Ateşe Düştüm /AyBer

0.2

Selamm.. Ben geldim 💙

Size bölümünüzü atıp ben cuma günkü sınavım için derse kaçıyorum!!!

O kadar yoğunlukta tamamlayıp attım 2. bölüm gibi yetim bırakırsanız bozuşuruz ona göreee haa!

Bu bölüm de benden ElifGayrinal5 ve YagmurAkcaa kuşlarıma gelsinn 🙈 epeydir bölüm ithaf etmiyoruz onlara 😋

Hazırsanız başlayalım o zaman 🍀

Lütfen yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın canlarımm ✨

****
Genç adam hızlı adımlarla hastanenin çıkışına doğru ilerlerken etrafına bakınmayı da unutmamıştı.

Eğer çıkmadıysa ve buralardaysa verebilirdi kimliğini ona.

Ama onu bir türlü görememesiyle dışarı çıkıp bu kez de bahçeye göz gezdirdiğinde hastanenin karışısındaki durakta bekleyen kızı ve durağa yaklaşan otobüsü bulmuştu gözleri.

Berk:
" AYBİKE!! AYBİKE DUR, BEKLE!!"

Koşarak bahçenin ortasına geldiği anda duyuramadığı sesi yüzünden kız otobüse binerken hemen ilerdeki arabasına koştu.

Bugün vermesi gerekiyordu kimliğini ona. Basit bir şey değildi ki..

Hızla hastaneden çıkıp 4-5 araç önündeki otobüsü takip etmeye başladı.Her durakta dikkatli olup kız hangisinde inerse gözden kaçırmadan yetişmeliydi ona.

Berk:
" Bir otobüs takip etmediğim kalmıştı sayende onu da yapmadım demem artık ela gözlü kız."

Gülümseyerek direksiyonu kırıp otobüsün döndüğü araya saptığında gözünün önüne gelen kızın gözyaşlarıyla yüzündeki gülümsemesi aniden silinmişti.

Acaba anne ve babası kızlarının onlara bu denli kırgın olmasına neden olacak ne yapmıştı ki?

Neden onları anmak istemeyecek kadar katıyken onları düşündüğünde hâkim olamamıştı gözyaşlarına?

Nihayet otobüsten inen kızla düşüncelerinden sıyrılırken onun ardından hızını azaltarak devam etti takip etmeye.

İçinde yükselen merak o an orada kıza kimliğini vermesini değil devam etmesini söylemişti. Kızın dediği gibi haddi olmasa bile..

İlerlediği sokakta görüş açısına giren binayla da sorusunun cevabını almıştı kısmen de olsa. Yetiştirme Yurdu..

Berk:
" Demek bu yüzdendi ha annen baban dediğimde ağlaman? Ö-Özür dilerim Aybike."

Sıkıntıyla bir nefes vererek arabasını kenara çekerken hızla aracından indi. Yurda girmeden yetişmeliydi ona.

Aksi takdirde girişte duran görevli pek de izin vermezdi içeriye girmesine biliyordu.

Adımlarını hızlandırarak bahçe kapısının önüne geldiğinde tüm gücüyle seslendi binaya girmek üzere olan kıza.

Berk:
" AYBİKE!!"

Genç kız isminin seslenilmesiyle duraksayarak arkasına döndüğünde onu görmüştü.

Yetimhanenin kapısının önünde durmuş ona sesini duyurmaya çalışan kızıl saçlı çocuğu..

Aybike:
" Bunun ne işi var burada ya?! Utanmadan buraya kadar da mı takip etmiş?"

Berk:
"GELMEYİ DÜŞÜNÜR MÜSÜN ACABA ARTIK AYBİKE?! HAYIR AMCA MALUM BEN GELEMİYORUM DA!!"