin sarmak pek kolay değildi. Öyle bir anda sizi gafil avlardıki dayak etkisi yaratırdı, tüm dengede durmak için kurduğumuz dayanaklar yıkılırdı. Bir yutkunma hissi ile dolup taşıyordunuz.

Zihnime dolaşan görüntülerle yutkundum. Beklemediğim bir anda beni yakalıyor, tüm gücümü boşaltıyordu. Suyun içine biraz daha gömüldüm,