alter⚝changjin

6||Onunla olmak istediğini biliyorum||

Changbin bir türlü uyuyamıyordu. Sağa, sola dönüp duruyordu sadece. Saat gece yarısını geçmişti ve Hyunjin'in hala geri dönmemiş olması onu tedirgin ediyordu. Arasa bir türlü, aramasa bir türlüydü. Eli sürekli telefonuna gidiyor ama her seferinde aramaktan vazgeçiyordu. Bu saate kadar uyumamak Changbin'in huyu değildi ve Hyunjin bunu bildiğinden Changbin onun için uyanık kalmış gibi görünmek istememişti.

Nasıl odaya gelecekti ki? Yurda girişler çoktan kapanmıştı. Changbin düşündükçe daha çok endişeleniyordu. Ya Hyunjin hiç gelemez ve dışarıda kalırsa?

İçinden uyuması gerektiğini tekrarlayıp gözlerini kapatırken dışarıdan gelen seslerle gözlerini açıp doğrulmuştu. Sanki birisi kendisine sesleniyordu. Cama doğru yaklaştı ve ağacın üzerinden kendisine seslenen arkadaşına hayretle baktı.

Changbin"Hyunjin? Ne yapıyorsun orada düşeceksin."

Hyunjin"Uyandırdığım için üzgünüm ama içeri nasıl geleceğimi bilmiyorum. Şarjım bittiği için arayamadım da."

Changbin"Yavaşça ağaçtan in ve bekle tamam mı?"

Hyunjin Changbin'i onaylayıp inmeye çalıştı. Changbin adeta çarşaflardan bir sarmaşık hazırlamış ve camdan aşağı sarkıtmıştı.

Hyunjin"Bununla tırmanmamı mı bekliyorsun?"

Changbin"Ağaca bile tırmanmışsın bu daha kolay inan bana."

Hyunjin"Sıkıca tutabilecek misin gerçekten?"

Changbin"Bana güvenmiyor musun sen?"

Hyunjin güveniyordu aslında ama ilk kez böyle bir çılgınlık yapmak zorunda kalmıştı. Güvenlik karşısına çıkmadan önce yukarıya tırmanması gerekiyordu. Çarşafı sıkıca kavrayıp ayaklarını duvara dayadı ve bir hırsız gibi odasına tırmandı. Orta katta kalıyorlardı o yüzden çok fazla yol gitmesine gerek kalmamıştı.

Cama yaklaştığında Changbin kolunu beline sıkıca sarmış ve çarşafı tutmayı bırakmışken Hyunjin düşme korkusuyla sıkıca kollarını Changbin'in boynuna sarmıştı.

Hyunjin"Yah! Ne yapıyorsun? Ödüm koptu."

Changbin"Güveniyor musun diye test ettim."

Hyunjin"Salak! İçeri al beni."

Changbin gülerek Hyunjin'i belinden hafifçe kaldırmış ve güvenli bir şekilde yatağına bırakmıştı. Çarşaf zımbırtılarını eski haline getirdi ve yatağına oturdu.

Changbin"Hiç gelmeseydin, kalsaydın yeni arkadaşlarında."

Hyunjin"Başka bir yerde uyuyamam ben."

Changbin"Sırf o yüzden geldin yani."

Hyunjin"Changbin ne olduğuna inanamazsın! Sana hemen anlatmam gerek."

Changbin yatağına uzanarak örtüsünü kafasına kadar çekti.

Hyunjin"Changbin!"

Hyunjin Changbin'in yatağına oturup onu dürtüklemeye başladı.

Hyunjin"Yah! Bunu dinlemen gerek."

Changbin"Çok uykum var, bence diğer arkadaşlarına anlatabilirsin."

Hyunjin"Sen bana trip mi atıyorsun? Normalde yapmadığın için alışık olmadığımdan soruyorum."

Changbin yüzünü örtüden çıkardı.

Changbin"İyi geceler."

Hyunjin"Ya Changbin!"

Changbin arkasını dönüp gözlerini kapattı.

Hyunjin"Bak sabaha kadar dürtüklerim seni. Keşke gıdıklansan. İşim daha kolay olurdu."

Changbin"Niye ben ya neden? Başka birine anlat işte. Çevren çoğaldı zaten senin."

Hyunjin"Çünkü sen en yakın arkadaşımsın. Sadece sana anlatabileceğim şeyler var Binnie."

