Suikast Davacısı

7.bölüm: Halısaha

Ben gülme krizine girerken 'Araf'la Emir hala kavga ediyorlardı.
Emir benim en yakın arkadaşımdı ,küçüklüğümden beridir herşeyimi bilen bana destek olan, her ağladığımda göz yaşımı silen ,benim acımla canı acıyan tek arkadaşım ve kardeşim sayacağım kadar yakınımdı.
Emir bana süpriz yapmak istemiş ve ben uyurken kahvaltı hazırlamayı planlamış . Evimin anahtarını emirede vermiştim. Emir kapıyı açtığında bana kahvaltı hazırlayan arafı görünce sinir krizine girmiş.Arafta eve gizlice giren emiri görünce hırsız zannetmiş.Araf emirin kafasında benim biblolardan bir tanesini tuzla buz etmiş. Emir arafin üzerine atlamamak için kendini zor tutuyordu.Ben emiri hem sakinleştirmeye çalışıyor hemde kahkahalarla gülüyordum.Emirin tıpkı benimkilere benzeyen yeşil gözleri vardı ama onunkiler bazen ela da oluyordu. Kendi gözlerimin aksine onun gözlerini çok seviyordum belkide gözlerini değilde ruhuma dokunan derin bakışlarını seviyordum.O bir kere bana baksa sanki herşey düzelecekmiş gibi hissediyordum.O yanımda olunca iki katı güçlü oluyordum.Emir askeriyede çalışıyordu ama hangi rütbede olduğunu bana bile söylemiyordu. Emiri biraz olsun sakinleştirmeyi becerebilmiştim.Zaten bana kıyamazdı şuana kadar ne istesem anında yapmıştı. Emir salona geçerken salonda ölüm sessizliği vardı. Araf'ı sevgilim zannetmiş olabilir miydi bu aptal? Yoksa bu kadar büyük tepki vermezdi.Belli ki arafta emiri benim sevgilim zannetmiş olmalıydı çünkü ikiside ölümcül bakışlarla onlara kahve hazırlayan beni süzüyorlardı.Elimde iki kupa kahveyle salona geçtim ve tekli koltuğa yerleştim.İkisine de herşeyi tane tane anlatacaktım.Önce emire arafın abim olduğunu ve başıma gelenleri anlattim.Sonra Arafa emirin hayatımdaki rolünü ballandıra ballandıra anlattım.Çünkü o benim hayattaki tek dayanağimdi.
Emirin annesi emir ortaokuldayken kansere yenik düşmüştü.Emir her okuldan geldiğinde minik bedenindeki kıyafetlerini çıkartan annesi onu yatağa fırlatır ve tombul yanaklarını sıkarak severdi.Babası ise oldukça sessiz bir adamdı annesinin ölümünden sonra iyice çöken ve hayata küsen bu adam bir baba olduğunu unutmuştu .Sadece bir baba olduğunu değil bir oğlu olduğunu, evlendiğini ,kendini ve herşeyi unutmuştu. Alzaymır hastalığına yakalanmış ve geç farkedilmesi üzerine bir huzur evine kapatılmıştı.Bana sahip çıkanlar ise emirin ailesiydi ben evden kaçtigimda
ağlayarak deniz kenarındaki bir kayanın üzerine oturmuştum.Emir ise kayalıkların yakınındaki okulundan eve dönerken sesimi duymuş ve yanıma gelmişti .Derdimi dinlemiş ve beni evine davet etmişti. Annesi beni kabul etmişti .Pamuk gibi kalbi olan bu anne beni emirden ayrı tutmamıştı.Ona ne aldıysa iki tane alıyor birini bana veriyordu.Fakat nereye kadar eşit davranabilirdi.Emiri severken benim gözümden yaşlar akarak onları izlediğimi ne annesi biliyordu ne de emir.Her gece yatarken emire masallar okuyan kadın benim her gece o masallara lanetler yağdırarak hıçkırıklar içerisinde uyuduğumu nereden bilebilirdi ki?

Onlar da haklıydı, öz çocukları varken babasının bile sevmediği bu kız çocuğunu onlar niye sevsinler ki?

Bütün olup biteni dinledikten sonra araf

"Kusura bakma kafanda biblo kırdığım için , kardeşime sahip çıkmışsın teşekkür ederim"

"Eyvallah,asya benim herşeyim canımdan değerli olan tek kişi ,o yüzden asla teşekkür etme"
Emire sıcak bir tebessüm ettim.

"Hadi bir yerlere gidelim normal bir gün geçirelim ben evde çok sıkıldım"
Gerçektende bu muhabbet iyice bunaltmıştı beni.

İkiside onaylayan bir ifadeyle kafasını
salladı.
Araf mantıkli bir soru sorarak
" Nereye gidicez ki?Değişik biryere gidelim uzun zamandır yapmadığımız birşey olsun"dedi.

Emir aklına birşey gelmiş gibi sırıtarak"Ben galiba biliyorum ikinizde üzerinize rahat kıyafetler giyin ben bahçede bekliyorum Sizi"
diyince merdivenleri ikişer ikişer çıkarak odama girdim ve dolabima uzun uzun baktim .Avukat olduğum için fazla spor kıyafetim yoktu ama
göbeğimin hemen üzerinde biten ince askılı bir crop ve siyah bol eşofman altı beni idare ederdi .Saçlarıma fazla birşey yapmama gerek yoktu genelde düz ,uçlarında hafif su dalgasi oluyordu.Bu yüzden  sadece taradım. Yanıma minik bir çanta aldım ve siyah gözlüklerimi taktım.Hızlıca merdivenlerden indim ve çoktan hazır olmuş Arafa bir bakış attım.Ben gerçekten abime asla benzemiyordum çünkü gerçekten çok yakışıklıydı.Araf beni beğeniyle süzerken emir herzamanki gibi kıskançlık yapıyordu.Beni bileğimden tuttu ve kendine çekti araf ne olduğunu anlayamadan kendimi emirin yaninda buldum.

