The end is near

Dronken worden zijn nuchtere gedachten

Pov: matthy

Ik heb dus geen longkanker maar wel bijna, daarom moet ik sneller dan verwacht, beginnen met mijn eerste chemokuur.
Ik ben best wel gespannen ofz, Rob mag wel blijven, normaal mag dat niet als je bijna chemotherapie krijgt maar omdat het mijn eerste is mag het.

Morgen krijg ik mijn eerste chemo, hoe ik me daar bij voel, opgelucht en gespannen. Opgelucht omdat het snel gaat, en hoe sneller hoe beter wordt er altijd gezegd. En gespannen waarom zou je niet gespannen zijn.

Carolijn komt over ongeveer drie weken langs, dus iets om naar uit te kijken. Denk ik.

Pov: Rob

Het is de dag na Matt zijn eerste chemo, het viel nog mee werd er door de dokters gezegd. Hij leek zo high en dronken, hij gedroeg zich ook zo. Op sommige momenten moest ik echt mijn lach inhouden, wanneer hij weer wat begon te brabbelen over iets wat in hem opkwam.

De jongens komen zo meteen als het bezoek uur is, Matthy zit nog wel aan medicatie en lijkt weer net dronken. "Hey josti" zegt Koen, wanneer hij met Milo en Raoul naar binnen loopt. "Ik wil een bitterbal" brabbelt Matthy ,uit het niets en iedereen schiet in de lach, behalve Matthy die kijkt ons verward aan.

"Het is niet zo grappig hoor ik heb daar gewoon zin in" zegt Matthy, die er nog steeds niets van begrijpt en iedereen stopt met lachen.

Ik en de jongens zijn een beetje over van alles en nog wat aan het praten. Matthy luistert niet echt hij bestudeert zijn arm waar een infuus in zit. "Matt wil je nog wat zeggen" zegt Koen, die filmt "Rob is dik" brabbelt matthy, weer. Iedereen waaronder ik begint te lachen, en Matt kijkt weer verward rond.

"Grapje"

Gilt Matthy, alsof hij een klein kind is. "Rob niet dik, Rob altijd bij mij zijn" zegt Matthy, die te moe is om een normale zin te formuleren.

"Oh ja, en hoe bedoel je dat dan?" Vraagt Milo. "Rob bij mij zijn hij lief en mooi" zegt Matt weer. "Volgens mij is deze heer hier een beetje verliefd geworden" zegt Koen, verlegen kijkt Matt weg. Ik kan nog net een glimp opvangen van zijn rode hoofd.

"Zou mij wel leuk lijken hoor" zegt Raoul, Koen en Milo stemmen in.

"En Rob wat vind jij-" wilde Milo vragen, maar werd onderbroken door een dokter, die binnen kwam en kwam zeggen het bezoek uur voorbij is. De drie jongens pakken hun jassen, en gaan dan weer terug naar huis.

"Rob" zegt Matt, op een zeurende toon "ja Matt, wat is er?" "Bij mij liggen" "vooruit dan maar"

Matthy schuift opzij, en ik ga er voorzichtig naast zitten. Meteen legt hij zijn hoofd op mijn schouder, en een been over die van mij. Net een klein kind. Maar wel een lieve, en eentje die er op dit moment niks aan kan doen.

"Wat wil je zo eten dan kan ik het even doorgeven" vraag ik, uiteindelijk maar. "Dat vies" "ik weet het maar je moet wel eventjes wat eten" zeg ik. "Ik jij jou zijn" brabbelt Matthy, die bijna in slaap dreigt te vallen. "Dat kan ook dan eet ik lekker met je mee"
Zeg ik lief, "Hmm oké dan, pasta?" "Als jij dat wil doen we dat toch lekker" zeg ik, en schrijf het op een briefje.

Als het briefje is opgehaald door een verpleegkundige die het eten en drinken verzorgd, begint Matt te praten in zijn slaap. "Hmm Rob ik jou hou van" is wat hij zachtjes zegt, ik voel dat ik rood aanloop. Ik app meteen Raoul, die weet dat ik me al een langere tijd raar voel, als Matt naar me glimlacht of me aankijkt. Zijn conclusie was verliefd. Iets wat ik liever weg stop ook al kan ik er echt niet omheen.

                                                              Dronken worden zijn nuchtere gedachten