Changbin iç çekerek Hyunjin'e doğru döndü. En fazla bu kadar trip atabiliyordu zaten.

Changbin"Dinliyorum."

Hyunjin"Arkadaşlarımla gittiğim mekanda Jeongin'le karşılaştım!"

Changbin yerinde doğruldu.

Changbin"Ne?"

Hyunjin"Çok tuhaf değil mi?"

Changbin Hyunjin'in kollarını tuttu, gözleri bedenini endişeyle süzerken Hyunjin kaşlarını çatmıştı.

Hyunjin"Ne oldu?"

Changbin"Bir şey yaptı mı sana?"

Hyunjin"Saçmalama Changbin. Tabii ki hayır. Ne yapabilir ki? Senin sandığın gibi birisi değil o."

Changbin"Bara mı gittiniz siz? Orada mı karşılaştınız?"

Hyunjin Changbin'in endişeli çıkan sesini fark etmişti.

Hyunjin"Hayır sadece konser veren bir mekan vardı... Changbin iyi misin?"

Elini alnına koyarak ateşini ölçtü.

Changbin"Aranızda bir şey oldu mu? Hyunjin bana bunları söylemiyorsan eğer seninle konuşmam bir daha."

Hyunjin"Büyük bir şey olmadı, zaten ilk karşılaşmamızdı. Dans ettik hep birlikte. Niye bu kadar endişelendin? Beni de korkutuyorsun."

Changbin"Hyunjin..."

Hyunjin"İyisin değil mi?"

Changbin"Onunla olmak istediğini biliyorum, pişman olacağını da biliyorum. Tek isteğim seni korumak, anlıyorsun değil mi? En az hasarla seni kurtarabilmek istiyorum. Bunu yapabilmem için bana dürüst olman gerek ki zaten bana her şeyi anlattığını biliyorum. Başka arkadaşlarına anlat dediğim kısmı unut lütfen. Benimle her şeyi paylaşmalısın."

Hyunjin"Kafamı karıştırıyorsun. Hiçbir şey anlamıyorum. Jeongin zorba olabilir ama bana karşı değil. Bugün çok iyi zaman geçirdik. Daha fazla kafanda senaryolar kurup endişelenme lütfen."

Changbin ağlamak istiyordu. Hyunjin kesinlikle anlamıyordu kendisini.

Changbin"Benim güzel arkadaşım keşke ben kafamda kuruyor olsaydım ama gözümle görüp şahit olduğum şeyler bunlar benim. Jeongin'in eski sevgililerinden birkaçını tanıyorum ben. Neler yaşadıklarını biliyorum, onlar da kendilerini farklı ve özel sanmışlardı ilk başta."

Hyunjin"Beni iyice karamsar yapıyorsun. Jeongin gerçekten hoşlanmamış onlardan demek ki, bu kadar basit. Benim yüzümden kötü hissetme, ben iyiyim. En iyisi konuyu kapatalım, uyumadan önce sarılmak istiyorum sana."

Changbin Hyunjin'den önce davranıp sarıldı, gerçekten ihtiyacı vardı ve Hyunjin sarılmak istediğini söylediği için minnettardı. Kendisi temas konularında hep uzakta kalmayı tercih ediyordu, hem Hyunjin'den hoşlandığı için ve Hyunjin bunu bilmeyip ona arkadaş olarak yaklaştığı için bu durumu kullanmak istemiyordu hem de Hyunjin'in fazla temastan hoşlanmadığını bildiği için dikkatliydi.

Hyunjin"Ağlıyor musun sen?"

Hyunjin geri çekilip Changbin' bakmak istese de Changbin ona daha sıkı sarılmıştı, gözyaşlarının fark edilmesini istemiyordu.

Hyunjin"Özür dilerim."

Changbin"Neden?"

Hyunjin"Yeni arkadaşlar edindiğim için çok heyecanlıydım ve seninle yeterince vakit geçiremedim."

Changbin gözyaşları eşliğinde gülümsüyordu. Hyunjin'in bir şekilde Changbin'in hislerini anlamaya yönelik yeteneği vardı, derdini söylemeden Hyunjin anlıyordu. Belki onu iyi tanıdığı içindi, tek anlayamadığı veya anlamak istemediği şey Changbin'in kendisine karşı olan duygularıydı. Bazı zamanlar hissediyordu fakat hiç bu konunun üzerine gitmemişti, arkadaşlıklarının bozulması isteyeceği bir durum değildi sonuçta.