Ateş Yakmak (Final Oldu)

6 bölüm final

Direk konuya giriyorum arkadaşlar ben 2 hafta boyunca bölüm yazmicaktım çünkü gerçekten çok kötüyüm. kardeşim dediğim arkadaşım tarafından büyük bir ihanete uğradım ihanet de değil çok iğrenç bir iftira atıldı bana, gerçekten hiç ama hiç Morelim yok ama sizin için yazıcam bu bölümü🤍

Umarım beğenirsiniz
Çünkü Morelim yokken yazdığım bir çok kitap yada bölüm gerçekten çok iyi oluyor ama yani bilmiyorum belki bu iyi olmaz.

Evet arkadaşlar bı çok kişi açıkça söyledi iyi kitap yazmadığımı bende final yapıyorum.

•İyi okumalar•

Hayatımda hiç yaşamak istemediğim şeyleri bu adam bana yaşattı, Belkide kaderim buydu.

Belkide kader bizimle oyun oynuyordu?, Evet sorun buydu kader bizimle oyun oynuyor çünkü biz bir oyunun içindeyiz ve biz kaybedenlerdeniz sorun bu!.

Ama madem kaybettik kader neden hala bizimle. peki neden hala yaşıyoruz hiç düşündünüz mü bunu?

Belkide kazanmak birini öldürmek demektir nerden bilelim ki mesela ben Enes Karaca'yı öldürerek kazanmış oldum bana yaptığı hakaretlerden sonra onu yaşatıcağımı kim söylediki.

Ben Enes karacanın yerdeki cesedine gülümseyerek bakarken arkamdaki kapı açıldı ve içeri hakan girdi "Rana polisler birazdan gelicek, sen son kez öldümü diye kontrol et ondan sonra gidelim" hakan'a döndüm ve ona doğru yürümeye başladım, Tam karşısına gelip "öldügüne eminim onu 10 yerinden bıçakladım yaşicak değil ya?" Hakan önümde oflayıp arkasına döndü ve yürümeye başladı "tamam rana senle kavga edicek halde değilim hadi gel gidelim diğerleri bekliyor" hakan yürümeye devam ederken ben konuştum "gelmiyorum" hakan birden durdu ve bana doğru döndü
"Sen ne saçmalıyorsun Rana ne demek gelmiyorum!" Hakana bir kaç saniye baktım ve konuşmaya başladım "belki bunu kimse için yapmam ama Enes için yapıcam ne kadar ondan nefret etsemde. onun için Onun ruhu rahat etsin diye Belkide küçücük kardeşi için 20 yıl hapise girmeyi kabul ediyorum!" Hakan bana doğru yaklaştı ve tam karşımda durdu "Rana saçmalamayı kes KIZ KARDEŞİ İÇİN İYİLİK YAPMANA GEREK YOK SEN O KIZIN RUHUNU ZATEN ABİSİNİ ÖLDÜREREK ÖLDÜRDÜN!" hakanı ittim "BANA BAĞIRMA O KIZIN RUHUNU ÖLDÜRMÜŞ OLABİLİRİM AMA ONUNDA BİRAZ İÇİNDE UMUT OLMASI GEREK NE KADAR ABİSİ ÖLSEDE ABİSİNİN KATİLİ YAKALANDI DİYE MUTLU OLMASI GEREK!! HAKAN BENİ DİNLE VE GİT EĞER GİTMESSEN YEMİN EDERİM SENİDE DİĞERLERİNİDE VE SUDEYİDE ÖLDÜRÜRÜM SİKTİR GİT!!" Hakan bana beni tanımıyormuş gibi bakıyordu "sen Rana olamasın, sen bizim ranamız olamassın bizim ranamız bize asla zarar vermez. Rana mısın nesin bilmiyorum ama BİZE BİZİM RANAMIZI GERİ VERİCEKSİN VERMELİSİN BU SEN DEĞİLSİN SEN BİZE ZARAR VEREMESİN!!" hakan'a yaklaşıp tokat attım kafası sağa doğru dönerken "BEN RANAYIM BEN İŞTE SİZİN O RANANIZIM, HAKAN SANA YALVARIYORUM BENİ BIRAK GİT DİĞERLERİNİ KURTAR YALVARIRIM GİT YALVARIRIM" Hakan bana bı kaç saniye baktı ve birden bana sarıldı "seni çok özlicem Rana seni çok özlicez.." - "bende sizi çok özlicem.." hakan beni bıraktı ve arkasını dönüp yürümeye başladı, uzaklaştı...uzaklaştı..ve dahada uzaklaştı artık onu göremiyordum o artık yoktu, bende arkamı dönüp cesedin yanına gittim ve beklemeye başladım.

