အေရွ႕သြားထိုင္ဖို႔ကို မနည္းခိုင္းယူရ၏။ လႊမ္းတကယ္ အသားယူလြန္းသည္။ ရဲတင္းလြန္းသည္။ ခိုင္းလို႔သာ သြားထိုင္ေနတာ ဇက္ကျဖင့္ အေနာက္သို႔ လည္ထြက္မတတ္။
"လႊမ္း"
"ေျပာ ျခယ္"
"လည္ပင္းနာေနမယ္ေလ၊ တည့္တည့္ထိုင္စမ္းကြယ္"
"ဒါမ်ိဳးက နာရက်ိဳးနပ္တယ္"
"ျခယ္ ပါးကိုသုတ္လိုက္ဦး"
"ဘာေပေနလို႔လဲ၊ ဘာမွစားမလာဘူးေနာ္"
"ႏႈတ္ခမ္းနီရာ"
"အာ၊ မင္း.."
"လာ အေရွ႕တိုး၊ လုပ္ေပးမယ္"
"ေတာ္ ေတာ္"
ေနရခက္လိုက္ေလျခင္း။ ဖုန္းကင္မရာကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ကပ်ာကယာသုတ္လိုက္ရသည္။ လႊမ္းကိုလုပ္ခိုင္းရင္ ဘာေတြထပ္ အသားယူခံရမယ္မသိ။ ဗိုက္ေတာင္ဆာလာေပါ့။ ေမေမက ႐ြာကေန ထမင္းနည္းနည္းစားလာေပမယ့္ ကိုယ္ကအခုထိ မစားရေသးသည္မို႔ ဗိုက္ကျမည္လာေလၿပီ။
"ဆာေနၿပီထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္လႊမ္း"
"ေရာ့ ဒါေလးစား"
အန္တီခင္ရီထည့္ေပးလိုက္ေသာ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ေပါက္စီထုပ္ကို ခ်ိတ္ထားရာမွ ျခယ့္ဆီကမ္းလာ၏။
"အမ်ားႀကီးပဲလႊမ္းရယ္၊ အားနာစရာ"
"အားနာရင္ ေနာက္က်ျပန္ေကြၽးေလ"
ျခယ္ သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္
မိသည္။
"ေရာ့ ဒါေတြျပန္ယူ၊ လက္ဖက္ရည္ပဲေသာက္မယ္"
"အဲ့တာခ်ည္းပဲေတာ့မေသာက္နဲ႔ေလ၊ အစာလည္းမရွိဘဲနဲ႔ ရင္တုန္ေနမယ္"
ေျပာေတာ့လည္းစားရသည္။ ေပါက္စီတစ္ကိုက္ ကိုက္လိုက္၊ လက္ဖက္ရည္တစ္ငုံ ငုံလိုက္။
"အမိန္႔ကိုေပးလြန္းတယ္"
"ဒီကဆရာမေလးအတြက္ပဲေျပာတာပါဗ်"
"ဒါနဲ႔ လႊမ္း၊ ျခယ့္ကို ပထမဆုံးဆိုျပတဲ့သီခ်င္းေလးက ေက်ာင္းဆရာမကိုရည္႐ြယ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္"
"အဟင္း သိပါ့"
"အဲ့တာဆို ဘာလို႔ဆိုလဲ"
"ျခယ္ရယ္ သူတို႔က သူနာျပဳဆရာမေဒၚခင္ၾကည္ကိုရည္႐ြယ္ေပမယ့္ ေမာင္က ျခယ့္ကိုရည္႐ြယ္တာေလ၊ မတူဘူး"
YOU ARE READING
အချစ်မေတ္တာအဖြေခက်သားကွယ်
Romance"မောင်ပေးတာဆို တို့ဘယ်အရာမဆိုမြတ်နိုးပါတယ်၊ နာကျင်မှုတွေအပါအဝင်ပေါ့" "ေမာင္ေပးတာဆို တို႔ဘယ္အရာမဆိုျမတ္ႏိုးပါတယ္၊ နာက်င္မႈေတြအပါအဝင္ေပါ့"
