Mr. & Ms. Perfect (On-Going)

Chapter 6: #MsPerfectmeetsMrPerfect

Jasmine's POV

"Girl okay na...
pwede na tayong makauwi. Nakausap ko yung lalaking nasa harap yung sasakyan.."

"Ha? Baka masamang tao yan tapos makidnap tayo or what."

"No girl mukha namang mabait, gwapo.. parang artista din..
Tsaka obviously mayaman tingnan mo naman yung sasakyan."

"Ayoko. Mahirap na."

"Sige ka.. Bahala ka.. kaylangan mong umuwi diba? Sige magcommute ka..
And sorry kung ayaw mo ako na lang ang sasabay sa kanya.."

"Teka.. sige sasabay na ko."

Bumaba ako ng Van. Nakakabwiset naman kasi bakit ganito ang nangyari ? Pagbaba ko agad akong sumenyas kay Kuya Driver ng patay ka sakin sign.
Tss. At ang bruhang si Ruby agad agad sumakay sa likuran. And syempre sa likod din ako uupo. Binuksan ko pero nakalock. Binaba ni taba ang bintana.

"Sa harap kana umupo nakakahiya kay kuyang pogi.. bababa ako ng Ayala. Okay?"

"Ha?"

"Sasakay ba yang kaibigan mo?",

"Oo sasakay po", sabi ni Ruby wala na akong nagawa kundi sumakay sa harap.

Kinuha ko ang phone ko. Syempre mahirap na! Ito ang turo ng tatay ko sakin dati pag sumakay daw ako ng taxi picture-an ko yung driver at isend ko sa kanya ayon at yun din ang gagawin ko.

"Kuya." humarap sya sakin at agad kong pinicture-an.

"Taxi driver ba ko?"

"Mabuti na yung sure.", inopen ko ang picture nya. OMG! SUPER DUPER GWAPO TO THE HIGHEST LEVEL! MR. PERFECT..!
Napatingin ako sa mukha nya. Bat di ko napansin to . As in lamang pa sya kay Piolo Pascual. I can't believe na may buhay na lalaki pa na ganito kagwapo super.

Bigla tuloy akong na conscious sa kilos ko. Pero teka! Hindi nya ba ko kilala? Imposible naman yun diba?

"Anong pangalan mo?", tanong ko sa kanya. Nag-alangan sya sumagot. Kita naman sa itsura. Teka? Akala nya ba interesado ako sa kanya?

"For my safety itetext ko sa Papa ko."

"Christian.. kayo? Anong pangalan nyo? For my safety din.."

"I'm Ruby Gellego pogi. Yung katabi mo si Jasmine Gomez yan.. i mean baka kilala mo na sya pero formality lang ."

"Formality? What do you mean. I haven't seen her before."

"Talaga? Wala ka bang tv sa bahay?", tanong ni Ruby.

So di pa ako sikat ganon? Di nya ko kilala? Seryoso? Imposible! Sinungaling!!! Grr.

"Sorry. Di ko talaga sya kilala."

"Seryoso ka ba?", iritang tanong ko.

"I'm really sorry. Its  just, I grew up in France. 1 week pa lang ako  dito sa Philippines. I don't know anyone yet aside from my family."

Hay napakaimpulsive ko kasi. Nakakahiya sa kanya.

"No sorry. I don't know kasi..", i smiled at him.

"And pakibaba yung friend ko dyan sa Ayala.", inihinto ni Christian ang sasakyan at agad na bumaba si Ruby.

"Thank you ha at pakialagaan tong friend ko na to.. VIP yan."

"Ruby, nakakahiya ka..
sige na bye..", muli nyang pinaandar ang sasakyan.

"So anong gagawin mo sa Tagaytay ng ganitong oras?"

"May bahay ako dun and I'll be staying there..", sagot nya.

"So anong ginagawa mo dito sa Manila?",I asked.

"I went to an event to see the girl that I like but eventually I've found out that she's no longer the same girl that I like before."

"Well people do change. Teka nareject ka ba? Pero imposible naman yun."

"Nareject ako."

"Seriously?",

"Yes. Matulog kana, it looks like you're tired. I'll wake you up if nasa Tagaytay na tayo."

"Okay lang ba?", tumango sya at ipinikit ko na lang ang mga mata ko kahit na ayoko naman talagamg matulog. I think he's broken so I won't ask him but I'm glad that he's rejected kasi kung hindi baka di ko sya nakilala.