SELECTION OF DESIRES (Smut Compilation)

PAGTAKSIL NG ARAW

                         Bawat nilalang ay may kani-kaniyang istorya. Mapa alamat man, parabula, o epiko.

                      Ang sabi-sabi ay nagmamahalan ang Araw ang Buwan kung kaya ay minsan sa isang pagkakataon ay nagtatagpo ito at tinawag na duyog, kung saan ang ibig sabihin nito ay magkasama.

                     Subalit, paano kung sa kabila ng romantikong istoryang ito ay ang nakatagong lihim? Tunay nga bang iniibig ng Araw ang Buwan? Paano kung mag taksil ito sa itinadhana?

                                 • • •

"Napilitan lamang ako, Duke. Sa rason na ganoon ang iginuhit na tadhana ng mga diyos at diyosa!" Paliwanag ko sa aking irog.

"Naiintindihan ko, Sol. Kaya ay hindi ka na nararapat dito. Hindi ka maaaring magpunta sa tahanan ng isang mortal na kagaya ko," lintaya nito.

Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang mga pisngi ngito. Sa aking pag titig ay lalong nadurong ang aking puso sapagkat hindi ko maihayag sa buong sanlibutan ang minamahal ko. Bawal ang aming pag-iibigan.

Hindi kailanman dapat umibig ang isang diwata sa isang mortal, kasalanan ito. Subalit sa kabila nito ay hindi ko maiwasang magtaksil. Hindi si Luno ang iniibig ko kundi ang mortal na nakayakap sa akin ngayon, si Duke.

Ang mga bisig nito ay nagbibigay ng init sa aking katawan at ang bawat pag hagod ng mga kamay niya sa likod ko ay nagbibigay ng kakaibang boltahe sa aking katawan.

"Angkinin mo ako," sambit ko.

"Sol, anong ibig mong sabihin?" Ani nito kasabay ng nagtatakang tingin.

Hinubad ko ang aking roba hanggang natira ang manipis kong bestida, "angkinin mo ako ngayong gabi, kahit ngayon lamang, gusto kong ibigay ang sarili ko sayo ng buo kung kaya't tanggapin mo ang pagmamahal ko."

Kita ang bahid ng pag-aalala nito ngunit sinunod niya ang aking gusto. Isa-isa niyang hinubad ang kaniyang suot tumingin sa akin. Pinagmasdan ko ang huwad na kakisigan nito hanggang napadako ang aking mata sa kaniyang kahabaan.

Maging ang kaniyang alaga ay makisig at maugat. Sa aking paghagod rito ay dama ko ang pagkislot ng kaniyang kahabaan, dahan-dahan akong lumuhod habang minamasahe pa rin ito. Tila musika sa aking tainga ang mga halinghing ng aking sinta.

"Ohh, Sol. A-ahh, ang diwatang katulad mo ay hindi nararapat lumuhod sa harap ko. Hayaan mong ikaw ang paligayahin ko," ani nito habang pinatayo ako at kinarga papunta sa kama.

Paglapag nito sa akin ay dahan-dahan niyang hinubad ang aking bestida, ngayon ay wala na rin akong saplot. Tinitigan nito ang buo kong katawan na tila ba manghang-mangha ito. Sa paglapat ng kaniyang labi ay tinugunan ko kaagad ito, lumalim ang aming halik hanggang sa naglaban na ang mga dila.

Ramadam ko ang paghagod ng kamay nito sa iba't-ibang parte ng aking katawan, bumaba ng bumaba ang kaliwang kaman nito sa pagitan ng aking hita at ibinuka ang ang bibig ng aking hiyas.

Tila ba kinuryente ako sa paglapat ng daliri nito sa namamasang kaselanan ko. Napasinghap ako kung kaya ay bumaba ang halik nito papunta sa leeg ko hanggang sa aking hinaharap.

Hindi ko mawari ang sarap na aking nararamdaman habang patuloy nitong nilalasap ang aking dib-dib habang ang makasalanang kamay nito ay marahang binobrosta ang aking hiyas. Hindi nagtagal ay hinarap nito ang gitna ng aking hita at sinimulan itong dilaan. Mainit, masarap, nakakahalina.

"Ahh! Sige pa, ohhh!" Pasigaw kong ungol nang maramdaman ko na kinakalilot ng dila nito ay aking tinggil.

Dahan-dahan naman nitong sinusundot-sundot ang butas ng aking hiyas gamit ang kaniyang dila. Ginalaw-galaw ko ang aking baiwang upang salubungin ang indayong ng dila nito. Hindi nagtagal ay naramdaman ko na malapit na ako sa aking rurok. Binilisan nito ang pagbrosta sa aking hiyas hanggang lumabas ang malapot na likido rito at siya namang dinilaan niya at sinipsip.

Hinihingal ako at napapikit pagkatapos kong labasan. Hindi pa man ako nakakamulat ay naramdaman ko na ang pagkiskis ng sandata nito sa aking hiyas at binigla itong pinasok sa loob ko.

