The end is near

Bezoekje

Pov: matthy

Ik word weer badend in het zweet wakker. Het is halftien ik moet er elfuur zijn. Ik moet ook nog een half uurtje rijden dus ik moet opschieten. Klim snel uit bed pak wat kleding en spring onder de douche. Ik droog mezelf af aan een handdoek en doe mijn kleren aan. Drink nog even snel een glas water doe mijn schoenen aan. Pak mijn telefoon van de kast waar mijn auto sleutel in ligt en pak die ook. Ik heb geen jas nodig want ik zit toch de hele tijd in de auto. Ik loop de deur uit en doe hem achter me dicht. Loop naar mijn auto toe en stap in.
Na dertig minuten sta ik dan voor de huisarts. Ik voel me iets gespannen maar dat is normaal toch? Ik loop naar binnen en meld me aan. Na twee minuten wordt ik omgeroepen dat ik aan de beurt ben. Ik loop achter een assistente naar het kamertje.
Waar mijn huisarts zit hij kijkt op van zijn computer en wijst me een stoel waar ik op mag gaan zitten.

Na zo'n beetje alles verteld te hebben over waar ik last van heb. Zoals die steken in me borst.
Gaat hij me onderzoeken ik moet me trui en t'shirt wel even uit doen. Dus nu is het best wel koud wat ook te zien omdat ik al kippenvel heb gekregen. Hij drukt op een paar plekken en denkt even na. "Je mag je shirt en trui weer aandoen hoor" zegt mijn huisarts. Ik doe snel wat hij zegt en ga weer in de stoel tegenover hem zitten. "Ik zou het aanraden om even te gaan bloedprikken. Ik moet je daar wel voor naar het ziekenhuis sturen omdat ik dat niet mag doen. Daar gaan ze wellicht nog veder onderzoeken." Zegt mijn huisarts erna ik knik ondertussen als teken dat ik luister. Na een halve route beschrijving van waar ik zo heen moet zegt mijn huisarts dan "ik wens u nog een fijne dag. Ik knik en zeg terug 'hetzelfde'. Ik loop naar buiten en dan naar mijn auto waar ik instap en wegrij.

Als ik aankom in het Erasmus en me aan wil melden mag ik al gelijk door lopen naar een ander kamertje.
Ze gaan eerst bloedprikken om te kijken of daar iets uitkomt. Ik krijg een zalf op de binnen kant van mijn elleboog met daarover een plastic laagje. Het moet er even een goeie vijf minuten opzitten dat pas kunnen ze gaan prikken.

De zalf halen ze eraf en steken gelijk de naald in me arm. Ze nemen wat bloed af wat gelijk in een buisje gaat. Ze hebben twee buisjes bloed nodig dus moeten ze nog een keer prikken. Weer nemen ze wat bloed af en doen het ook gelijk in een buisje.
De buisjes doen ze in een zakje waar ze een sticker met mijn naam en geboortedatum opstaat. Het zakje sturen ze al gelijk naar het laboratorium. "Je krijgt over ongeveer een week de uitslag en sturen we ook nog een vervolg afspraak erbij als dat nodig is."zegt een assistent 'Oké dankjewel' zeg ik terug. Ik stap weer mijn auto in en rij dit keer wel naar huis.

Als ik thuis aankom is iedereen op hun kamer. Een video aan het opnemen voor hun eigen kanaal. Milo doet ook met een van hun mee met wie weet ik niet. Ik zat er niet bij met mijn gedachten toen ze het erover hadden. Ik besluit maar tv te kijken.
Pak eerst nog wat drinken en maak ook nog een broodje met pindakaas. En ga dan op de bankzitten ik kijk iets ik weet niet wat want ik kan het niet lezen. Ik eet ondertussen ook nog mijn broodje. Als ik die op heb ga ik maar naar mijn kamer iedereen is toch aan het opnemen. Dan kan ik ook even opnemen.

Ik besluit een reageren op video te maken. Lekker makkelijk namelijk. Deze aflevering gaat echt nergens over, dus maak ik maar wat grapjes zodat de video nog een beetje leuk wordt.

Ik loop naar de woonkamer. Ik ben net klaar met opnemen meschien dat ik zo of morgen ga editten als ik er zin in heb dan.
Ik loop eerst nog naar de keuken en pak een glas water. Raoul komt naar me toe lopen en legt een hand op mijn schouder.
"Waar was je vanochtend heen?" Vraagt Raoul nee ik dacht nog zo dat niemand het wist. "Uhhhmm" zeg ik aarzelend niet wetend wat ik nou moet zeggen. "Huisarts?" Verluisterd Raoul kut hij heeft me door. "Ja.." zeg ik zacht "ik ben trots op je" zegt Raoul nu wat harder. Ik knik en trek hem in een knuffel we staan zo even totdat Milo vraagt "wat gaan we eten?"

Iedereen schiet in de lach behalve Milo die snapt er niks van. "Huh Wat is er? Ik snap het niet hoor. Eyy ik wil ook mee lachen."
Wordt er door herhaald ik moet er juist nog harder om lachen. Even vergeet ik de spanning die ik heb voor de uitslag, de steken pijn gewoon even alles vergeten. Ik voel weer een steek dit keer erger dan normaal ik kan dus nooit even normaal zijn zonder ergens last van de hebben. Ik stop ook gelijk met lachen en leg een hand op mijn borst. Raoul, ik ook gelijk gestopt met lachen toen die het zag. Af en toe ontsnapt er wel een klein giecheltje omdat hij de slappe lach heeft. Waar ik ik weer van moet lachen.

Na vijf minuten is de steek over en ga ik op de bank zitten. We zijn voetbal aan het kijken PSV tegen Ajax best grappig.
Al helemaal omdat Psv voor staat en Milo daar niet tegen kan. We bestellen nog wat pizza's en kijken weer veder.
PSV scoort nog een keer en Milo doet alsof er een hele natuur ramp is niet dat dat hem heel erg boeit maar het is erg grappig om naar te kijken. Wanneer de tweede helft begint hebben we net onze pizza's ik weet niet meer welke pizza ik heb aa dat maakt niet uit als ie maar te vreten is. We kijken voetbal en eten onze pizza's op eindstand ajax heeft 0:3 verloren.
Milo heeft er gelijk twee shotjes sambuca in getikt "tegen het verdriet" zegt hij wanneer hij er nog een neemt.
Milo slaapt vannacht weer bij Raoul omdat hij heeft gedronken en het is ook wel gezellig. Iedereen gaat naar bed dus ga ik ook maar. Die video edit ik morgen wel. Ik poets snel mijn tanden, doen mijn kleren uit en ga in bed liggen en val niet snel daarna in slaap.