My Only Love |TAEKOOK|

|Acı|

Jungkook'un anlatımıyla ~

Vücudumda fazla acı bir sızlamayla şuurum açıldı. Sadece konuşmaları dinliyor,başka herhangi bir harekette bulunamıyordum. Bir süre daha şuurum açık bir şekilde yattım. Zaten sesleri işitsem bile ne dediklerini anlayamıyordum. Nefes alıp verirken karnımın tam ortasında bulunan bölgeye ağrı giriyor,acılar içinde kıvranıyordum. Ne olduğunu bile tam olarak hatırlayamadığımdan dün gece fazlasıyla içtiğimi anladım. Zaten bu çıkarımı yapmak herkes için gayet kolaydı.

Bunları düşünürken uyuyakalmıştım. Birden karnımda bulunan aynı bölgeye giren keskin bir ağrıyla uzandığım yerden doğruldum. Bu sefer neyse ki gözlerimi açabildim. Karşımdaki sandalyede birisi oturuyordu. Ona doğru bakmaya çalıştım. Kalkmaya çalıştım fakat o acıyı tekrar hissettiğimden sadece başımı oynattım ve gördüğüm kadarıyla o oturmuyor,uyuyordu. Gözlerim açmak bile zor geliyordu fakat yine de onu görmek için gözlerimi açmaya çalışıyor ve onu tanımaya çalışıyordum. Bu sefer hafifçe oturmaya çalıştım. Ah, o keskin acı! Yine yatmak zorunda kalmıştım. Gözlerimi iyice yumdum ve tekrar açtım. Yorgunluk beraberinde bulanıklık da getiriyordu. Net görmekte zorlanıyordum. Olduğum yerde kıvranıp durdum. Hayatımın son saniyeleri diye aklımdan geçip durdu...

Sanırım gerçekten de ölecektim ama tek sorun ne zaman gerçekleşeceğiydi...

Aniden iyi hisssediyor ve kalkabilirim diye aklımdan geçirirken tekrar denemek istedim fakat kalkmam ile acı içerisinde kıvranmam bir olmuş,tekrar yattığım pozisyona geri dönmüştüm.

"Biraz daha dinlen,olur mu? Bu kadar yarayla hiçbir yere gidemezsin. Lütfen bir dahakine kendine daha çok dikkat et,olur mu?"
"Pardon,siz kimsiniz? Sizi göremiyorum,her yer karanlık!"
"Ah ,sorun değil!" diye cevapladı ve aniden gri bir eşofman takımı giymiş güzel esmer bir çocuk yanımda belirdi. Benim için üzülüyor gibiydi.

"Su ister misin?" diye sordu. "Evet,lütfen. Çok susadım." diye teklifini kabul ettim. Yanımdaki komidininin üzerinden sürahiyi ve bardağı aldı ve benim için su doldurmaya koyuldu.

Su dolu bardağı bana uzattı. Kalkmaya çalıştım. Olmadı,olmadı,olmadı... Çünkü ne zaman kalkmaya çalışsam o yara da acımaya başlıyordu. Bunu gören esmer çocuk elimi eline aldı ve yavaşça yaranın üzerine dokundu. "Çok acıyor mu?"diye sordu. Başımı onaylar biçimde ileri geri salladım. Bunun üzerine yarayı eliyle tutarak oturmama yardım etti. Oturduğumu görünce sevindi ve su dolu bardağı tekrar bana uzattı. Hafifçe elimi okyaşarak bardağı elime bıraktı.

Yudum yudum suyu içerken beni tebessüm ederek izledi. Bardakta su kalmayınca bardağı tekrar komidin üzerine bıraktım. Az önce sorduğum soruya henüz bir yanıt vermemişti. Bu yüzden sorumu tekrar ona yöneltmek istedim ve onunla göz teması kurdum.

"Siz kimsiniz?"diye sordum. Sadece yarama dokundu ve hiç bir şey söylemeden uzaklaştı.

"Hey,nereye gidiyorsunuz? Siz kimsiniz? Neden cevap vermiyorsunuz?..

Gözlerimi hafifçe açtım. Sanırım hepsi rüyaydı. Tek dileğim o çocuğun gerçek olmasıydı... o güzelliği... bana karşı tutumu... Ah,o kadar şirindi ki...

Bu sefer yataktan doğrulurken o acı o kadar da kendini belli etmemişti. Anlaşılan durumum iyiye gidiyordu. Yorgunluğum da iyice azalmıştı. Aklıma karşımdaki sandalyede oturan kişi geldi ve hemen ona doğru baktım. Kendisi Seokjindi. Ona ne kadar çok şey borçluydum...