Percy Jackson Ve Titanların İntikamı

Atlas

*Leo*

-Yetmez mi bu kadar yürüdüğümüz?

Bu sözümün üstüne herkes ne kadar yorulduğunu farketti.

-Böyle yürüyüp duracak mıyız?

-Hayır, dedi Thalia. "Uçakla gideceğiz"

-Zeus kızı olarak söylemesi kolay, dedi Percy. "Yanliş bir hareket yapsam baban beni tuzla buz eder orada"

-Yapma o zaman, diye cevap verdi Thalia.

Percy Annabeth'in koluna girdi ve yola devam ettik. Havalimanı göründüğü zaman daha hızlandık ve ölümlü parasıyla uçağa bindik. Herkes arka arkaya binmek istemişti ama yerler farklı olduğu için bu pek mümkün olmamıştı.

Thalia ve devamlı olarak birlikte hareket ettiği 11 Avcısı arkalarda yer almıştı. Percy, Annabeth, Piper ve Jason ortalarda; Frank, Hazel, Akira, Nixie ve ben ise önlerdeydik.

Uçakta bari başımıza bir şey gelmesin diye düşünerek uyuyakaldım.

Beni dürterek uyandıran Nixie oldu.

-Kalk uykucu. Geldik.

-Ölmeden mi?

-Yok öldük burası Elysum. Kalk.

Gözlerimi ovuşturdum. Ardından gerindim ve Nixie kolumdan çekiştirince kalktım ve uçaktan indik.

-Bir şey olmadan indik, dedi Annabeth.

Percy rahatlamış bir şekilde iç çekti.

-Bir de bana sor ne kadar telaşlandım.

-Merak etme babam insaflıdır hemen çarpmaz seni, dedi Thalia.

Tekrar yürümeye başladık ve yaklaşık 3 saat sonra hava karardı.

Çadırları kurduk ve uyumak için çadırlara geçtik. İlk nöbeti Akira ve Nixie tutmak istedi. Biz de yattık.

*Nixie*

Akira ile Leo'nun yaktığı kamp ateşinin önünde duruyorduk. Bir müddet ikimiz de konuşmadık.

-Biliyor musun Akira, bence kendine daha fazla güvenmelisin.

Akira bana döndü. Kahverengi gözleri ateşin ışığı ile aydınlanmış, saçları hafifçe dalgalanıyordu.

-Nasıl?

-Yani, aslında gerçekten de güçlüsün. Ama bunun farkınds değilsin. O kiklopu yenmemizde savaşmamasına rağmen onu yenmemize yardımcı olan kişi sensin.

Gözlerini kaçırdı.

-Teşekkürler. Sen de oldukça güçlüsün.

Gülümsedim. İkimiz de bir müddet kamp ateşine bakarken Akira biraz daha bana yaklaştı ve omuzlarımız birbirine dokundu. İçim bir anlığına biraz daha ısındı gibi oldu ve biryerlrrimin ateşe değdiğini sanıp etrafa baktım. Ama bir şey yoktu.Ardından Akira durdu ve fısıldadı.

-Bence babanın kim olduğunu çok iyi bilen birileri var.

Gözümü ateşten ayırmadan konuştum.

-Nasıl?

-Annabeth. Biliyor. Ama bunu sana söylemiyor çünkü bu senin hayatını değiştirecek.

Tekrar düşüncelere daldım.

Akira beni dürttü.

-Nöbet sırası Hazel ile Frank'te.

Ayağa kalktık ve çadılardan birine girip uyuduk.

*İki*

Sabah tekrar uzun bir yoldan sonra işte oradaydık: Atlasın Gökkubbeyi tuttuğu dağ.