The end is near

Echo maar geen baby

Matthy

De echo is net geweest het was heel raar. Eerst hadden ze een soort gel op het apparaatje gedaan. En gingen ze met het echo apparaat over mijn borst en schouderblad.

Het deed best wel pijn met name als ze er wat druk op moesten geven. Ik mocht in Rob zijn hand knijpen als het teveel pijn deed terwijl hij geruststellend met zijn duim over de rug van mijn hand aan het wrijven was. Ik vond het zo lief van Rob niet normaal. Ik wil hem zo graag bedanken.

Ze hebben gezegd dat het goed te zien was dus ik binnenkort kan beginnen aan mijn eerste chemokuur. Ik vind het wel eng ofzo maar het komt vast goed.

Denk ik.

Hoop ik.

De dokters hebben besloten een dat ik een kanker ketting krijg, omdat ze weten dat het traject lang gaat duren. Ook willen zij en de jongens het overzichtelijk voor mij maken, wat ik echt heel lief vind. Ze weten nog niet helemaal zeker welke chemokuur ik moet. Ze denken hem te hebben maar het kan ook een andere zijn. Wel krijg ik deze chemo om te kijken of het allemaal een beetje werkt. Er mag vannacht iemand blijven slapen en stiekem weet ik al wel wie ik het liefst heb. Alleen gaan de jongens het beslissen en kan het zomaar iemand anders zijn. Niet dat ik het erg vind als er iemand anders wordt ik zou het alleen wel jammer vinden.

De zapp awards zijn ook bijna. de top tien is al bekend. En ik zit er tussen. Stiekem hoop ik dat ik win maar ik gun het de andere die genomineerd zijn ook. De jongens zitten niet in de top tien dus hun gaan zeker weten ook stemmen. Ik heb mijn ouders ondertussen ook een berichtje gestuurd van wat er allemaal gaande is. Ze hebben alleen nog niet gereageerd maar wat verwacht je ook als ze aan bijna de andere kant van de wereld zijn. Zonder wifi midden in een soort bos. Ik kreeg wat foto's toe gestuurd van hoe het er in Canada uit ziet. Het is er echt prachtig stiekem hoop ik ook nog eens op vakantie te kunnen. Waar naartoe weet ik niet maar niet in dit kikkerland.

Het bezoek uur is bijna voorbij dus de jongens moeten zo gaan. "Wie wilt er blijven slapen?" Vraagt Raoul uit eindelijk.
"Ik denk niet dat het handig is als ik ga, aangezien ik even wat spullen moet halen." Zegt Milo, dat is waar ook hij gaat de komende tijd bij de jongens slapen. Koen kan ook niet die heeft een date. "Het maakt mij niet uit, wat wil jij Rob?" Vraagt Raoul. "Ik wil wel blijven als jij dat ook goed vindt" zegt Rob terwijl hij mij aankijkt. "Ik vind het niet erg, ik kom morgen wel wat kleren brengen en andere spullen." Zegt Raoul waarna Rob knikt.

Als iedereen weg is behalve Rob, klop ik op mijn bed als teken dat hij daar moet zitten. Ik schuif wat meer op terwijl Rob twijfelend naar me toe loopt en naast me komt zitten.

Rob en ik zijn ons aan het klaarmaken om te gaan slapen. Het eten in het ziekenhuis is niet zo slecht als mensen zeggen maar het is ook niet heel lekker. Aardappelpuree met kip en wat sperziebonen. Niet het lekkerste eten dat er is maar het kan er mee door. Voor nu dan. Rob vouwt de uitvouwbare slaapstoel uit, hij heeft een deken en kussen gekregen van het ziekenhuis, om te lenen. "Slaap lekker Matt" zegt Rob en geeft me een knuffel. "Slaap lekker" zeg ik terug. Als Rob op zijn bed ligt en ik ook wat beter ga liggen. Val ik al snel in slaap.

-

Een verpleegster heeft me bakje met kraaltjes en een touwtje gegeven. Ik maak het bakje kralen open. en zie al wat het is.

De kanker ketting.

Ik lees de kaartjes die bij de kralen zitten, en pak als eerste de kraal die staat voor bloedprikken of een andere prik. Het maakt niet echt uit, de kraal staat voor prik dus dat kan alles zijn. Als ik die om het touwtje heb gedaan, pak ik de kraal die staat voor scan.

"Ik wilde nog even zeggen dat het geen longkanker is, maar het er net naast zit dus bij je schouder, maar dat wist je al" zegt een verpleger die ik nog niet ken. Ik knik. Rob is beneden bij een soort winkeltje, wat dingen aan het halen voor zichzelf die hij nodig heeft waaronder een tandenborstel.

Dat ik binnenkort begin met mijn eerste chemo, was ook al duidelijk alleen nu is de datum er. Volgende week dinsdag. Dat is ook precies de dag dat ik met Carolijn heb afgesproken. Maar in plaats daarvan gaan de jongens dit allemaal uitleggen, zij zelf weet dat niet, en denkt dat ik morgen met haar mee naar de stad ga.

Het bezoek uur is nog niet begonnen, dus is het saai. Rob is beneden, de rest zit thuis, en ik lig hier alleen.

Helemaal alleen..