Ateşe Düştüm /AyBer

0.0

Selamm.. Ben geldimm 💙

Hem de yeni bir kurguyla 😋 gerçi siz bu tarz hikayeleri çok sevmiyorsunuz ama...

Zamanında bir kurgunun finalinde grinonikss aşkım bunun birisine uyarlanmış versiyonu gelir mi demişti..

O zamanlar pek olmaz demiştim ama ben de baya baya özledim yazmayı ya 🙈

Okuyunca o da sizde anlarsınız neyi kastettiğimi şimdi sürprizi kaçmasın..

Konumuz klişe gelebilir dün de bir yerde denk gelince saç baş yoldum ama inanın sadece tesadüf alakam 0 🥺 işleyiş de bambaşka...

Onun üzerine silecektim ama bumasaldaboyle çiçeğimin isteğiyle devamm..Zaten iki bölüm önden gidiyorum helak olmasın isteyenler okur..

Hazırsanız başlayalım🍀

Yeni bebeğe destek için yıldıza basmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın canlarımm ✨

****

Berk nefes nefese girdiği hastanede hızla üst kata koştu. Sürekli onu kaybetme korkusuyla yaşamak ölümden beterdi onun için.

Koridorun sonundaki odadan çıkan babasıyla orada olduklarını anlarken onun asık suratıyla az önce sildiği gözyaşları yeniden ıslatmaya başlamıştı bile yanaklarını..

Olmamıştı işte! Hiçbir şey olmamıştı ona...

Berk:
" B-Baba! B-Baba nasıl? İyi değil mi? Lütfen iyi de!"

Adam oğlunun kan çanağına dönmüş gözleri, dağılmış hâliyle sıkıntıyla bir nefes verirken titrekçe baktı onun korku dolu gözlerine.

Bir gün ona iyi haberi vermeyi her şeyden çok istiyordu..

Resul:
" O-Oğlum önce bir sakin- "

Berk:
" BABA SANA O İYİ Mİ DEDİM?!"

Resul:
" İ-İyi.. Ama tâbi ş-şimdilik. Gittikçe kötüye gidiyor biliyor-"

Berk:
" S-Sus tamam! Benim onu görmem lazım hemen."

Kızıl hızla babasının yanından geçip odanın önüne geldiğinde gözyaşlarını kurulayıp sabırsızca kapıyı araladı.

Yanında ağlayıp da daha fazla korkutmak istemiyordu onu.

Ama işte onu öyle makinelerin arasında tek başına yatarken görene kadardı her şey...

Sakladığı gözyaşları da tuttuğu hıçkırıkları da onu öyle görene kadar...

Yatağın yanına, yere dizlerinin üzerinde çöküp onun soğuk elini eliyle sarmalarken yüzünü koluna gömdü hıçkırıklarının duyulmaması için.

Sakin kalmalıydı...

Derin bir nefes alıp yeniden onun yüzüne baktığında yavaşça okşadı şu an yerinde olmayan gamzesini..

Berk:
" A-Aybike'm? Duyuyor musun beni b-bir tanem?"

Çarpıştığı sessizlikle dudaklarını birbirine bastırdı hızla. Bir gün sonsuza kadar bu sessizlikte yaşayacak olma ihtimali deli gibi korkutuyordu onu.

Berk:
" D-Duyuyorsun biliyorum. Yanındayım tamam mı? Yalnız değilsin artık. Korkmana gerek yok."

Kızıl biraz sonra elinin hafifçe sıkılmasıyla gözyaşları arasından kıkırdayarak önce birleşmiş ellerine sonra yeniden sevgilisinin yüzüne baktı. Tam da tahmin ettiği gibi yorgunlukla aralanmaya başlayan elalar...