Instagram || Miraculous

141 - opisowy

To, że była na niego zła to mało powiedziane, była wściekła. Nie rozumiała, dlaczego ukrywa się przed własną matką, z którą ma taki dobry kontakt i zamiast jak dwoje dorosłych ze sobą porozmawiać to zachowuje się jak dziecko. A przecież to właśnie Felix był zawsze najrozsądniejszy ze wszystkich i właśnie, dlatego, gdy tylko Kagami do niej zadzwoniła, że ten ukrywa się u niej, wsiadła w samochód i łamiąc tyle przepisów, że spokojnie może czekać na zdjęcie z fotoradaru przyjechała, aby osobiście wszystko mu wygarnąć.

Jakie było zdumienie blondyna, gdy za drzwiami zobaczył wściekłą Marinette uśmiechającą się jak postać rodem z horroru.

- Cześć Fe - mruknęła wchodząc do mieszkania nie czekając aż blondyn coś jej odpowie

- Zadzwoniłaś po nią? - Zapytał z wyrzutem swoją dziewczynę, która właśnie witała się z Marinette

- Bo zachowujesz się jak dziecko. - Odpowiedziała mu japonka

- Wiesz doskonale, jaka jest sytuacja i nadal mnie nie rozumiesz?

- Nie rozumiem tylko, dlaczego nie chcesz jak dorosły człowiek porozmawiać z matką. - Odpowiedziała już lekko poddenerwowana Kagami, po czym podała Marinette szklankę soku

- Dzięki Gami.- Podziękowała i napiła się napoju - A teraz możesz mi to wyjaśnić, bo intuicja mówi mi, że to coś mocnego a ja jestem ciekawa tej historii.

- Tak właściwie powinienem ci powiedzieć o tym już bardzo dawno, ale wyszło jak wyszło. - Mrukną siadając przy stoliku gdzie czekały już na niego dziewczyny

- To ona nic nie wie? - Zdziwiła się Kagami

- No właśnie nic, chyba, że ciocia coś jej powiedziała.

- Nie mam pojęcia, o co wam chodzi, więc Fe mów, bo i ja jestem wściekła, że uciekasz przed własną matką już od dobrych kilku dni.

- A więc – westchnął niechętnie zaczynając opowiadać - Wszystko zaczęło się ponad 22 lata temu...

- Ja nie chcę słuchać historii twojego życia tylko, dlaczego uciekasz przed Amelie. - Przerwała mu Marinette

- Muszę opowiedzieć, bo nie zrozumiesz. - Wyjaśnił, gdy projektantka skinęła głową na znak, że rozumie kontynuował swoją opowieść - Zarówno moja mama jak i ciocia Emilie nie mogły zajść w ciążę, obie bardzo tego pragnęły, ale bezskutecznie, gdy po miesiącach starań ciocia ogłosiła, że spodziewa się dziecka mój ojciec się wściekły. Był zły, że im się udało a oni nie mogą mieć dziecka, gdy mój ojciec przyszedł do wuja Gabriela ten zaproponował mu moc Miraculum pawia a on się zgodził...

- Chcesz mi powiedzieć, że jesteś...? - Bała się dokończyć

- Jestem dziełem magii Miraculum pawia, jestem emopotworem. - Wyjaśnił patrząc niepewnie na reakcję Marinette, która nie miała pojęcia, co ma powiedzieć

Kagami, która już od jakiegoś czasu znała historię wzięła Felixa za dłoń w geście pocieszenia jednocześnie zerkając na brunetkę i na to jak reaguje.

- Czy Adrien też jest? - Niepewnie zapytała

- To bardziej skomplikowane - odpowiedział cicho odwracając wzrok

- Do jasnej cholery jest nim czy nie? – Zapytała wściekle

- Tak jakby jest.

Marinette zatkało. Owszem po dowiedzeniu się, że Gabriel był w posiadaniu magicznej biżuterii może raz przeszła jej ta myśl przez głowę, zważywszy na posłuszeństwo Adriena wobec ojca, jednak wzięła to za zbyt absurdalne, jednak teraz wiele rzeczy staje się jasne.