Napasigaw ako sa gulat ngunit mas idiniin niya lamang ito habang nakangisi. Iniangat nito ang isa kong paa sa kaniyang balikat habang dahan-dahan na bumayo sa aking butas.

"Ohhh, Duke. A-ang sarap ahhh," halinghing ko.

"A-ahh, napakasikip mo Sol," lintaya nito habang patuloy na nilabas-masok ang kaniyang kahabaan sa loob ko.

Tila nababaliw ako sa sensasyon na aking nararamdaman. Dahan-dahan ang mga pag galaw nito ngunit sinisigurado niyang nasasagad nito ang aking pinakaloob-looban. Lalong napatindi ang aking pag ungol nang bigla niyang binilisang ang kaniyang pag ulos.

Sa sobrang basa ng aming kaselanan ay mabilis nito akong nababayo at rinig sa buong tahanan nito ang pagsasalpukan ng aming kaselanan.

Ibayong sarap at kasiyahan ang aking nadarama sa mga oras na ito. Punong-puno ang aking hiyas dulot ng kahabaan ng lalaking aking minamahal. Sa laki ng sandata nito ay tila ba winawasak nito ang aking loob o di kaya ay nahuhurma na ang aking butas katulad ng hurma ng kaniyang pagkalalaki.

Matapos ang ilang sagad at malakas na pagbayo ay narating namin ang aming rurok. Dama ko ang init ng pinagsama naming katas sa aking sinapupunan. Napapikit ako at napangiti sa pag-iisip na sa gabing ito ay naibigay ko ng buo ang aking sarili kay Duke.

"Iniibig kita aking sinta. Mahal na mahal kita, Sol." Sambit nito at marahan na hinalikan ang aking noo.

"Lapastangan!" Rinig kong sigaw ng pamilyar na boses sa di kalayuan.

Itinago ako ni Duke sa likod nito ngunit kita ko pa rin ang bulto ng lalaking nakatayo sa harap ng aming kama. Umiilaw ang mga mata nito na nangangahulugang galit ito. Kilalang-kilala ko ang lalaking ito. Si Luno, ang taga-pangalaga ng buwan. Ang lalaking ipinagkasundo sa akin ng mga diyos at diyosa upang aking asawahin.

"Mortale debet mori," bulong nito sa hangin na tila ba nagsusumpa.

Sumpa? Nabaling ang atensyon ko kay Duke na biglang natumba. Tinapik-tapik ko ito ngunit hindi ito gumising o gumalaw man lang. Sumpa. Hindi. Mortale, mortal. Ang sumpa ng kamatayan sa isang mortal.

"Hindi maari! Sino ka para bawiin ang buhay ng isang mortal?!"

"Sol, ako ang iyong asawa ngunit nakipagtalik ka sa iba," dahan-dahan itong lumapit sa akin.

"Mas napaligaya ka ba niya? Mas masarap ba ang isang mortal?!" Sigaw nito na sinundan ng sampal ang aking labi.

"Oo! Dahil iniibig ko siya!" Hindi sampal ngunit ang mga palad nito ang pumulupot sa aking leeg.

Isa akong diwata. Ako ang diwata ng Araw ngunit wala akong laban sa isang buwan. Siya ang mas may basbas ng mga diyos at diyosa. Habang sinasakal ako nito, kabilang kamay niya naman ay hinahagod ang hubad na katawan ko, napaiyak na lamang ako sa pag-iisip na mapagsasalamtalahan niya ulit ako. Nauubo na lamang ako at patuloy na humihikbi nang makita ko itong inilabas ang kaniyang alaga at ikiniskis sa ari ko. Napatingin ako kay Duke, ang sinisinta ko.

"D-Duke... a-ahh!" napasigaw ako nang binigla niyang ipasok sa akin ang kaniyang sandata.

Dahil sa hindi ito mortal kung kaya ay doble ang laki nito, pinupunit ang loob ko. Hindi na ako nagpumiglas nang marahas itong bumayo sa hiyas ko. Hindi sarap kundi paghihinagpis, poot, at lungkot ang nangingibabaw sa nararamdaman ko. Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang mainit na katas nitong sumabog sa loob ko.

"Mula ngayon ay mahihimlay ka tuwing gabi at mabuhay ka lamang tuwing umaga. Sa iyong kataksilan ay mapapasakin ang mga tala. Magbibigay ka lamang ng liwanag sa mortal tuwing umaga ngunit pagsapit ng dapit-hapon ay mamamatay ka."

Ang mga katagang binitawan nito ay nagbigay ng panlulumo sa buong pagkatao ko. Kasabay nito ay ang pagbagsak ng katawan ko sa sahig. Hindi ko kailanman naisip na ganito ang aking kahihinatnan. Ang diwata ng Araw ay isinumpa ng Buwan. Ito ang simula ng araw at gabi. Kung minsan ay maari kaming magtagpo dahil may natitira pa ring pag-ibig sa puso ni Luno. Subalit, kailanman ay hindi ko maibabalik ito. Ang huling kataga ni Luno ang narinig ko bago ako sakupin ng dilim at kamatayan.

"Vale mi Sol"