Ateşe Düştüm /AyBer

0.3

Selamm... Ben geldim 💜

Bölüm sırası Ateşe Düştüm evreninde... Uzun bir bölümle geldikk

heynmel aşkım geçen bölümde ara sıra günümüze de dönelim ben merak ederim şu an ne yapıyorlar diye bir yorumda bulundu..

Ben deee düşündüm taşındım dedim ki her bölüm yapamayız gibi ama ara sıra olmak şartıyla neden olmasın 😋

Yani demem o ki bu bölümümüz ilk önce günümüz ile başlayacak sonra yeniden tanışma kısımlarına döneceğiz.

Berk'in en son ki bölümde mağaza bulmak için evden çıktığını hatırlatıp bölüme başlıyorum 🍀

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın canlarımm 🌸

****

Resul elindeki dosyaya bakıp ara sıra sağ yanındaki monitörü de kontrol ederken gülümsemeye çalışarak yatağında oturmuş korkuyla ona bakan kıza döndü.

Biraz rahatlatsa iyi olacaktı onu..

Resul:
" Değerlerin düne göre çok daha iyi Aybike. Sen nasıl hissediyorsun peki? Daha iyisin değil mi?"

Aybike:
" Y-Yorgun.. Kolumu kaldırmaya mecalim yok sanki Resul amca. Ama dünkü kadar kötü de değilim tabi. Kalbim zorlamıyor, nefesim de iyi."

Resul:
" Çok şükür.. Yorgun hissetmen çok normal kızım. Daha önce de konuştuk bunu.Korkma sen.. "

Aybike:
" B-Biliyorum.. Resul amca Berk nerede? Bugün okul da yok nereye gitti ki? Uyuyordum uyandım bir baktım yok etrafımda."

Resul:
" Eve uğrayıp geleceğim dedi kızım. Birazdan gelir sen merak etme."

Aybike:
" A-Anladım..Peki o gelene kadar sen durur musun y-yanımda? Acil hastan yoksa tabi.. Yoksa bakma bana git sen."

Resul kıza cevabını onun yatağının yanındaki sandalyeye oturarak verirken çekinerek söze girdi. Nasıl soracağını bilmiyordu.

Resul:
" Kalırım tabi de.. Sen neden sürekli yanında birini istiyorsun ki kızım? 5 dakikaya bile tahammülün yok artık. Biliyoruz da seni. Hep yalnız kalmayı tercih ederdin Berk'ten önce."

Kızıl kapının önüne geldiği anda duyduğu soruyla sertçe yutkunurken merakla kızın vereceği cevabı dinlemeye başladı.

Canının yanacağını biliyor, hissediyordu..

Aybike:
"K-Korkuyorum çünkü R-Resul amca.. Eskiden de korkuyordum ama işte bu kadar değil..Artık daha çok yakınım ö-ölüme biliyorsun.Her an ensemde.."

Genç kız kapının önündeki kızılla aynı anda gözünden süzülen yaşı sildiğini bilmeden devam etti.

Aybike:
" Kaybedeceğim bir şey yoktu o zamanlar. Ama şimdi...Şimdi o var. Onunla olan hayallerim.. Ne zaman son nefesimi vereceğim de belli değil.. Yalnız ölmek istemiyorum işte. Korkuyorum Resul amca. Yalnız yaşadığım gibi yalnız da ölmek istemiyorum. K-Korkuyorum."

Genç kız cümlesinin sonunda dudaklarından kopan hıçkırığın ardından sarsılarak ağlamaya başlarken ayağa kalkıp ona sarılan adamın göğsüne dayadı başını.

Çok şanslıydı onları tanıdığı için.. Kısa da sürse onlarla tatmıştı aile sıcaklığını. Aile ne demek, birbirleri için nasıl çabalar onlar sayesinde öğrenmişti.

Kendi anne babasını bir kez bile görmemişken nereden bilecekti ki zaten..

Resul:
" Şştt! A-Ağlama tamam.. Sormamam lazımdı, özür dilerim. Hem sen de ne çabuk sattın beni ya?! Şimdiye kadar yalnızdım falan? 12-13 yıldır kim var senin yanında cadı!"