"Neden bu kadar güzelsin?"diyen emir bir bebekmişim gibi kollarımı siyah hırkasının içerisine sokuyordu.
Siyah hırkayı giydirdikten sonra önümü kapatmak için eğildi .

"Ay saçmalama emir kalk şurdan hırkayı giydim ama önünü kapatmam"
Bir adım geri gittim ve hırkayı emirden uzaklaştırdım.Emir aşırı kıskançtı ama asla giydiklerime karışmazdı.Bana emir verilmesinden nefret ettiğim için asla emir vermezdi.Sadece diğer erkeklerden kıskanırdı.Bu kişi öz abim olsa bile kıskanırdı.Nereye gideceğimizi çok merak ediyordum.

Arabamın yanına geldiğimizde emirle araf arabayı kimin kullanacağı hakkında tartışmaya başlamışlardı bile.
Onların kavgasından sıkılmaya başladım.Her dakika tartışacak birşey buluyorlardı.Emir buraya gelirken motoruyla gelmiş olmaliydi .Gizlice motorun anahtarlarını aldım.R25'e bindim ve yolda emiri aradim bana konum atmasını istedim.Emir telefonda birazcık sinirlenmiş olsada konumu attı.Konum hiç bilmediğim bir yeri gösteriyordu . Motor kullanmaya bayılıyordum .Uçuşan saçlarım , yüzüme sertçe vuran rüzgar beni kendime getiriyor ve iyi hissettiriyordu.

(15dk sonra)

Emirin attığı konuma gelmiştim .
'Araf'la emir daha gelmemislerdi.
Geldiğim yer beni şaşırtmayı başarmısti .Acaba yanlış mi geldim diye düşünmeden edemedim.Eminim ki Arafta bir halısaha ya gelmeyi tahmin edememiştir.Tribünlere doğru ilerlerken arabamın otoparka girdiğini gördüm.Araf halinden memnun bir şekilde etrafına bakarken benim yanıma doğru ilerliyorlardı.
Hayır anlamıyorum acaba benim kız olduğumu unutmuş olabilirler mi?

Emirle araf benim surat ifademe sırıtırken bense surat asarak onlara trip atıyormuş gibi yapiyordum.

Gözlerimi kısarak emire doğru
"Değişik derken bu kadar beklemiyordum ben ne yapicam burda"
 

"Burda oynayan kızlarda var sende oynarsin bizimle"
Ben ne anlardım futboldan.

"Ben sizi izlerim"oynayipta kendimi rezil etmeye hiç niyetim yoktu.

Tribünlerde 3. Sırada ortalarda duran boş bir yere oturdum ve izlemeye başladım.Emirle arafı iki farklı takıma dağıtmışlardı takimlarda kizlarda vardi.Maç başlamıştı kizlar gerçektende güzel oynuyor gibi görünüyorlardi.Birsüre maçı izledim sonra sıkılmaya baslayinca birazcik telefona baktim.  

(10 dk sonra)

Kafamı kaldırdım ve emirle arafı yeşil sağanın içerisinde aramaya çalistim .
Halısahanın ortasında yerde yatan biri vardı.

Bir dakika ya
Yerde yatan kişi emirden başkası değildi asıl dikkatimi çeken şey emirin yerde yatması değil emirin başında elini tutmasını bekleyen sarı çiyandı.Hızlıca ayağa kalktım ve yeşil sahaya doğru koşmaya başladım emir tam kızın elini tutacakken kızın eline sertçe çarparak emire doğru eğildim.
Kız şoka girmiş ve oldukça sinirlenmişti .Fakat bu benim zerre kadar umrumda değildi.Emire elimi uzattım ve yerden kaldırdım.

Sarı çiyan büyük bir öfkeyle
" Ne yapmaya çalışıyorsun sen"

"Ne görüyorsan onu" diye tekdüze bir cevap verdim.

Kız sırıtarak " sen niye tribünlerde masum masum oturuyordun yoksa futbol bilmiyor musun?"

Tam ben cevap vericekken araf araya girdi
"Biliyor tabiki ama oynamak istemedi"diyince şaşkınlıkla arafa baktim.

Tamam sakin ol asya,sakin ol.Alt tarafı bir oyun.

Arafa doğru eğilerek
"Napıyorsun sen"

"Altta kalmana izin veremezdim hem alttarafı bir oyun birşey olmaz"

"Futbol hakkinda birşey bilmemem dışında bir sorun yok"
Gerçekten hayatımda bir kere bile futbol oynamamış olabilirim şuana kadar sadece izleyiciydim.

Sarı çiyan
" İki takıma ayrılalım ve ikizim de takim baskaniyiz , marifetlerimizi konusturalim birazda"
İste şimdi rezil olacaktım ama gururum batsın yine devreye girdi

"Tamam iyi olan kazansın o zaman"

Benim takımımda emir, araf ,batuhan,selin,tuğba ve merih vardı.Onların takımındakileri ise tam olarak tanımıyordum.

Hakemin düdüğü çalmasıyla oyuncular hareketlendi.

Ben şimdi napıcam ya kız beni halısaha ya çim diye yere serer öyle oynar.
Off hele bir şu oyun bitsin benden çekeceğin var araf.