Zagubiona Siostra - Rodzina Monet

Rozdział 7 Nieudana Próba

Pov Alexandra

Rano, gdy się obudziłam, pierwsze co zrobiłam to poszłam do łazienki aby się umyć, pomalować, uczesać i ubrać mundurek. Dzisiaj jest mój pierwszy dzień w nowej szkole. 

Tak wyszykowana zeszłam na dół. W kuchni zastałem wszystkich.

- Hej- powiedziałam 

- Cześć - odpowiedzieli wszyscy w tym samym czasie ( nawet Vince)

- Co ty taka smutna? - zapytał Dylan 

- A jak ty byś się czuł gdybyś się dowiedział, że musisz wyjść za mąż za starszego o sześć lat typka, którego w ogóle nie znasz? 

ZABIJĘ GO PRZYSIĘGAM!!!!!!!!!!!!!!!!!!

PO CO MI PRZYPOMINAŁ???????????????!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

- Alexandro, usiądź, proszę i zjedz śniadanie -wtrącił się Vincent

- W porządku - odparłam i usiadłam pomiędzy bliźniakami 

Po  zjedzonym  śniadaniu skierowałam się z Shanem i Tonym do garażu.

20 minut później  Po dojechaniu pod budynek szkoły

- Wysiadaj dziewczynko -powiedział Shane

- Przed głównym wejściem do szkoły będzie czekał na ciebie Adrien, który zaprowadzi cię do sekretariatu, a później wskaże salę, w której będziesz miała lekcje - podsumował Tony

- Okej - odpowiedziałam wysiadając - A gdzie jest Dylan? - dodałam. Mimo wszystko to on jest aktualnie moim ulubionym bratem.

Wysiadając myślałam, że się przewrócę, ponieważ nie ukrywam strasznie się stresowałam pierwszym dniem w szkole. Jeszcze ta nieszczęsna kolacja na, której poznałam przyjaciela Dylana i mojego przyszłego męża, ponieważ zaaranżowali nam małżeństwo.

- Uważaj bo się przewrócisz mała- zauważył Shane, zignorował moje pytanie

- Wszystko w porządku? - poznałam ten głos mimo, że słyszałam go po raz pierwszy na tej kolacji...

- Siema - odpowiedział Shane - Siostra nam się stresuje i przed chwilą przy wysiadaniu z auta się prawie przewróciła. W ostatnim momencie ją złapałem - dodał 

- I teraz pytanie brzmi czy stresuje się spotkaniem z tobą czy pierwszym dniem w szkole - rzucił Tony

Już nie dawałam rady tego słuchać. Chciałam z tam tond uciec, ale nie wiedziała  gdzie bo nie znałam jeszcze tego terenu ani tego budynku. 

Dla osób, które się jeszcze nie zorientowali należę do osób bardzo wrażliwych.

Stojąc i słuchając uwag  i przemyśleń moich braci dostrzegłam zbawienie. 

W oddali zauważyłam zbliżającego się w naszą stronę Dylana. Gdy tylko podszedł do nas na bardzo bliską odległość, od razu przylgnęłam do niego i uroniłam kilka łez.

Dylan na początku po prostu mnie przytulił, ale po usłyszeniu mojego bardzo cichego skomlenia od razu zapytał:

- Wszystko w porządku maluchu? Niech zgadnę to bliźniacy palneli głupotę?

Pokiwałam twierdząco głową.

- Debile z was - podsumował Dylan - Ja idę  z Axi do mojego samochodu i odwiozę ją do domu. Tata zdecyduje czy będzie miała nauczanie domowe czy nie. A z wami sobie jeszcze pogada ojciec i Vince skoro nie rozumiecie, że ona jest młodsza od Hailie i reaguje inaczej - zakończył swój monolog biorąc mnie na ręce w stylu "panny młodej"

- Dylan czekaj - podszedł do nas Adrien - Ja wezmę moją dziewczynę. Zgadzasz się? - zapytał patrząc na mnie

- Mała - szepną Dylan

- Tak - odpowiedziałam. Po mojej odpowiedzi Adrien od razu podszedł bliżej mnie i wyciągną ręce żeby przejąć mnie od mojego brata, ale zanim to zrobił wtrąciłam szybko - Tylko ja jestem ciężka

- Stary nie słuchaj jej, jest lekka jak piórko - powiedział mój brat. Adrien nie odpowiedział tylko mnie wziął i szedł pewnym krokiem na drugą stronę. 

Widziałam te wszystkie spojrzenia rzucane w naszą stronę. Niektóre były zazdrosne a inne wściekłe. Adrien chyba zobaczył, że patrzę w stronę tych ludzi bo szepną mi do ucha:

- Nie przejmuj się kotek - nic nie odpowiedziałam.

Cóż, to była nie udana próba.

-------------------------------------------------------------------560 słów-------------------------------------------------

Witam po bardzo długiej przerwie kochani. Jestem wdzięczna tym, którzy zostali przy mnie pomimo tej długiej przerwy. Moja wena wróciła więc rozdziały będą się pojawiać częściej.

Miłego dnia/nocy

Ocena------------>

Krytyka----------->

Błędy------------->