Ateşe Düştüm /AyBer

0.6

Selammm.. Ben geldim 💙

Yine yeniden geç geldiğim için telafi amaçlı 2 bölüm uzunluğunda ✌️

zeynep_hyacinth ve YagmurAkcaa bebeklerime gelsinnnn ✨

Hadi başlayalım...

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın canlarımm 🌸

****

Kızıl elindeki ilaç poşeti ile gülümseyerek kızın bulunduğu odaya girdiği anda karşılaştığı görüntüyle endişeyle alt dudağını dişledi. Uyandırmamıştı değil mi?

Birkaç saniye tedirgince bekledikten sonra derin bir nefes aldı. Uyanmamıştı..

Kapıyı ardından sessizce kapatıp usul adımlarla kızın yanına adımlarken de hayranlıkla gülümsedi.

Nasıl olabiliyor da uyanıkken asabinin, cadının teki olan bu ela gözlü kız uyurken adeta bir meleğe dönüşüyordu ki?

Elindeki poşeti yavaşça kenara bırakıp kızın yanına çömeldiğinde çarpıştığı gerçek yetmişti canının yanmasına..

Ona ilaç taşıyordu, şu an o uyurken vücuduna kendi kanı doluyordu yavaşça. Tam olarak anlayamıyordu onun canının ne kadar yandığını mesela...

Damar yolu açıldıktan sonra uzanmadan önce yatağının baş kısmını dikleştirmişti. Başı alçaktayken yatamıyordu anlamıştı..

Ama nedenini bilmiyor, anlayamıyordu tam olarak.. Neydi hastalığı? Çok mu çaresizdi? Hiç mi bir yolu yoktu?

Zihnini kemiren düşüncelerle sıkıntıyla bir nefes verdi. Babasının da dediği gibi kızın kendisine güvenip anlatacağı zamanı beklemeliydi.

Ayağa kalktığı an da kızın diğer avucunun içinde sıkıca tuttuğu şeyle kaşlarını çattı. Neye tutunup,neden güç alıyordu ki?

Uzanıp bakacağı sıra da kızın hareketlenlemeye başlaması ile hızla birkaç adım geriye attı. Rahatsız olsun istemiyordu..

Aybike gözlerini yavaşça aralayıp merakla etrafına bakınırken odanın ortasında durmuş gülümseyerek ona bakan kızılla sertçe yutkundu.

İlk defa gözlerini araladığında yalnız değildi bu soğuk, korku dolu hastane odasında..

Küçükken onu hastaneye getiren yurt görevlileri olurdu tabi ama hepsi zorunluluktan dururdu yanında. Görevleri olduğu için..

Ama o.. Kaç kere uzak durmasını söylesede ayrılmamıştı yanından.. Kendi isteği ile kalmıştı..

Tabi bir de yıllar önce o gün hissetmişti bunu.. Uyandığında baş ucundan bulduğu şeyle.. Şu an da onu avucunda tutuyor yıllardır hâlâ ondan güç alıyordu ya..

Berk:
" Günaydın uyuyan güzel.. Daldın gittin ne oldu?"

Aybike:
" H-Hiç.. Gitmişsindir diye düşünmüştüm şaşırdım sadece.."

Berk:
" Yok gitmedim.. Gitmem mi gerekiyordu?"

Aybike:
"Bilmem.. Genelde giderler."

Berk:
"Herkes gitmez ela gözlü kız.. Bazen diğerlerine yaptığın gibi onu da bin bir azarla kendinden uzaklaştırmak istersin. O da sana düşman olsun.. Ama o vazgeçmez."

Aybike dolan gözlerini kızıldan çekip odanın tavanına çevirdi. İsteyerek yapmıyordu ya? Sadece bir gün gerçekten gittiğinde sessiz sedasız ayrılmak istiyordu bu dünyadan.