"ျခယ္က အသံလည္းေကာင္းတာပဲေနာ္"
"ညည္းအမ ကေလ အရင္ကေက်ာင္းပြဲေတြမွာ တက္ဆိုတယ္၊ အခုေနာက္ေတာ့ ဘာပြဲမွကိုမပါေတာ့တာ"
"ေမေမရယ္၊ အလုပ္ရႈပ္ရလြန္းလို႔ပါ၊ ေအေအးေဆးေဆးပဲေနခ်င္ေတာ့တယ္"
"အမေလး အသက္ကျဖင့္သုံးဆယ္နား ကပ္ၿပီေတာ့၊ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ စိတ္ကူးေကာရွိရဲ႕လား"
"ေနပါဦး"
"ေမေမ ေျမးခ်ီခ်င္ၿပီေနာ္"
ျခယ့္ကိုကားမွန္မွ တစ္ဆင့္ ၾကည့္ေနေသာ ထိုမ်က္ဝန္းေလး။ ေက်ာခ်မ္းစရာ။ မသိရင္ ျခယ္ကပဲ အျပစ္သားလိုလို။
"သမီးေနေနကေရာ ေကာင္ေလးနဲ႔အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"လႊမ္းမွာ ေကာင္ေလးရွိသလား"
"ရွင္ ဘယ္ေကာင္ေလး.."
"မ်ားလြန္းလို႔ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား လႊမ္း"
ခနဲ႔မိသြားသည္။ ဒါျဖင့္ ရွိရက္နဲ႔။ လူကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳတာပဲမလား။ လႊမ္းမ်က္ႏွာကို မၾကည့္ခ်င္ေတာ့။
"မဟုတ္ပါဘူးျခယ္ရယ္ ေနပါဦး"
"အန္တီႏွင္း၊ ေနေန႔မွာ ဘယ္ေကာင္ေလးမွမရွိဘူးေနာ္"
"ဟိုတေခါက္က အိမ္လာတဲ့ေကာင္ေလးေလ မုန္႔ထုပ္ေတြလားမသိ ေပးသြားတာ ျမင္မိတယ္"
"ဪ ဟုတ္သား၊ အဲ့ဒီတုန္းက အန္တီႏွင္းလည္းရွိတာပဲ"
"အဆင္ေျပတဲ့ပုံပဲ"
"မဟုတ္ဘူးျခယ္၊ အဲ့တာ လႊမ္းသူငယ္ခ်င္း၊ မုန္႔ေတြေပးတာက ေမြးေန႔ရွိလို႔၊ လႊမ္းတစ္ေယာက္ထဲတင္မဟုတ္ဘူး၊ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ လိုက္ေပးတာ"
"အယ္ တီႏွင္းက အဲ့လိုမထင္လိုက္ဘူးကြယ္"
"ျခယ္"
"အင္း"
"ျခယ္"
"ေျပာဆို"
"ဆာၿပီလား၊ခဏေနာ္ ေရာက္ေတာ့မယ္"
ေသခ်ာရွင္းျပၿပီး ေခ်ာ့ခ်င္ပါေသာ္လည္း အန္တီခင္ႏွင္းပါ ရွိတဲ့အတြက္ ၿငိမ္ေနလိုက္ရသည္။
"သမီးေနေန၊ ေဟာ ဟို နားပဲကားထိုးလိုက္၊ နီးနီးနားနား"
"ဟုတ္ အန္တီႏွင္း"
YOU ARE READING
အချစ်မေတ္တာအဖြေခက်သားကွယ်
Romance"မောင်ပေးတာဆို တို့ဘယ်အရာမဆိုမြတ်နိုးပါတယ်၊ နာကျင်မှုတွေအပါအဝင်ပေါ့" "ေမာင္ေပးတာဆို တို႔ဘယ္အရာမဆိုျမတ္ႏိုးပါတယ္၊ နာက်င္မႈေတြအပါအဝင္ေပါ့"
