Ateşe Düştüm /AyBer

0.5

Selamm..Ben geldim 💙

Özlendik mi bakalımmm 🙈

Hatırlatma !!! Bu bölümde de yine günümüz ile başlayıp sonra geçmişe döneceğiz.

Sonra beyniniz yanmasın aman ha jdjdjdjdj

Hadi başlayalım o zaman 🍀

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın canlarımm 🌸

****

Genç kız yattığı yerden sıkıntıyla tavanı izlerken oflayarak sevgilisinin yanına nöbetçi olarak diktiği kadına döndü. Hoş gerçi o yapmasa da kendisi isterdi ya yanına getirmesini..

Aybike:
" Offf Ayşe teyze ya!Nerede kaldı ? Biraz kafası dağılsın diye arkadaşlarının yanına ite kalka yolladım ama bu kadar geç kalsın da demedim ki. Hani gelip eve götürecekti beni? 2 gün sonunda bitti gidelim artık. Ben boğuluyorum burada."

Kadın duyduğu şeyle sertçe yutkunurken güçlükle gülümsedi. Kızıl çoktan gelmişti ama kızın son durumunu konuşmak için babasının yanına gitmişti.

Taburcu olmasına izin var mıydı yoksa artık burada makinelere bağlı hâlde mi kalacaktı?

Ayşe:
" İlahi kızım! Senin de şu tez canlılığın yok mu? İstanbul trafiği biliyorsun gelir. Hatta sana bir an önce kavuşmak için her türlü yolu deniyordur o deli oğlan."

Genç kız duyduğu şeyle derince gülümsedi. Gerçekten de delinin tekiydi onun biricik sevgilisi..

Aybike:
" Neyse gelsin de acelesi yok.. Yine o günkü gibi hız yaparsa kırarım kafasını! Aklıma geldikçe sinirleniyorum hâlâ ya."

Ayşe:
" Yapmaz yapmaz, aldı dersini.. İlaçlarını içmemekle de tehtit ettin yapar mı bir daha?"

Aybike:
" Ne yapayım Ayşe teyze en büyük kozu ben olunca.. Hem hak etti yaptıklarımı o kadar hızlı sürmek ne demek ya?!"

Ayşe:
" Haklısın ama bir şey olmadı biliyorsun. Sadece hız yaptı diye korkmuştum. Hem o da senin için endişelenmişti o gün kızım. Bir anda seni baygın görünce.. Ne yapsaydı? Hastaneye yetişmek için mecbur.."

Aybike duyduklarıyla yeniden içini saran suçluluk duygusuna engel olamazken dolan gözlerini hızla kaçırdı kadının gözlerinden.

Kızıl ona bu kadar iyi gelirken kendisinin onu her seferinde bu kadar üzmesi zoruna gidiyordu.

Aybike:
" Çok üzüyorum onu değil mi? O bana gülüşümü vermişken ben ona gözyaşından başka hiçbir şey vermedim Ayşe teyze. Bazen diyorum ki keşke onun için yine kalmaya devam etseydim yalnızlığımda.. Son saniyeye kadar tutabilseydim şu dilimi, ona koşan kalbimi.."

Ayşe:
" Olur mu öyle şey kızım? Sen görmüyor musun Berk'in sana bakarken gözlerine yerleşen ışıltıyı? Onun senin gülüşünü gördüğü an da yüzüne yayılan gerçek gülümsemeyi? Sen resmen bunları keşke ona hiç vermeseydim diyorsun şu an.."

Gözünden süzülen yaşlarla birlikte küskünce omzunu silkti Aybike. Bilmiyordu..

Aybike:
" Artık eskisi gibi gülmüyor ki Ayşe teyze.. Benim için güçlükle gülümsüyor anlıyorum ben. Gerçek gülüşü değil o,onun. Mahvettim onun hayatını işte. Biliyorsun geçen hafta üniversite sınavına girdi. Ben giremiyorum diye kendine de hak görmedi. Söz verdirttim elinden gelen her şeyi yapacaktı ama kim bilir nasıl çözdü o sınavı. Aklı da bendeydi sınav boyunca biliyorum. Acaba ben sınavdayken gider mi diye düşündü durdu kesin.. Şu lânet olası ömrümün bitişi belli değil ki!"