Hiç bir şey cezasız kalmaz

~Hiç bir şey cezasız kalmaz~1

~ Meteden ~

-Baba,baba ne oluyor?
-Hiç bir şey olmuyor evlat. Her şey düzelecek. Sakın korkma. Burada saklan ve sakın sesini çıkarma. Tamam mı?
-T-tamam baba.
Babam beni evimizde olan ve benim şimdiye kadar hiç görmediyim bir köşede saklamışdı. Ve ben çok korkuyordum. Birden kapının kırılma sesini duydum. Içeriye tanımadığım adamlar girdi. Ve ben sesimi bile çıkaramıyordum. Adamlardan biri önde geliyordu. Ve babamı tutub yere serdi.
-Konuş,konuş lan. Nerde dosyalar?!
-Ben nereden bileyim lan? Bilseydim de söylemezdim! Asla!
Adam tam vurucaktı ki,adamlardan biri konuştu:
-Abi,o bize sağ lazım
-Sen bana akıl mı öyretiyorsun lan?
-Olurmu öyle şey abi. Ben sadece...
-Kes lan!
-Şimdi dönelim sana,Adnancığım...
Diye devam etdi adam. Sesi dalga geçer gibiydi.
-Sen! Sen Adnan! Bize ihanet etmek neymiş öyreniceksin!
-Ben size ihanet etmedim!
Diye devam etdi babam. Ne ihanetinden bahs ediyordu bu adam acaba? Benim babam öyle bir şey asla yapmazdı.
-Tabi canım. Uçdu projeler,anlaşmalar,sözleşmeler dimi? O odaya yalnızca sen giriyordun! Yalnızca sen inceliyordun onları!
-Sen de giriyordun!Senin yapmadığın ne belli lan?!
Ve ardarda yumruk geçirdi babamın yüzüne.
-Geber lan,geber!
Sessizce ağlıyordum.Birden silah patladı. Biri vurulmuşdu.
-Abi ne yaptın?Hiç bir şey öyrenemedik. Patrona ne cevap vericez şimdi biz?
-Kes lan! Hadi çıkalım!
Bir müddet bekledim olduğum yerde. Çıktığımda babamı gördüm. Vurulmuştu. Nefes almıyordu. Ben de alamıyordum. Birden evin kapısı açıldı. Ne yapacağımı bilemedim. Sonra tanıdık ses geldi:
-Adnan! Adnan! Mete! Neredesiniz?
Sesimi çıkaramıyordum. Kıvanç amcaydı gelen. Babamın abiden de öte sevdiyi adam.
-Mete? Kim yaptı bunu?
Konuşamıyordum...
-Hadi,hadi amcacım. Gidelim.
-B-b-babam? Babam ne olucak? Onu burada bırakamayız! Ona bir şey olmayacak! Babaaa!!!
-Sakin ol amcacım. Geçecek! Bunu yapanları bulacağız.

***********************************
Sabah gözlerimi açtığımda tanıdık gelmeyen bir odadaydım. Neresiydi burası? Sonra kapı açıldı. Ve Kıvanç amca içeri girdi.
-Oğlum,paşam. Nasılsın?
-Bana paşam söyleme! Yalnız babam bana öyle seslene bilir! Nerede babam? Babamı istiyorum! Babamı!
Deli gibi ağlıyordum.
-Şşşş. Sakin ol evlat.

***********************************
Gözlerimi açtım. Rüyaydı. Her gece gördüyüm rüyalardan farksız. O anları yeniden yaşar gibiydim. Içim yeniden hırsla,intikamla doluyordu. Intikamımı er ya da geç alacaktım! Baba,kanın yerde kalmayacak!