20 dakika sonra

"KALDIR ELLERİNİ" polisler gelmişti ve yolun sonundaydım. "Ellerim zaten havada kör müsünüz?" Polisler birden bağırınca korkudan arkaya sıçradım "KES SESİNİ" hemen ardından bende bağırdım "TAMAM BE BAĞIRMAYIN" polisler bana ters ters baktılar ve hemen ardından yanımdaki cesede bakmaya başladılar onlar cesede bakarken ben konuşmaya başladım "ben öldürdüm, tamam şimdi ögrendiniz gidebilir miyiz??".

hiç kimse için yapmadığım bu iyiliği Enes karacanın kardeşi için yapmıştım o kız bir şizofren hastasıydı ve doktorların söylediğine göre abisinin ölümü onu dahada kötüleştirebilirmiş ve küçücük haliyle hastaneden kaçıp yıllarca katili ariyabilirmiş.

Ama sadece bunun için teslim olmadım Enes karaca yıllar önce kardeşimin hayatını kurtarmıştı Belkide bunu onu öldürdükten sonra ögrenmiş olabilirdim ama yinede bu onu affediceğim anlamına gelmezdi.

20 yıl sonra

"Ve küçük prens sonunda savaşı kazanmıştı" elimdeki masal kitabını dolabın üstüne bıraktım, sandalyemi yavaş yavaş arkaya doğru çektim ve kalktım kapıya doğru yürümeye başladım "Anne" hemen arkama döndüm "Enes sen uyumadın mı"
Enes'in yanına doğru yürüdüm yatağın üstüne oturdum "saat geç oldu enescim neden uyumadın"
Enes küçücük kapkara gözleriyle gözlerime bakıyordu "Anne ben büyüyünce boksör olabilicem demi?" Enes'in gözlerinin içine bakarak "Evet enescim sen dünyanın en iyi boksöru olucaksın, ama şimdilik uyuma vakti eğer uyumasan asla iyi bir boksör olamasın" Enes hemen annesine yaklaştı ve yanağına küçücük bir öpücük bıraktı "iyi geceler anne"
"İyi geceler benim küçük boksörum" Enes'in bataniyesini düzeltip hemen yataktan kalktım ve kapıya doğru yürümeye başladım kapıyı açtım ve odadan çıktım kapıyı kapatır kapatmaz, kendimi duvara yasladım ve yere oturdum gözlerimden yaşlar akarken tek düşündüğüm şey Enes Karacaydı, ben herşeyi çok yanlış anlamıştım o sadece beni korumak istiyormuş...

"Seni çok özledim Enes, çok pişmanım lütfen beni affet.."

______________________________________

Evet bir hikayenin daha sonuna geldik, belki ilk kitabım diye çok iyi yazmadım ama bundan sonra yazacağım diğer kitaplarda buna verdiğim emekten daha çok emek vericem inş bir sonraki kitabım tutar.

Gerçekten çok iyi yazmadım kitabı ama kitabın sonu beni biraz ağlattı diye bilirim...

Bir sonraki kitapta görüşürüz..🤍