* ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ឆ្នាំ 1906 *
" ហុឺយ!!.. ធុញណាស់!! មានអារម្មណ៍ថាអាមា៉សខ្លាំងមែនទែនហើយ." ផាក ជីមីន អាយុ 18 ឆ្នាំ ជាក្មេងប្រុសដែលមានសម្រស់ស្រស់ស្អាតដូចមនុស្សស្រី មានឪពុកជាមន្រ្ដីធំក្នុងជួររាជការ បានរអ៊ូទៅកាន់មិត្តរបស់នាយ ដែលពួកគេកំពុងអង្គុយក្នុងភោជនីយដ្ឋានរបស់គ្រួសារមិត្តនាយ
" យើងប្រាប់ឯងហើយ ថាកុំទាក់ទងជាមួយអាបុិហ្នឹង ឃើញទេ គេក្បត់ទាល់តែបាន.." មីន យ៉ូនយ៉ុង ក្មេងស្រីអាយុ18 ឆ្នាំ ជាកូនអ្នកមានមុខមាត់ក្នុងសង្គម មានបងប្រុស2នាក់ តបទៅកាន់មិត្តខ្លួន បែបឌឺដង សមចិត្តដែលនាងដាស់តឿនហើយតែមិនស្ដាប់
" អឺ! អាណាទៅដឹង.." ជីមីនងើបឈរតបទៅកាន់មិត្តខ្លួនរួចក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយវិញ
" ឯងនៅស្រឡាញ់គេទៀតឬអត់ហ្នឹង?? " យ៉ូបយ៉ុង
" យើងមិនដែលស្រឡាញ់ផង គ្រាន់តែទាក់ទងដើម្បីសប្បាយ.."
" ហើយបើចឹងមែន ពេលលោកបា៉ឯងអោយឈប់ទាក់ទងគេ ហេតុអ្វីមិនឈប់?? នៅរឹងក្បាលបែបហ្នឹង រហូតដល់គេបោកបានមកខូចចិត្តមុខយើង.."
" ហុឺយ! យើងអាណិតគេនឹងណា៎ ខំតវា៉ជាមួយលោកបា៉យា៉ងដាច់អហង្ការ ដល់ចុងក្រោយគេទៅស្រឡាញ់មនុស្សស្រីវិញ យើងអស់អីនិយាយតែម្ដង "
" ហ្នឹងហើយ!! គ្រួសារឯងមានមុខមាត់ណាស់ បើសិនគ្រប់គ្នាដឹងថាឯងស្រឡាញ់ប្រុស ពួកគាត់ប្រហែលគិតថានឹងបាក់មុខហើយ "
" តែឥឡូវយើងក៏បែកគ្នាហើយ! បានៗ ឈប់និយាយរឿងហ្នឹង ពេលនេះយើងចង់រកកន្លែងស្ងាត់មួយដើម្បីនិពន្ធរឿង ចឹងហើយ គ្រួសារឯងសម្បូរកន្លែងសម្រាប់លំហែរកាយ តើយើង- "
" បា៉ឯងចង់អោយឯងធ្វើការងារជាមួយគាត់ ឯងនៅតែមិនបោះបង់គំនិតនេះទៀតឬ?? "
" បងប្រុសយើងធ្វើហើយ ចឹងអត់យើងមួយក៏មិនអី.."
" ខ្លាំងចឹងតា៎ បានបា៉មា៉ក់ដេញវៃរហូត..."
" ឈប់!! កុំធ្វើអោយខូចអារម្មណ៍ ប្រាប់យើងមកថា មានកន្លែងណាដែលល្អសម្រាប់យើងឬអត់??"
" អឹម!! យើងណែនាំកន្លែងមួយអោយឯងចុះ ចាំស្អែកទៅជាមួយយើង ព្រោះវានៅក្នុងខេត្ត "
( ពួកគេរស់នៅក្នុងទីក្រុង )
YOU ARE READING
រឿង ព្រហ្មលិខិត វគ្គ ទន្លេស្នេហ៍
Ficção Geralវាអាចទៅរួចទេដែលស្នេហាយើង ផ្ដើមឡើងដោយរឿងនឹកស្មានមិនដល់ ហើយក៏ បញ្ចប់ដោយសេចក្ដីឈឺចាប់.. ជុងហ្គុកហា៎!! បងមិនគួរលាក់បាំងអូន ហើយក៏មិនគួរដើរតាមគន្លងនៃព្រហ្មលិខិតដែលបានកំណត់ទុកដូចគ្នា..សុំទោស!!! អូនដឹងរឿងយឺតពេលបន្ដិចហើយ....
