Herkese merhabaaaa
Nasılsınız?Umarım iyisinizdir.
Bazı kısımları kendi bakış açımdan yazma kararı aldım .Uzun kısımlarda yazardan diye belirttim ancak kısa kısımlar için öyle belirtmemin gereksiz olduğunu düşünüyorum.Sizlerin anlaması için o kısımları normal yazım şeklinden farklı yapıyorum.Umarım anlatabilmişimdir.
Teşekkür ederim okuyup şans veren, zaman ayıran herkese!
***
Eva'nın anlatımıyla
Sırt çantamı son bir kez daha kontrol ettim.Zaten içinden gece uyurken giymek için çıkardığım pijama takımı dışında bir şey çıkarmamıştım.Onu ise sabah üstümden çıkardıktan sonra katlayıp geri koymuştum. Bir yandan da sırt çantama koyduğum tokamı arıyordum.
Bugün eve geri dönüyordum.
Annemin bana dediğine göre hafta sonları kalacağım için bugün eve gitmem gerekiyordu.
Dün gece iki filmi izledikten sonra izin isteyip geri kaldığım odaya dönüp direkt uyumuştum.
Onlar hakkında şuanlık pek bir fikrim yok.Bir insanı bir günde tanıyamam. Tek emin olduğum şey birbirlerini seven,bağlı,mutlu bir aile olduklarıydı.Birde sanırım bana değer veriyorlardı yada ben öyle düşünüyorum.
Bugün eve döndüğüme açıkçası biraz da olsa seviniyorum.
Bu evdeki insanlarla ne kadar kan bağım olsada rahat hissetmiyorum,bana ne kadar anlayışlı ve kibar davransalarda.
Belki de sorun bendedir.
Onlar bana her soru sorduğunda,sohbet etmeye çalıştıklarında ister istemez eğer yanlış bir şey söylersem diye oldukça stres oluyorum.
Bu davranışım sadece onlar için değil, ben annemle bile iletişim kurarken oldukça stres oluyorum.
Evi deseniz kendi evim gibi hissetmiyorum,otel odasından bile daha yabancı geliyor.
Mesela dün gece bir ara uykumdan uyanmıştım ve oldukça susamıştım, odada sürahi yoktu.Mutfağa gidip su almaya çekinmiştim,bir şey diyebilirlerdi.Çekinmesem bile mutfağa gidemezdim çünkü mutfağın yerini bile bilmiyorum.
Belki de ben abartıyorum.Sonuçta birilerini yada bir yeri benimsemek ,alışmak için insanın zamana ihtiyacı vardı. Her şey şıp diye olmazdı değil mi ?
"Girebilir miyim?"Barçın abinin sesini duymamla birlikte dalmış olduğum düşüncelerden kurtuldum.
"Girebilirsin"dedim.
Bir süre sonra ise odanın kapısı açıldı. Barçın abi odaya girerken bir yandan da konuşuyordu.
"Kahvaltı hazır ,seni çağırmak için geldim."dedi.
Barçın Eva'nın odasına girerken neden geldiğini açıklarken diğer yandan da gözleri yatağın üstündeki sırt çantasına dikkatle bakan Eva'ya bakıyordu .
"Ne yapıyorsun?"diye sordu Barçın abi meraklı bir ifadeyle.
"Tokamı arıyorum."dedim bir yandan çantanın içine bakarken.
"İstersen çantanı yatağın üstüne boşalt, daha rahat bulursun."dedi Barçın.
"Sonra toplamak çok vakit alır,o yüzden olmaz."
Konu zaman değildi,erinmemdi. Öyle yapsam birde çantayı toplamakla uğraşmam gerekecekti ,hiç uğraşamazdım.Çantamın içine biraz daha bakındım ama bulamadım.En sonunda pes edip çantanın fermuarını çekip kapattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayır mı Şer mi ?
ChickLit"Bugün hava çok güzel değil mi ?" Tamam, biraz kötü bir başlangıç olabilir ancak o sohbeti bile başlatamamıştı. Ben en azından denemiştim. Barçın abi konuşmamın ardından bakışlarını bana çevirip benim aksime bana gerçek bir gülümseme sundu. Sanırım...
